در این مطلب آمده است: هر چند چهره‌ها یا رسانه‌های منتقد دولت و مخالف آقای دکتر حسن روحانی رئیس جمهوری کوشیدند سخنان او در مجمع سالانه بانک مرکزی را «اهانت» تلقی کنند، اما در واقع او سکوت خود را شکست و در مقابل حملات بی‌امان و جملات توهین‌آمیز یک روزنامه همیشه از خود راضی فرمان حمله متقابل صادر کرد و اندکی دقت در سخنان او نشان می‌دهد که همه‌ی منتقدان را ننواخته و به صورت مشخص اهالی همان جریده و نابرجامیان را هدف قرار داده و از این رو در دو روز بعد معاون اول رئیس جمهوری و سخنگوی دولت نیز سکوت خود را شکستند.
همین روزنامه همیشه ناراضی از قول آقای روحانی نوشت: «کسانی که با دولت مخالفت می‌کنند، بیشتر بر مبنای کمبود عقل است، مخالفت با دولت معنی ندارد» برخی از رسانه‌ها و چهره‌های حامی رئیس‌جمهوری نیز او را به چند دلیل از این لحن برحذر داشتند؛ نخست این که این ادبیات را نه در شأن او می دانند نه شأن خودشان، دیگر این که نباید با مخالفان لجوج که به دستگاه‌های مقتدری نیز پشت گرم هستند دهان به دهان شود،
جان کلام را اما خود آقای روحانی بیان نکرد و از زبان دکتر محمد‌باقر نوبخت شنیدیم و مشخص شد که نوک تیز انتقاد و پاسخ دولت و روحانی متوجه کیست: «رسانه‌ای می‌گوید، آمار مرکز آمار درست نیست و آمار اشتباه می دهد و این تشکیک در آمارهای نظام و قابل پی‌گیری است، تازه ادعای انقلابی‌گری هم دارد و زبان شان هم بیرون و هم آویزان است و سیاه نمایی می‌کنند، بلکه کاستی‌هایی هست، اما چرا هی تکرار می‌کنند، وضع خراب است و حرف‌های ترامپ را تکرار می‌کنند؟ سیاه‌نمایی علیه دولت، سیاه‌نمایی علیه نظام است.» با این صحبت‌ها روشن می‌شود که اولا مخاطب روحانی از «کم عقل» که بوده و ثانیا منظور او چه کسانی هستند؟ منظور او از منتقدان «کم عقل» تحلیل‌گر سیاسی که دولت را به خاطر سازش مماشات می‌کند، یا شهروندی که از قیمت مرغ و گوشت ناراضی است، نیست. مشخصا برخی از تندروها و همان جریده را مخاطب قرار می‌دهد، اما چرا این واژه را به کار می‌برد ؟ برای این است که از موضع دفاع از نظام نمی‌توان بر دولت شورید و خرده گرفت، چرا که دولت کاری انجام می‌دهد که نظام می‌خواهد و اگر «کم عقل» می‌خواند در واقع می خواهد بگوید، چرا متوجه نیستید، این تصمیمات شخص من نیست و چرا متوجه نیستید اگر مردم را به خاطر شرایط اقتصادی تحریک کنید بیرون که بریزند تنها علیه دولت شعار نمی‌دهند و در اعتراضات دی ماه هم دیدیم که تظاهرکنندگان چندان تفکیک قایل نمی‌شوند و اساسا یکی از مهم‌ترین موارد تفاوت میان عوام الناس و نخبگان جامعه همین تفکیک نکردن است.
پس درباره خطاب «کم‌عقل» می‌توان گفت؛ دلیل به کارگیری این لفظ از جانب رئیس جمهوری جدای این که چنین ادبیاتی را درست بداینم یا نه- دو موضوع است: اول این که مدعیان- وضعیت حساس را درک نمی کنند و نمی‌دانند تنها با دولت طرف نیستند و نمی توانند مدعی کل نظام باشند و در عین حال با مهم ترین و دست کم ملموس‌ترین رکن نظام که دستگاه اجرایی و دولت است در بیفتند، به عبارت دیگر می‌خواهد به آنها بگوید من سیاست‌های نظام را اجرا می‌کنم چه می‌گویید؟ ثانیا مخاطب او مدعیانی هستند که همواره از موضع دانای کل و عقل کل، دیگران را تحقیر می کنند، تحقیر بد است، اما تحقیر تحقیرکننده چطور ؟ ناسزا بد است اما ناسزا به ناسزا گوینده چه بسا به قصد متوقف ساختن او باشد- لفظ « کم عقل » گرچه ظاهری ناپسند دارد، اما روحانی خسته شاید چاره‌ای ندارد، کدام رئیس جمهوری دنیا را سراغ دارید که 25 میلیون نفر به او رای دهند و اختیار بازگرداندن یک استاد حامی خود به دانشگاه را نداشته باشد؟ کدام رئیس‌جمهوری دنیا را سراغ دارید که نتواند دستور ورود زنان به ورزشگاه را برای تماشا و نه ورزش در کنار مردان صادر کند؟
آقای دکتر روحانی به این در و آن در می‌زند که پولی به دست آورد و بودجه همین مدعیان را تامین کند، تا به حلقوم صدا و سیما با 40 هزار کارمند و فلان روزنامه کم تیراژش و آن دستگاه بی خاصیت بریزد و همین‌ها مدام انتقاد کنند و غر بزنند که چرا به جای فرانسه با بورکینافاسو مذاکره نمی‌کنی و مگر فرانسه به عراق میگ نفروخت و مگر یک میلیون الجزایری را در جریان استعمار این کشور نکشت و مگر و مگر...؟ پس این «کم عقل» گفتن از سر خشم و غضب است، اما نه بر سر همه که متوجه مدعیانی است که از موضع نظام بر دولت می‌شورند و خواب سقوط و تغییر آن را می‌بینند.
6026/7342
انتهای پیام همین روزنامه همیشه ناراضی از قول آقای روحانی نوشت: «کسانی که با دولت مخالفت می‌کنند، بیشتر بر مبنای کمبود عقل است، مخالفت با دولت معنی ندارد» برخی از رسانه‌ها و چهره‌های حامی رئیس‌جمهوری نیز او را به چند دلیل از این لحن برحذر داشتند؛ نخست این که این ادبیات را نه در شأن او می دانند نه شأن خودشان، دیگر این که نباید با مخالفان لجوج که به دستگاه‌های مقتدری نیز پشت گرم هستند دهان به دهان شود،
جان کلام را اما خود آقای روحانی بیان نکرد و از زبان دکتر محمد‌باقر نوبخت شنیدیم و مشخص شد که نوک تیز انتقاد و پاسخ دولت و روحانی متوجه کیست: «رسانه‌ای می‌گوید، آمار مرکز آمار درست نیست و آمار اشتباه می دهد و این تشکیک در آمارهای نظام و قابل پی‌گیری است، تازه ادعای انقلابی‌گری هم دارد و زبان شان هم بیرون و هم آویزان است و سیاه نمایی می‌کنند، بلکه کاستی‌هایی هست، اما چرا هی تکرار می‌کنند، وضع خراب است و حرف‌های ترامپ را تکرار می‌کنند؟ سیاه‌نمایی علیه دولت، سیاه‌نمایی علیه نظام است.» با این صحبت‌ها روشن می‌شود که اولا مخاطب روحانی از «کم عقل» که بوده و ثانیا منظور او چه کسانی هستند؟ منظور او از منتقدان «کم عقل» تحلیل‌گر سیاسی که دولت را به خاطر سازش مماشات می‌کند، یا شهروندی که از قیمت مرغ و گوشت ناراضی است، نیست. مشخصا برخی از تندروها و همان جریده را مخاطب قرار می‌دهد، اما چرا این واژه را به کار می‌برد ؟ برای این است که از موضع دفاع از نظام نمی‌توان بر دولت شورید و خرده گرفت، چرا که دولت کاری انجام می‌دهد که نظام می‌خواهد و اگر «کم عقل» می‌خواند در واقع می خواهد بگوید، چرا متوجه نیستید، این تصمیمات شخص من نیست و چرا متوجه نیستید اگر مردم را به خاطر شرایط اقتصادی تحریک کنید بیرون که بریزند تنها علیه دولت شعار نمی‌دهند و در اعتراضات دی ماه هم دیدیم که تظاهرکنندگان چندان تفکیک قایل نمی‌شوند و اساسا یکی از مهم‌ترین موارد تفاوت میان عوام الناس و نخبگان جامعه همین تفکیک نکردن است.
پس درباره خطاب «کم‌عقل» می‌توان گفت؛ دلیل به کارگیری این لفظ از جانب رئیس جمهوری جدای این که چنین ادبیاتی را درست بداینم یا نه- دو موضوع است: اول این که مدعیان- وضعیت حساس را درک نمی کنند و نمی‌دانند تنها با دولت طرف نیستند و نمی توانند مدعی کل نظام باشند و در عین حال با مهم ترین و دست کم ملموس‌ترین رکن نظام که دستگاه اجرایی و دولت است در بیفتند، به عبارت دیگر می‌خواهد به آنها بگوید من سیاست‌های نظام را اجرا می‌کنم چه می‌گویید؟ ثانیا مخاطب او مدعیانی هستند که همواره از موضع دانای کل و عقل کل، دیگران را تحقیر می کنند، تحقیر بد است، اما تحقیر تحقیرکننده چطور ؟ ناسزا بد است اما ناسزا به ناسزا گوینده چه بسا به قصد متوقف ساختن او باشد- لفظ « کم عقل » گرچه ظاهری ناپسند دارد، اما روحانی خسته شاید چاره‌ای ندارد، کدام رئیس جمهوری دنیا را سراغ دارید که 25 میلیون نفر به او رای دهند و اختیار بازگرداندن یک استاد حامی خود به دانشگاه را نداشته باشد؟ کدام رئیس‌جمهوری دنیا را سراغ دارید که نتواند دستور ورود زنان به ورزشگاه را برای تماشا و نه ورزش در کنار مردان صادر کند؟
آقای دکتر روحانی به این در و آن در می‌زند که پولی به دست آورد و بودجه همین مدعیان را تامین کند، تا به حلقوم صدا و سیما با 40 هزار کارمند و فلان روزنامه کم تیراژش و آن دستگاه بی خاصیت بریزد و همین‌ها مدام انتقاد کنند و غر بزنند که چرا به جای فرانسه با بورکینافاسو مذاکره نمی‌کنی و مگر فرانسه به عراق میگ نفروخت و مگر یک میلیون الجزایری را در جریان استعمار این کشور نکشت و مگر و مگر...؟ پس این «کم عقل» گفتن از سر خشم و غضب است، اما نه بر سر همه که متوجه مدعیانی است که از موضع نظام بر دولت می‌شورند و خواب سقوط و تغییر آن را می‌بینند.
6026/7342
کپی شد
