در این مطلب آمده است: دکتر روحانی، چه بدرستی و جامعه شناسانه گفت در همایش بزرگداشت چهلمین سالگرد شهادت آیت الله حاج سید مصطفی خمینی در سالن اجلاس سران، مبنی بر این که عامل پیروزی انقلاب « اعتماد مردم به امام بود. اگر اعتماد مردم از بین برود، همه چیز از بین می رود » در این بیان چند نکته است که تحلیل آن بی فایده نیست:
نخست آن که اگر مردم به امام اعتماد داشتند به سبب آن بود که مثل مردم زندگی می کرد. با مردم و در مردم بود. نگرش او به دیگران از بالا به پایین نبود. تشکیلات ساده ای داشت و خود را خدمتگزار مردم و طلبه می نامید و هرگز مال و منالی نیندوخت و سیاهه ی ما ترک ایشان هم در وصیت نامه اش مکتوب است. خلاصه ی کلام، همانی می نمود که بود. آن اعتماد از همین « صدق » ناشی می شد و دوست و دشمن هم بدان معترف بودند. پس باید آن سلوک و مشی را ادامه داد تا مردم بی اعتماد نشوند. چون وقتی دیوار بی اعتمادی بین مسئولان و مردم، ایجاد و هر روز بر بلندی و پهنای آن افزوده می شود باید به سرعت آسیب شناسی کرد و در پی چاره برخاست. چون اضمحلال هر دولت و قدرتی به روایت تاریخ، ناشی از بی اعتمادی مردم نسبت به حاکمان و مسئولان بوده است. نگارنده در اینجا فقط دوسه نمونه از این دیوار بلند بی اعتمادی اشاره می کند :
3- سلب اعتماد مردم از دولت، وقتی است که مردم احساس کنند که ابراز مسند و قدرت دیگران شده اند و حرفشان در هیچ زمینه ای خریدار ندارد و چون سواران از پل گذشته اند، دیگر لزومی ندارد که به پشت سر نگاه کنند و وعده ها را به یاد آورند.
2- تصمیم گیری ها، فردی یا در جمع دو سه نفره و بدون بررسی جوانب و بی صلاحدید مردم و بدون لحاظ کردن حساسیت ها و مصالح آنها باشد در اینجا ذکر نمونه ای می تواند وافی به مقصود باشد. و آن اینکه، دولت محترم به هر دلیلی اراده کرده است تا انتصاب استانداران بر مبنای غیربومی بودن آنها باشد اما در این انتصاب گویا، سوابق کاری وزارت کشوری که امری بسیار الزامی و آینده نگرانه و از منظر کارشناسی است، در مواردی نمی خواهد مراعات شود و همین مورد، شبهه ایجاد می کند که دخالت های بیرونی، دخیل است و چیزی که مورد نظر نیست، اهلیت و مقبولیت جهت این مسند خطیر است بویژه آن که گویا در نظر است تا استانداران از اختیارات بیش تر و استقلال رای و تصمیم گیری برخوردار باشد. رئیس جمهور بداند که اگر اهل برجای خود ننشیند، این، سرآغاز بی اعتمادی به شخص ایشان و دولت خواهد بود و خدا نکند که چنین شود آن هم در این شرایط و این مراحل بسیار حساس و سرنوشت ساز که بحران های منطقه ای و عملگرای با اعمال پیش بینی نشده مثل ترامپ را پیش رو داریم.
3- « عضو کمیسیون شوراهای مجلس گفت : متاسفانه نمایندگان مجلس از بیان اعتراضات نسبت به این رویه های شورای نگهبان هراس دارند، چرا که از رد صلاحیت می ترسند.» در اینجا باید پرسید که تمکین و ترس در مقابل چیست ؟ اگر مردم بدانند که فی المثل، این نماینده ی مورد نظر و عضو این کمیسیون از رد شدن خود در برابر حق گویی و حق جویی و تاکید بر مفاد اصول قانونی می ترسد، چه اعتمادی بر او خواهند داشت ؟ چون کرسی نشین خانه ی ملت، سوگند یاد کرده است که : « پاسدار حریم اسلام و نگهبانان دستاوردهای انقلاب اسلامی ملت ایران و مبانی جمهوری اسلامی باشد و به حفظ حقوق ملت بکوشد و از قانون اساسی دفاع کند. مگر نه این است که به استناد اصل هشتاد و چهارم قانون اساسی حق اظهار نظر در همه ی مسائل داخلی و خارجی کشور دارد، پس هراس این نماینده از بیان آن اصول و مواردی که قانون بر عهده اش گذاشته چیست ؟ باید پرسید در کجای وظیفه و تعهد نماینده ی ملت آمده است که او از رد صلاحیت خود بترسد. وانگهی چنین تلقی و تعبیری را نباید در برابر شورای نگهبان قانون اساسی داشت چون نماینده هم موظف و متعهد به وظایف قانونی خویش است و شورای نگهبان هم باید بیش و پیش از هر کس و نهادی به عهد خود در نگهبانی از قانون برآمده از خون شهیدان، نعل به نعل، عمل کند و گرنه اعتماد مردم از دونهادی که برای مردم شریف ایران، جایگاه رفیع قانونی و حقوقی دارد و از قداست و وزانت خاصی برخوردار است تا آنجا که مرحوم امام درباره اش گفت : « مجلس در راس امور است » به مخاطره خواهد افتاد. این همان نکته ی ظریفی است که رئیس جمهور محترم به جا و به درستی گفت : مورد مهمی که هیچ کس به استناد همان قانون، حق ندارد به این بی اعتمادی ها در هر منزلتی که باشد، دامن بزند.
7344/6026 خبرنگار: امیرحسین کاشی منش ** انتشار دهنده : جانعلی فتحی
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادها در استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@ کانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه کنید.
انتهای پیام نخست آن که اگر مردم به امام اعتماد داشتند به سبب آن بود که مثل مردم زندگی می کرد. با مردم و در مردم بود. نگرش او به دیگران از بالا به پایین نبود. تشکیلات ساده ای داشت و خود را خدمتگزار مردم و طلبه می نامید و هرگز مال و منالی نیندوخت و سیاهه ی ما ترک ایشان هم در وصیت نامه اش مکتوب است. خلاصه ی کلام، همانی می نمود که بود. آن اعتماد از همین « صدق » ناشی می شد و دوست و دشمن هم بدان معترف بودند. پس باید آن سلوک و مشی را ادامه داد تا مردم بی اعتماد نشوند. چون وقتی دیوار بی اعتمادی بین مسئولان و مردم، ایجاد و هر روز بر بلندی و پهنای آن افزوده می شود باید به سرعت آسیب شناسی کرد و در پی چاره برخاست. چون اضمحلال هر دولت و قدرتی به روایت تاریخ، ناشی از بی اعتمادی مردم نسبت به حاکمان و مسئولان بوده است. نگارنده در اینجا فقط دوسه نمونه از این دیوار بلند بی اعتمادی اشاره می کند :
3- سلب اعتماد مردم از دولت، وقتی است که مردم احساس کنند که ابراز مسند و قدرت دیگران شده اند و حرفشان در هیچ زمینه ای خریدار ندارد و چون سواران از پل گذشته اند، دیگر لزومی ندارد که به پشت سر نگاه کنند و وعده ها را به یاد آورند.
2- تصمیم گیری ها، فردی یا در جمع دو سه نفره و بدون بررسی جوانب و بی صلاحدید مردم و بدون لحاظ کردن حساسیت ها و مصالح آنها باشد در اینجا ذکر نمونه ای می تواند وافی به مقصود باشد. و آن اینکه، دولت محترم به هر دلیلی اراده کرده است تا انتصاب استانداران بر مبنای غیربومی بودن آنها باشد اما در این انتصاب گویا، سوابق کاری وزارت کشوری که امری بسیار الزامی و آینده نگرانه و از منظر کارشناسی است، در مواردی نمی خواهد مراعات شود و همین مورد، شبهه ایجاد می کند که دخالت های بیرونی، دخیل است و چیزی که مورد نظر نیست، اهلیت و مقبولیت جهت این مسند خطیر است بویژه آن که گویا در نظر است تا استانداران از اختیارات بیش تر و استقلال رای و تصمیم گیری برخوردار باشد. رئیس جمهور بداند که اگر اهل برجای خود ننشیند، این، سرآغاز بی اعتمادی به شخص ایشان و دولت خواهد بود و خدا نکند که چنین شود آن هم در این شرایط و این مراحل بسیار حساس و سرنوشت ساز که بحران های منطقه ای و عملگرای با اعمال پیش بینی نشده مثل ترامپ را پیش رو داریم.
3- « عضو کمیسیون شوراهای مجلس گفت : متاسفانه نمایندگان مجلس از بیان اعتراضات نسبت به این رویه های شورای نگهبان هراس دارند، چرا که از رد صلاحیت می ترسند.» در اینجا باید پرسید که تمکین و ترس در مقابل چیست ؟ اگر مردم بدانند که فی المثل، این نماینده ی مورد نظر و عضو این کمیسیون از رد شدن خود در برابر حق گویی و حق جویی و تاکید بر مفاد اصول قانونی می ترسد، چه اعتمادی بر او خواهند داشت ؟ چون کرسی نشین خانه ی ملت، سوگند یاد کرده است که : « پاسدار حریم اسلام و نگهبانان دستاوردهای انقلاب اسلامی ملت ایران و مبانی جمهوری اسلامی باشد و به حفظ حقوق ملت بکوشد و از قانون اساسی دفاع کند. مگر نه این است که به استناد اصل هشتاد و چهارم قانون اساسی حق اظهار نظر در همه ی مسائل داخلی و خارجی کشور دارد، پس هراس این نماینده از بیان آن اصول و مواردی که قانون بر عهده اش گذاشته چیست ؟ باید پرسید در کجای وظیفه و تعهد نماینده ی ملت آمده است که او از رد صلاحیت خود بترسد. وانگهی چنین تلقی و تعبیری را نباید در برابر شورای نگهبان قانون اساسی داشت چون نماینده هم موظف و متعهد به وظایف قانونی خویش است و شورای نگهبان هم باید بیش و پیش از هر کس و نهادی به عهد خود در نگهبانی از قانون برآمده از خون شهیدان، نعل به نعل، عمل کند و گرنه اعتماد مردم از دونهادی که برای مردم شریف ایران، جایگاه رفیع قانونی و حقوقی دارد و از قداست و وزانت خاصی برخوردار است تا آنجا که مرحوم امام درباره اش گفت : « مجلس در راس امور است » به مخاطره خواهد افتاد. این همان نکته ی ظریفی است که رئیس جمهور محترم به جا و به درستی گفت : مورد مهمی که هیچ کس به استناد همان قانون، حق ندارد به این بی اعتمادی ها در هر منزلتی که باشد، دامن بزند.
7344/6026 خبرنگار: امیرحسین کاشی منش ** انتشار دهنده : جانعلی فتحی
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادها در استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@ کانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه کنید.
کپی شد
