در این مطلب آمده است: نظریه‌های مختلف و متفاوتی درباره ایجاد یک فرهنگ جدید و یا اصلاح فرهنگ‌های حاکم بر هر جامعه وجود دارد، اما تقریبا همه نظریه بر موضوع ایجاد پشتوانه فکری و تقویت بنیه نظری مساله، اتفاق نظر دارند.
لازمه رویش‌های فرهنگی، بحث و گفتمان راجع به مسائل و موضوعات است و همان‌گونه که ضرب‌المثل ایرانی به نیکی یاد آور این موضوع می‌شود که همه چیز را همگان دانند و نگاه تک بعدی را رد می‌کند.
تحلیل و تعمیق در مسائل نیازی است که جذابیت چندانی برای بسیاری ندارد چون نیاز به 2 بخش اصلی و اساسی مطالعه و تفکر دارد که از عافیت طلبی و زندگی روزمره دورمان می‌کند و شاید به همین دلیل است که بیشتر ترجیح می‌دهیم با موج فکری منتشر شده و حاصل از رسانه‌ها همراه شویم و یا در ذهنمان بعضی آدم‌ها را ملاک و معیاری برای تقلید فکری قرار می‌دهیم و حتی در بدترین شرایط و زمانی که اشتباهات واضح و بزرگ انجام می‌دهند، چنان سر سختانه از آن‌ها دفاع می کنیم که گویی پیامبرانی بی‌نقص و عیب هستند که نمونه ملموس آن را در بین اهالی سیاست و رهبران سیاسی یافت.
موضوعی که این روزها داغ شده است و افکار عمومی را تحت تاثیر خود قرار داده است، بحث ورود ورزشی‌ها به شوراهای شهر و روستا است، عده‌ای به عدم تخصص این قشر اشاره و ابرام می ورزند، اما ذکر چند نکته و چند سوال در این بین مغفول مانده است.
اولا واقعا هدف از این تلاش‌ها برای انتخابات چیست مگر جز این است که می‌خواهیم، زندگی بهتر و شاد‌تری داشته باشیم، واقعا نقش ورزش و فرهنگ در افزایش امید به زندگی و نشاط مردم یک شهر کمتر از تصمیماتی راجع به محل عبور یک خیابان است، آیا توسعه ورزش و فرهنگ به عنوان نهادهایی که مستقیما بیشترین و قویترین نقش در این زمینه را دارند، نیاز به تخصص و متخصص ندارد؟
دوما، شاید انتشار این آمار کمک‌کننده باشد که چند درصد جلسات و مصوبات شوراهای شهر و روستا ریشه در حل معضلات اجتماعی دارد و چند درصد به حوزه ساخت و ساز مربوط می‌شود؟
سوما، در نهادهای دیگر مثل مجلس شورای اسلامی، هیئت وزیران و حتی روسای جمهور ادوار کشور چند درصد دارای مدرک تحصیلی دقیقا مرتبط با سیاست یعنی، علوم سیاسی بوده‌اند و وضعیت در کشورهای پیشرفته دنیا چگونه است؟
چهارما، چند درصد از همین افرادی که امروز به عنوان نماد ضعف مدیریت ورزشی‌ها و دلیلی برای منع ورود این قشر به انتخابات مطرح می‌شوند، دارای تحصیلات مدیریت ورزش بوده اند، اتفاقا با یک بررسی ساده در می یابیم مدارک تحصیلی دوستان بسیار نزدیک به علوم سیاسی است.
به نظر نگارنده کلید ماجرا در پاسخ به این سوال نهفته است که مساله در شوراها چیست و مهمترین ضعف این نهاد طی سال‌های گذشته چه بوده است؟ شاید بزرگترین نقطه ضعف این نهاد‌ها را بتوان در عدم نظارت کافی بر عملکرد شهرداری‌ها دانست و بسیاری از مشکلات شهری ریشه در بی‌انظباطی و بی‌نظمی دارد، شوراها به افرادی نیاز دارند که توان و شجاعت نظارت و الزام به پاسخگو کردن شهرداری‌ها را داشته باشند، افرادی که جایگاه این نهاد که به عنوان سیاست‌گذار اصلی در مسائل شهری است را به یک نهاد اجرایی و تصمیم‌گیر در امور روزمره تقلیل ندهند، به جای تزریق فکر و ایده برای حل مسائل کلان، دغدغه شان تلاش برای به دست گرفتن حداقلی بخشی از امور اجرایی نباشد، گرفتار زد و بند و لابی‌ها نشوند، این موضوع اصلی و اولویت دار این روزهاست که باید حل شود، حالا چه به دست متخصص مدیریت ورزش چه متخصص فرهنگ یا هر تخصص دیگری
7341/ 6103 خبرنگار: خدیجه سلطانی پور ** انشتاردهنده: مصطفی دهقان
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادها در استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@ کانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه کنید.
انتهای پیام لازمه رویش‌های فرهنگی، بحث و گفتمان راجع به مسائل و موضوعات است و همان‌گونه که ضرب‌المثل ایرانی به نیکی یاد آور این موضوع می‌شود که همه چیز را همگان دانند و نگاه تک بعدی را رد می‌کند.
تحلیل و تعمیق در مسائل نیازی است که جذابیت چندانی برای بسیاری ندارد چون نیاز به 2 بخش اصلی و اساسی مطالعه و تفکر دارد که از عافیت طلبی و زندگی روزمره دورمان می‌کند و شاید به همین دلیل است که بیشتر ترجیح می‌دهیم با موج فکری منتشر شده و حاصل از رسانه‌ها همراه شویم و یا در ذهنمان بعضی آدم‌ها را ملاک و معیاری برای تقلید فکری قرار می‌دهیم و حتی در بدترین شرایط و زمانی که اشتباهات واضح و بزرگ انجام می‌دهند، چنان سر سختانه از آن‌ها دفاع می کنیم که گویی پیامبرانی بی‌نقص و عیب هستند که نمونه ملموس آن را در بین اهالی سیاست و رهبران سیاسی یافت.
موضوعی که این روزها داغ شده است و افکار عمومی را تحت تاثیر خود قرار داده است، بحث ورود ورزشی‌ها به شوراهای شهر و روستا است، عده‌ای به عدم تخصص این قشر اشاره و ابرام می ورزند، اما ذکر چند نکته و چند سوال در این بین مغفول مانده است.
اولا واقعا هدف از این تلاش‌ها برای انتخابات چیست مگر جز این است که می‌خواهیم، زندگی بهتر و شاد‌تری داشته باشیم، واقعا نقش ورزش و فرهنگ در افزایش امید به زندگی و نشاط مردم یک شهر کمتر از تصمیماتی راجع به محل عبور یک خیابان است، آیا توسعه ورزش و فرهنگ به عنوان نهادهایی که مستقیما بیشترین و قویترین نقش در این زمینه را دارند، نیاز به تخصص و متخصص ندارد؟
دوما، شاید انتشار این آمار کمک‌کننده باشد که چند درصد جلسات و مصوبات شوراهای شهر و روستا ریشه در حل معضلات اجتماعی دارد و چند درصد به حوزه ساخت و ساز مربوط می‌شود؟
سوما، در نهادهای دیگر مثل مجلس شورای اسلامی، هیئت وزیران و حتی روسای جمهور ادوار کشور چند درصد دارای مدرک تحصیلی دقیقا مرتبط با سیاست یعنی، علوم سیاسی بوده‌اند و وضعیت در کشورهای پیشرفته دنیا چگونه است؟
چهارما، چند درصد از همین افرادی که امروز به عنوان نماد ضعف مدیریت ورزشی‌ها و دلیلی برای منع ورود این قشر به انتخابات مطرح می‌شوند، دارای تحصیلات مدیریت ورزش بوده اند، اتفاقا با یک بررسی ساده در می یابیم مدارک تحصیلی دوستان بسیار نزدیک به علوم سیاسی است.
به نظر نگارنده کلید ماجرا در پاسخ به این سوال نهفته است که مساله در شوراها چیست و مهمترین ضعف این نهاد طی سال‌های گذشته چه بوده است؟ شاید بزرگترین نقطه ضعف این نهاد‌ها را بتوان در عدم نظارت کافی بر عملکرد شهرداری‌ها دانست و بسیاری از مشکلات شهری ریشه در بی‌انظباطی و بی‌نظمی دارد، شوراها به افرادی نیاز دارند که توان و شجاعت نظارت و الزام به پاسخگو کردن شهرداری‌ها را داشته باشند، افرادی که جایگاه این نهاد که به عنوان سیاست‌گذار اصلی در مسائل شهری است را به یک نهاد اجرایی و تصمیم‌گیر در امور روزمره تقلیل ندهند، به جای تزریق فکر و ایده برای حل مسائل کلان، دغدغه شان تلاش برای به دست گرفتن حداقلی بخشی از امور اجرایی نباشد، گرفتار زد و بند و لابی‌ها نشوند، این موضوع اصلی و اولویت دار این روزهاست که باید حل شود، حالا چه به دست متخصص مدیریت ورزش چه متخصص فرهنگ یا هر تخصص دیگری
7341/ 6103 خبرنگار: خدیجه سلطانی پور ** انشتاردهنده: مصطفی دهقان
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادها در استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@ کانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه کنید.
کپی شد
