در این مطلب آمده است : حق آزادی اطلاعات از شعب و ابعاد حق آزادی بیان یکی از اساسی‌ترین و بنیادی‌ترین حقوق بشری به حساب می‌آید که هر دو حق ذاتی انسان هستند.
حق شهروندان دسترسی آزاد به اطلاعات در اختیار موسسات و نهادهای دولتی است و از این رو مهم ترین اثر اصل آزادی اطلاعات، حق دسترسی آزاد به اطلاعات است که در مواردی این حق محدود شده است.
با فیلتر شدن تلگرام، میلیون‌ها نفر کاربر ایرانی حتما از خود پرسیده‌اند که چرا باید از استفاده این مکان مجازی محروم شوند؟! نخستین پاسخ این است که به دلیل مشکلات امنیتی این اتفاق رخ داده است اما این پاسخ نمی‌تواند مانع شده باشد زیرا نقش اصلی در بروز این اعتراضات به عهده‌ی عوامل دیگر است.
ضمن اینکه تقاضا برای این پیام رسان محصول نیازهای دیگری است که ربطی به مسایل پیش آمده ندارد. به همین علت است که رئیس دولت تدیبر و امید در واکنش به چنین تصور نادرستی از مساله آزادی دسترسی به شبکه‌های اجتماعی به صراحت اعلام کرد: « نباید عده‌ای بخواهند که شبکه‌های مجازی که به خاطر شرایط خاص چند روزی مسدود شده برای همیشه مسدود باشد...»
جالب اینجاست که تعداد کاربران و بهره‌مندان از این شبکه‌ها آن قدر هست که می‌توان گفت قاطبه‌ی مردم از آن استفاده می‌کنند و در این میان فرقی میان اصول‌گرا، اصلاح‌طلب و افراد عادی وجود ندارد.
میزان استفاده از فضای مجازی به ویژه تلگرام به گونه‌ای است که به نوعی ابزار کار بسیاری از شهروندان شده و نه فقط ده‌ها هزار نفر از این طریق نان می‌خورند و کسب و کار می‌کنند، بلکه صدها هزار نفر نیز حداقل بخشی از فعالیت حرفه‌ای خود را از این طریق انجام می‌دهند.
واقعیت این است که در هیچ جامعه‌ای دیگر چنین کاربردی برای پیام رسان‌ها تعریف نشده است و در واقع نیازی به چنین کاربردی ندارند. آنان از این امکانات بهره برداری‌های محدودی دارند و به جای آن از دیگر ابزارهای ارتباطی در فضای مجازی یا از آنها مهمتر مطبوعات، صدا و سیما و... استفاده می‌کنند. اما در ایران، به علت آن‌که روش‌های جایگزین بنا به دلایلی نیازهای عادی مردم را تامین نمی‌کنند، لذا بسیاری از شهروندان با رغبت تمام به سوی فضایی رفته‌اند که به طور قطع عوارض خاص خود را دارد. فراموش نکنیم که آزادی اطلاعات علی رغم اینکه آثار و فواید بسیار مثبت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، حقوقی و فرهنگی به دنبال دارد، در برخی مواقع به دلیل عدم نظارت تبدیل به دوغ و دوشابی تبدیل می‌گردد که در این فضا مسئولیت پذیری محدود می‌گردد، مگر آن‌که لوازم و مقتضیات آزادی مورد شناسایی قرار گیرد.
از سوی دیگر تردیدی نیست که اگر رسانه‌های داخلی و دیگر ابزارهای اطلاع رسانی، کارکرد واقعی یک رسانه را پیدا کنند، بدون تردید، اخبار و اطلاعات و تحلیل مسئولانه به طرق درست و صحیح به دست شهروندان می‌رسد و دیگر نیازی به ماهواره، تلگرام و دیگر شبکه‌های پیام رسان نیست!
در نهایت باید گفت، تحقق آزادی اطلاعات، مستلزم زیرساخت‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری است که این زیرساخت‌ها به صرف تصویب قانون ایجاد نمی‌شوند.
به نظر می‌رسد که قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات و آیین نامه‌های اجرایی آن، به طور دقیق به مفهوم، مقدمات و لوازم آزادی اطلاعات توجه نکرده و لزوم بررسی‌های بیشتر و ارایه‌ی راهکارهای موثر امری ضروری است. در این رابطه تجدیدنظر در رابطه با ساماندهی در برنامه‌ریزی‌های رسانه‌های داخلی نیز امری اجتناب‌ناپذیر است.
6026/7342
*خبرنگار: الناز ملکی **انتشار دهنده: جانعلی فتحی
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادها در استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@ کانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه کنید.
انتهای پیام حق شهروندان دسترسی آزاد به اطلاعات در اختیار موسسات و نهادهای دولتی است و از این رو مهم ترین اثر اصل آزادی اطلاعات، حق دسترسی آزاد به اطلاعات است که در مواردی این حق محدود شده است.
با فیلتر شدن تلگرام، میلیون‌ها نفر کاربر ایرانی حتما از خود پرسیده‌اند که چرا باید از استفاده این مکان مجازی محروم شوند؟! نخستین پاسخ این است که به دلیل مشکلات امنیتی این اتفاق رخ داده است اما این پاسخ نمی‌تواند مانع شده باشد زیرا نقش اصلی در بروز این اعتراضات به عهده‌ی عوامل دیگر است.
ضمن اینکه تقاضا برای این پیام رسان محصول نیازهای دیگری است که ربطی به مسایل پیش آمده ندارد. به همین علت است که رئیس دولت تدیبر و امید در واکنش به چنین تصور نادرستی از مساله آزادی دسترسی به شبکه‌های اجتماعی به صراحت اعلام کرد: « نباید عده‌ای بخواهند که شبکه‌های مجازی که به خاطر شرایط خاص چند روزی مسدود شده برای همیشه مسدود باشد...»
جالب اینجاست که تعداد کاربران و بهره‌مندان از این شبکه‌ها آن قدر هست که می‌توان گفت قاطبه‌ی مردم از آن استفاده می‌کنند و در این میان فرقی میان اصول‌گرا، اصلاح‌طلب و افراد عادی وجود ندارد.
میزان استفاده از فضای مجازی به ویژه تلگرام به گونه‌ای است که به نوعی ابزار کار بسیاری از شهروندان شده و نه فقط ده‌ها هزار نفر از این طریق نان می‌خورند و کسب و کار می‌کنند، بلکه صدها هزار نفر نیز حداقل بخشی از فعالیت حرفه‌ای خود را از این طریق انجام می‌دهند.
واقعیت این است که در هیچ جامعه‌ای دیگر چنین کاربردی برای پیام رسان‌ها تعریف نشده است و در واقع نیازی به چنین کاربردی ندارند. آنان از این امکانات بهره برداری‌های محدودی دارند و به جای آن از دیگر ابزارهای ارتباطی در فضای مجازی یا از آنها مهمتر مطبوعات، صدا و سیما و... استفاده می‌کنند. اما در ایران، به علت آن‌که روش‌های جایگزین بنا به دلایلی نیازهای عادی مردم را تامین نمی‌کنند، لذا بسیاری از شهروندان با رغبت تمام به سوی فضایی رفته‌اند که به طور قطع عوارض خاص خود را دارد. فراموش نکنیم که آزادی اطلاعات علی رغم اینکه آثار و فواید بسیار مثبت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، حقوقی و فرهنگی به دنبال دارد، در برخی مواقع به دلیل عدم نظارت تبدیل به دوغ و دوشابی تبدیل می‌گردد که در این فضا مسئولیت پذیری محدود می‌گردد، مگر آن‌که لوازم و مقتضیات آزادی مورد شناسایی قرار گیرد.
از سوی دیگر تردیدی نیست که اگر رسانه‌های داخلی و دیگر ابزارهای اطلاع رسانی، کارکرد واقعی یک رسانه را پیدا کنند، بدون تردید، اخبار و اطلاعات و تحلیل مسئولانه به طرق درست و صحیح به دست شهروندان می‌رسد و دیگر نیازی به ماهواره، تلگرام و دیگر شبکه‌های پیام رسان نیست!
در نهایت باید گفت، تحقق آزادی اطلاعات، مستلزم زیرساخت‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری است که این زیرساخت‌ها به صرف تصویب قانون ایجاد نمی‌شوند.
به نظر می‌رسد که قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات و آیین نامه‌های اجرایی آن، به طور دقیق به مفهوم، مقدمات و لوازم آزادی اطلاعات توجه نکرده و لزوم بررسی‌های بیشتر و ارایه‌ی راهکارهای موثر امری ضروری است. در این رابطه تجدیدنظر در رابطه با ساماندهی در برنامه‌ریزی‌های رسانه‌های داخلی نیز امری اجتناب‌ناپذیر است.
6026/7342
*خبرنگار: الناز ملکی **انتشار دهنده: جانعلی فتحی
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادها در استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@ کانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه کنید.
کپی شد
