به گزارش خبرگزاری خبرانلاین هنوز سه ماه از مرمت کاروانسرای میامی نگذشته که امروز صدای خسته و غمبار "رضویان" مسئول نمایندگی میراث‌‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری شهرستان میامی، خبر از حک شدن چهره زشت و سیاه وندالیسم بر روی این بنای تاریخی می‌دهد.
وندالیسم به معنای تخریب کنترل نشده اشیاء و آثار فرهنگی باارزش یا اموال عمومی است که یک ناهنجاری اجتماعی به حساب می‌آید.
رضویان توانی برای شرح ماجرا ندارد و فقط یک عکس می‌فرستد و می‌گوید: هنوز سه ماه از صرف بخش زیادی از اعتبارات در میامی برای مرمت این کاروانسرا نگذشته که با یادگاری نویسی روی آن مواجه شده ایم.
سنگفرش اطراف کاروانسرا، ایجاد تاسیسات زیرساخت، نورپردازی، بندکشی جداره‌ها و تعویض آجرهای فرسوده بدنه از جمله فعالیت‌های بوده که به تازگی برای مرمت این بنای تاریخی انجام شده، تا تبدیل به جاذبه ای برای بازدید گردشگران و یادگاری برای نسل‌های آینده شود.
در حالی مخربان آثار تاریخی اقدام به یادگار نوشتن نامشان بر روی این بنای تاریخی که از کاروانسراهای زیبای عهد صفوی است کرده اند که این بنا از سال 1365 و به شماره 1718 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مسئول امور حقوقی و املاک اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان سمنان نیز می‌گوید: تخریب و یا وارد کردن هر گونه خدشه از جمله یادگاری نویسی بر روی آثار تاریخی و باستانی مشمول مجازات حبس و جریمه است.
به گفته یدالله یحیی پور، براساس ماده ۵۵۸ قانون مجازات اسلامی هر شخصی به تمام یا قسمتی از ابنیه، اماکن، محوطه‌ها و مجموعه‌های فرهنگی- تاریخی یا مذهبی که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است یا تزئینات، ملحقات، تاسیسات، اشیا و لوازم و خطوط و نقوش منصوب یا موجود در اماکن مذکور که مستقلا نیز واجد حیثیت فرهنگی- تاریخی یا مذهبی باشد، خرابی وارد آورد، علاوه بر جبران خسارات وارده، به حبس از یک الی ۱۰ سال محکوم می‌شود.
اضافه کردن هر نوشته‌ای که در اصل اثر تاریخی، تغییر ایجاد کند و موجب غیر‌طبیعی شدن اثر شود، نیز رفتاری مخرب تلقی می‌شود و یادگاری نویسی بر روی کاروانسرای میامی در حالی صورت گرفته که این بنا از نظر سر در ورودی منحصر به فرد است .
تخریب و یادگاری نویسی بر بناهای تاریخی چنانچه ریشه در سودای جاودانگی یا ناهنجاری های فردی و اجتماعی داشته باشد، جرم است و نتیجه ای جز تخریب و مخدوش کردن چهره تاریخ کهن ایران نخواهد داشت.
46
