توافق هسته ای 1+5 با ایران، که تقریبا برای ایالات متحده گامی بزرگ رو به جلو بود و توسط بسیاری از چهره های جهانی تایید شده بود و در افکار عمومی جهان جایگاه بالایی داشت، در همه جای دنیا به عنوان راهی برای همکاری در جهت تقویت فرهنگ احترام متقابل دیده می شد، توسط ترامپ نادیده گرفته شد.
اگر در این زمان تنها یک نقطه روشن وجود داشته باشد آن خشم و اضطراب تقریبا جهانی پس از سخنرانی ترامپ و تصمیم گیری او برای خروج از برجام بود. حتی نومحافظه کارانی که از چنین کاری حمایت کرده اند نمی توانند ترس خود را انکار کنند. حتی چاک شومر که سه سال قبل توافق با ایران را «تهدید اسرائیل» خوانده بود با کار ترامپ مخالفت کرد.
به نظر می رسد با این اقدام و جو سنگین حاصل از آن، آمریکا تا حدودی از چشم جهان افتاده و حتی اعتبار ایران بالاتر رفته است. پیتر بینارت می نویسد: «به نظر با دو مساله روبه رو هستیم، اولی به رهبری آلمان، فرانسه و بریتانیا که به دموکراسی لیبرال و قوانین بین المللی اعتقاد دارند و دومی آنهایی که در واشنگتن و اسرائیل مستقر هستند و این ارزش ها را تحقیر می کنند.»
هیچ شکی وجود ندارد که رد اثر دستان دولت اسرائیل و لابی اش در این اقدام وجود دارد. بیانیه احمقانه وزارت امور خارجه مشخص کرد که تا چه حد نمایش نتانیاهو برای ترامپ بود. وقتی که در این بیانیه به دروغ های قدیمی که نتانیاهو بار دیگر آنها را تکرار کرده بود به عنوان مدارک تازه به دست آمده استناد شد. می توان به تحلیل صفحه نخست روزنامه نیویورک تایمز درباره نقش نتانیاهو در دادن بهانه ای به دست ترامپ و البته نقش بارز نفوذ عربستان، اشاره کرد.
در طول جنگ عراق، به بحث درباره نقش لابی اسرائیل در ایجاد این بحران، بی توجهی شد. استفان والت و جان مایرشایمر با اشاره به صحبت های واضح کلونل لاورنس ویکرسون معتقدند که احتمالا جنگ با عراق بدون ایفای نقش لابی صهیونیستی اتفاق نمی افتاد. امروز حزب دموکرات از ادامه چنین رفتارهایی هراسان است. اما چنین تحلیلی به نظر اجتناب ناپذیر است. زیرا سیاست ها در حال حاضر بسیار پیش پا افتاده است و نفوذ اسرائیل بسیار شفاف. نتانیاهو یکی از چهره های منفور در بین دموکرات هاست و آتش چنین تنفری بسیار شعله ور است. دیلان ویلیمایز سخرانی نتانیاهو در 16سال پیش و پیشنهاد جنگ نظامی در برابر کنگره را دیوانه وار توصیف می کند و درباره امروز می گوید: «همه کسانی که به دنبال تضعیف قطعنامه با گسترش اطلاعات غلط بودند، در این مشکلات شریک جرم هستند.» بن کاردین، باب مندز و چاک شومر بهتر است از شرمندگی سرشان را پایین بگیرند.
لوب لاگ صادق ترین سایت درباره سیاست گذاری های واشنگتن، با توصیف های صریح درباره نفوذ اسرائیل پر شده است. الی کلیفتون دقایقی پس از اینکه ترامپ برجام را زیر پا گذاشت از سه بیلیونری نوشت که پشت سر ترامپ در اخذ این تصمیم بودند. شلدون آدلسون، برنارد مارکوس و پل سینگر که همگی یهودیان حامی اسرائیل هستند.
استیو والت در فارن پالیسی از نیروهای پشت این تصمیم نوشت: «لابی تندروهای اسرائیلی (از جمله کمیته امور عمومی اسرائیل، بنیاد دفاع از دموکراسی و اتحاد علیه ایران هسته ای) و جنگ طلبان از جمله جان بولتون، مشاور امنیت ملی، مایک پومپئو، وزیر امور خارجه و بسیاری دیگر. ترس بزرگ آنها این بود که ایالات متحده و متحدانش در خاورمیانه مجبور باشند در نهایت قدرت منطقه ای و نفود منطقه ای ایران را درک کنند.»
بهار امسال دو لابی اسرائیل، آیپاک در راست و جی استریت در چپ، قول داده بودند که از دو حزبی باقی ماندن اسرائیل حمایت کنند. تصمیم ترامپ در خروج از برحام این هماهنگی را از بین برد. آیپاک در حال حاضر با ترامپ همراه است و دیگری دست به مقاومت می زند. مقاومت به معنای انتقاد از نتانیاهو و متحدان نومحافظه کارش. در معنای درک این مساله که اسرائیل نفعی در از بین رفتن توافقنامه ندارد. چرا که ایران و حزب الله تهدیدی در هژمونی منطقه ای آنها هستند. به این معنی که وقتی ترامپ می گوید موشک های ایران تهدیدی برای آمریکاست در واقع دروغی است که به دوست عزیزش نتانیاهو می گوید.
نتانیاهو مظهر دولت امنیتی اسرائیل است. ائتلاف دست راستی او جایی نمی رود نه به سمت میانه و نه به سمت چپ. همه آن چپ ها نیز حامی کشتار معترضین غیرمسلح در غزه هستند. دیدن نابود شدن معامله به معنای سخن گفتن از نفوذ نتانیاهو در سیاست ماست. اوباما نتانیاهو را سه سال پیش شکست داد و حالا نتانیاهو مچ اوباما را زمین زده است. در خرابه ای از دروغ ها با ظاهری استراتژیک. مقاومت در برابر ترامپ به معنای مقاومت در برابر اسرائیل است.
6026/7339
**گروه ایرنا مقاله
از: محمدرضا یوسف نژاد خبرنگار خبرگزاری ایرنا سمنان
انتشاردهنده: جانعلی فتحی
انتهای پیام اگر در این زمان تنها یک نقطه روشن وجود داشته باشد آن خشم و اضطراب تقریبا جهانی پس از سخنرانی ترامپ و تصمیم گیری او برای خروج از برجام بود. حتی نومحافظه کارانی که از چنین کاری حمایت کرده اند نمی توانند ترس خود را انکار کنند. حتی چاک شومر که سه سال قبل توافق با ایران را «تهدید اسرائیل» خوانده بود با کار ترامپ مخالفت کرد.
به نظر می رسد با این اقدام و جو سنگین حاصل از آن، آمریکا تا حدودی از چشم جهان افتاده و حتی اعتبار ایران بالاتر رفته است. پیتر بینارت می نویسد: «به نظر با دو مساله روبه رو هستیم، اولی به رهبری آلمان، فرانسه و بریتانیا که به دموکراسی لیبرال و قوانین بین المللی اعتقاد دارند و دومی آنهایی که در واشنگتن و اسرائیل مستقر هستند و این ارزش ها را تحقیر می کنند.»
هیچ شکی وجود ندارد که رد اثر دستان دولت اسرائیل و لابی اش در این اقدام وجود دارد. بیانیه احمقانه وزارت امور خارجه مشخص کرد که تا چه حد نمایش نتانیاهو برای ترامپ بود. وقتی که در این بیانیه به دروغ های قدیمی که نتانیاهو بار دیگر آنها را تکرار کرده بود به عنوان مدارک تازه به دست آمده استناد شد. می توان به تحلیل صفحه نخست روزنامه نیویورک تایمز درباره نقش نتانیاهو در دادن بهانه ای به دست ترامپ و البته نقش بارز نفوذ عربستان، اشاره کرد.
در طول جنگ عراق، به بحث درباره نقش لابی اسرائیل در ایجاد این بحران، بی توجهی شد. استفان والت و جان مایرشایمر با اشاره به صحبت های واضح کلونل لاورنس ویکرسون معتقدند که احتمالا جنگ با عراق بدون ایفای نقش لابی صهیونیستی اتفاق نمی افتاد. امروز حزب دموکرات از ادامه چنین رفتارهایی هراسان است. اما چنین تحلیلی به نظر اجتناب ناپذیر است. زیرا سیاست ها در حال حاضر بسیار پیش پا افتاده است و نفوذ اسرائیل بسیار شفاف. نتانیاهو یکی از چهره های منفور در بین دموکرات هاست و آتش چنین تنفری بسیار شعله ور است. دیلان ویلیمایز سخرانی نتانیاهو در 16سال پیش و پیشنهاد جنگ نظامی در برابر کنگره را دیوانه وار توصیف می کند و درباره امروز می گوید: «همه کسانی که به دنبال تضعیف قطعنامه با گسترش اطلاعات غلط بودند، در این مشکلات شریک جرم هستند.» بن کاردین، باب مندز و چاک شومر بهتر است از شرمندگی سرشان را پایین بگیرند.
لوب لاگ صادق ترین سایت درباره سیاست گذاری های واشنگتن، با توصیف های صریح درباره نفوذ اسرائیل پر شده است. الی کلیفتون دقایقی پس از اینکه ترامپ برجام را زیر پا گذاشت از سه بیلیونری نوشت که پشت سر ترامپ در اخذ این تصمیم بودند. شلدون آدلسون، برنارد مارکوس و پل سینگر که همگی یهودیان حامی اسرائیل هستند.
استیو والت در فارن پالیسی از نیروهای پشت این تصمیم نوشت: «لابی تندروهای اسرائیلی (از جمله کمیته امور عمومی اسرائیل، بنیاد دفاع از دموکراسی و اتحاد علیه ایران هسته ای) و جنگ طلبان از جمله جان بولتون، مشاور امنیت ملی، مایک پومپئو، وزیر امور خارجه و بسیاری دیگر. ترس بزرگ آنها این بود که ایالات متحده و متحدانش در خاورمیانه مجبور باشند در نهایت قدرت منطقه ای و نفود منطقه ای ایران را درک کنند.»
بهار امسال دو لابی اسرائیل، آیپاک در راست و جی استریت در چپ، قول داده بودند که از دو حزبی باقی ماندن اسرائیل حمایت کنند. تصمیم ترامپ در خروج از برحام این هماهنگی را از بین برد. آیپاک در حال حاضر با ترامپ همراه است و دیگری دست به مقاومت می زند. مقاومت به معنای انتقاد از نتانیاهو و متحدان نومحافظه کارش. در معنای درک این مساله که اسرائیل نفعی در از بین رفتن توافقنامه ندارد. چرا که ایران و حزب الله تهدیدی در هژمونی منطقه ای آنها هستند. به این معنی که وقتی ترامپ می گوید موشک های ایران تهدیدی برای آمریکاست در واقع دروغی است که به دوست عزیزش نتانیاهو می گوید.
نتانیاهو مظهر دولت امنیتی اسرائیل است. ائتلاف دست راستی او جایی نمی رود نه به سمت میانه و نه به سمت چپ. همه آن چپ ها نیز حامی کشتار معترضین غیرمسلح در غزه هستند. دیدن نابود شدن معامله به معنای سخن گفتن از نفوذ نتانیاهو در سیاست ماست. اوباما نتانیاهو را سه سال پیش شکست داد و حالا نتانیاهو مچ اوباما را زمین زده است. در خرابه ای از دروغ ها با ظاهری استراتژیک. مقاومت در برابر ترامپ به معنای مقاومت در برابر اسرائیل است.
6026/7339
**گروه ایرنا مقاله
از: محمدرضا یوسف نژاد خبرنگار خبرگزاری ایرنا سمنان
انتشاردهنده: جانعلی فتحی
کپی شد
