در این مطلب آمده است : پس از گذشت حدود 2 هفته تعطیلات که طبعا موجب فروکش شدن کنش و واکنش‌های سیاسی و حتی اجتماعی شده است. از خود می‌پرسیم، چشم‌انداز سیاست و جامعه در سال پیش‌رو چگونه خواهد بود؟ در پاسخ باید گفت که منطقا سال 97 نیز چیزی جز ادامه وضعیت شش ماه دوم سال 96 نخواهد بود، هر چند ممکن است به علت متقارن شدن با ماه مبارک رمضان و سپس جام جهانی، چهار ماه اول امسال را شاهد تشدید تنش‌های اجتماعی باشیم، با این حال مواجهه دوباره با زمان تصمیم ترامپ در موضوع ادامه یا خروج از برجام می‌تواند چالش‌های اقتصادی و سیاست خارجی را تشدید کند، در مجموع به نظر می‌رسد که سال 97 با اوج گیری تنش‌های سیاسی و اجتماعی مواجه خواهیم بود و بعید است که گامی عملی از سوی صاحبان قدرت و نفوذ سیاسی برای پیدا کردن راهی در جهت برون رفت از این وضع پیدا شود. از این است که می توان پیش بینی کرد سالی دشوار پیش روی رئیس جمهور روحانی باشد، از یک سو با تهدیدات و حتی اقدامات دونالدترامپ روبه روست که هم با خروج احتمالی از برجام می تواند اقتصاد ما را در تنگنای بیشتر قرار دهد و تحقق وعده‌های روحانی را با مشکل روبه رو کند و هم با چراغ سبز به اسرائیل فضا را در داخل و با بیم جنگ ملتهب سازد و همین به دلواپسان داخلی بهانه دهد که سرکوب جامعه مدنی را خواستار شوند یا توجیه کنند.
ما در حالی قدم به سال نو گذاشته‌ایم که کشورمان با مشکلات بسیاری دست به گریبان است، مشکلاتی که خلق و خوی مردم کشور را تنگ کرده است. مشکلات اقتصادی، اعتراضات گاه و بیگاه کارگران برای حقوق و دستمزد، بازنشستگان کشوری و مستمری‌بگیران سازمان تامین اجتماعی برای اجرای طرح همسان‌سازی حقوق، مردم مالباخته، جمعیت عظیم جوانان تحصیل کرده بیکار، اعتیاد، طلاق و مسایل و مشکلات اجتماعی برزمین مانده و...؛ مهم این نیست که برخی مسئولان و افراد سیاسی هر کدام چه نقشی در ایجاد این شرایط داشته‌اند، مهم این است، که به دنبال راه حل بگردیم، متاسفانه مشکلات ما بسیار و ظرفیت‌های فعلی برای مقابله به آن مشکلات اندک است، مسئولان و مدیران ما باید مسایل و مشکلات مربوط به شهر، استان و مملکت را بشناسند و اهل ایران شوند، نه به این معنا که ملیت ایرانی داشته باشند که دارند، بلکه به این معنا که همه کسانی که درباره کشور، درباره شهر و شهرستان و استان تصمیم می‌گیرند، سیاست‌گذاری و تصمیم‌سازی و کارهای اجرایی می‌کنند مشکلات محلی و کشوری را بشناسند، مردم و اقوام مختلف ایرانی را بشناسند، اقتصاد ایران را بشناسند، تاریخ ایران را بدانند و با ظرفیت‌های جغرافیایی آن آشنا باشند. طبیعت و محیط زیست مناطق مربوط به حوزه مدیریت خود را بشناسند و در نهایت اینکه مدیران محلی درباره شهر و استان خود و مقامات کشوری درباره ایران اهلیت داشته باشند. اگر هر مدیری حوزه تحت مدیریت خود را بشناسد شک نکنید که می‌تواند به اتکای شناخت واقعی از ظرفیت‌های بسیار گسترده و بی‌نظیر ایران درباره اقصی نقاط کشور تصمیماتی بگیرد که آن تصمیمات می تواند نه تنها ما را در حل مشکلات یاری دهد، بلکه می‌تواند آینده‌ای درخشان را برای جای جای نقاط کشورمان رقم بزند. مرحله بعدی اما هنر زیستن در کنار یکدیگر است، زیستی مسالمت آمیز، توام با احترام و بر مبنای دموکراسی و مردم‌سالاری.
ما در منطقه‌ای قرار گرفته‌ایم که منازعات مذهبی از ملت‌هایی تاریخی تلی از خاکستر برجای گذاشته است. راه مردم ایران اما چنین نیست، راه ما، راه مدارای مذهبی است، ما مسیری تاریخی پیموده‌ایم، مسیری که شیعه، سنی، کلیمی و زرتشتی در اوج آشتی با یکدیگر زیسته‌اند، مسیری که مسیر گذشته و حال و آینده ماست. در کنار عزم و اراده ملی برای ایجاد تحول و تحرک در مسایل پیش‌رو ما نیازمند تحول در نظام سیاسی و اداری کشورمان هستیم. ما در این سال (1397) باید چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب را گرامی بداریم، آیا چهلمین سال پیروزی این انقلاب فرصتی نیست تا گروه‌های سیاسی، علما، هنرمندان و فرهیختگان و کسانی که در قطار انقلاب بوده‌اند، گردهم آیند و با تحلیل تاریخ 40 ساله جمهوری اسلامی به شناسایی نقاط قوت و ضعف نظام سیاسی برآیند و برای جبران ناکارآمدی‌های سیستم اداری کشور تصمیماتی راهگشا بگیرند؟ ما حتما باید به اتکای تاریخ و با درس گرفتن از فراز و نشیب‌های 40 سال گذشته، سیستم اداری کشور را به سمت تحولاتی هدایت کنیم که بتواند به خواسته‌های مردم پاسخگو بوده و رضایت آنها را کسب کند.
6026/7339
انتهای پیام ما در حالی قدم به سال نو گذاشته‌ایم که کشورمان با مشکلات بسیاری دست به گریبان است، مشکلاتی که خلق و خوی مردم کشور را تنگ کرده است. مشکلات اقتصادی، اعتراضات گاه و بیگاه کارگران برای حقوق و دستمزد، بازنشستگان کشوری و مستمری‌بگیران سازمان تامین اجتماعی برای اجرای طرح همسان‌سازی حقوق، مردم مالباخته، جمعیت عظیم جوانان تحصیل کرده بیکار، اعتیاد، طلاق و مسایل و مشکلات اجتماعی برزمین مانده و...؛ مهم این نیست که برخی مسئولان و افراد سیاسی هر کدام چه نقشی در ایجاد این شرایط داشته‌اند، مهم این است، که به دنبال راه حل بگردیم، متاسفانه مشکلات ما بسیار و ظرفیت‌های فعلی برای مقابله به آن مشکلات اندک است، مسئولان و مدیران ما باید مسایل و مشکلات مربوط به شهر، استان و مملکت را بشناسند و اهل ایران شوند، نه به این معنا که ملیت ایرانی داشته باشند که دارند، بلکه به این معنا که همه کسانی که درباره کشور، درباره شهر و شهرستان و استان تصمیم می‌گیرند، سیاست‌گذاری و تصمیم‌سازی و کارهای اجرایی می‌کنند مشکلات محلی و کشوری را بشناسند، مردم و اقوام مختلف ایرانی را بشناسند، اقتصاد ایران را بشناسند، تاریخ ایران را بدانند و با ظرفیت‌های جغرافیایی آن آشنا باشند. طبیعت و محیط زیست مناطق مربوط به حوزه مدیریت خود را بشناسند و در نهایت اینکه مدیران محلی درباره شهر و استان خود و مقامات کشوری درباره ایران اهلیت داشته باشند. اگر هر مدیری حوزه تحت مدیریت خود را بشناسد شک نکنید که می‌تواند به اتکای شناخت واقعی از ظرفیت‌های بسیار گسترده و بی‌نظیر ایران درباره اقصی نقاط کشور تصمیماتی بگیرد که آن تصمیمات می تواند نه تنها ما را در حل مشکلات یاری دهد، بلکه می‌تواند آینده‌ای درخشان را برای جای جای نقاط کشورمان رقم بزند. مرحله بعدی اما هنر زیستن در کنار یکدیگر است، زیستی مسالمت آمیز، توام با احترام و بر مبنای دموکراسی و مردم‌سالاری.
ما در منطقه‌ای قرار گرفته‌ایم که منازعات مذهبی از ملت‌هایی تاریخی تلی از خاکستر برجای گذاشته است. راه مردم ایران اما چنین نیست، راه ما، راه مدارای مذهبی است، ما مسیری تاریخی پیموده‌ایم، مسیری که شیعه، سنی، کلیمی و زرتشتی در اوج آشتی با یکدیگر زیسته‌اند، مسیری که مسیر گذشته و حال و آینده ماست. در کنار عزم و اراده ملی برای ایجاد تحول و تحرک در مسایل پیش‌رو ما نیازمند تحول در نظام سیاسی و اداری کشورمان هستیم. ما در این سال (1397) باید چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب را گرامی بداریم، آیا چهلمین سال پیروزی این انقلاب فرصتی نیست تا گروه‌های سیاسی، علما، هنرمندان و فرهیختگان و کسانی که در قطار انقلاب بوده‌اند، گردهم آیند و با تحلیل تاریخ 40 ساله جمهوری اسلامی به شناسایی نقاط قوت و ضعف نظام سیاسی برآیند و برای جبران ناکارآمدی‌های سیستم اداری کشور تصمیماتی راهگشا بگیرند؟ ما حتما باید به اتکای تاریخ و با درس گرفتن از فراز و نشیب‌های 40 سال گذشته، سیستم اداری کشور را به سمت تحولاتی هدایت کنیم که بتواند به خواسته‌های مردم پاسخگو بوده و رضایت آنها را کسب کند.
6026/7339
کپی شد
