براساس آمار ستاد انتخابات سمنان از ۱۵۷ داوطلبی که برای یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در این استان ثبت نام کردند،۱۹ نفر را زنان تشکیل می‌دهند.
شرکت زنان سمنانی برای حضور در این رقابت‌ها با افزایش ۳۷۵ درصدی نسبت به دوره گذشته مواجه شد و این در حالی است که آمارها نشان می‌دهد مشارکت کل داوطلبان در استان حدود ۳۰ درصد افزایش یافته است.
در دوره گذشته تنها چهار بانو برای حضور برای کاندیداتوری در یازدهمین دوره انتخابات مجلس در استان سمنان ثبت‌نام کرده بودند.
در ۱۰ دوره گذشته مجلس شورای اسلامی ایران، مجلس دهم با اختصاص ۱۸ کرسی معادل ۶ درصد کرسیها به زنان بالاترین میزان مشارکت بانوان در قانونگذاری را از آن خود کرد اما در تمام این ادوار ، حضور یک زن از استان سمنان در مجلس قانوگذاری، با وجود تشکیل ۵۰ درصدجامعه این استان از تحقق نیافته است.
در پایان ثبت نام از داوطلبان یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی؛ بانوان در حوزه انتخابی سمنان، مهدیشهر و سرخه ۷.۵ درصد، در حوزه انتخابی دامغان ۹.۳ درصد، در حوزه انتخابی شاهرود و میامی ۱۵.۶۸ درصد و در حوزه انتخابی گرمسار و آرادان نیز ۱۹ درصد داوطلبان ثبت نامی برای نمایندگی این دوره از مجلس را به خود اختصاص دادند.
اگرچه در این سال‌های فضا برای مشارکت سیاسی بانوان سمنانی بازتر و فراهم تر شده و شاهد افزایش مشارکت ۳۷۵ درصدی بانوان استان برای تصاحب کرسی‌های مجلس شورای اسلامی هستیم، اما مسایلی سبب مشارکت کم‌رنگ زنان نسبت به مردان برای کاندیداتوری مجلس شورای اسلامی می‌شود.
در گذشته‌ای نه چندان دور، برخی مدعی این قضیه بودند که زنان انگیزه کافی فردی برای حضور در انتخابات و مجلس را ندارند و همین سبب بی رغبتی در مشارکت سیاسی در سطح کاندیداتوری آن‌ها می‌شود.
اما افزایش مشارکت زنان سمنانی در این دوره نشان داد بر خلاف ادعاها، آنان مایل به حضور در عرصه‌های سیاسی و تصمیم‌گیری‌های کلان کشور هستند، اما عواملی از حضور پررنگ و موفقیت آن‌ها در این عرصه جلوگیری می‌کند.
وجود نگاه‌های قومی و قبیله‌ای نسبت به صندوق‌های اخذ رای ( انتخابات)، بافت سنتی و مذهبی حاکم در شهرهای سمنان و نبود پشتوانه مالی برای تبلیغات را می توان از علل و موانع عدم حضور بانوان در راهیابی به مجلس شورای اسلامی از این استان دانست.
ملاک‌هایی که برای تهیه فهرست انتخاباتی در احزاب و جناح‌های سیاسی استان سمنان وجود دارد، گرایش را به سمت مردان سوق می‌دهد تا جایی که بر اساس گمانه‌زنی‌ها، زنانی که در این دوره از انتخابات مجلس شورای اسلامی داوطلب شدند، به صورت مستقل حضور به عمل رساندند و از لیست جناح‌های این استان نیستند البته در صورت تایید صلاحیت شاید بخت با آن‌ها یار باشد که جناح‌ها برای کسب رای بیشتر و حذف رقیب از گوی به گونه‌ای از کاندیداهای زن استان حمایت کنند.
بی‌تردید، زنانی هم که در لیست انتخاباتی جناح‌ها برای حضور در مجلس شورای اسلامی حضوری هر چند کم‌رنگ دارند، ملاک‌هایی چون سابقه، سرمایه و خویشاوندی را در کارنامه خود خواهند داشت.
از سویی، تا زمانی که ارتقاء جایگاه زنان در مسوولیت‌های سیاسی و اجتماعی به صورت شعاری در جامعه مطرح می‌شود، نمی توان انتظار داشت که زنان برای ارایه نقش پررنگ‌تر در این عرصه‌ها با جدیت وارد گود رقابت‌های انتخاباتی که از ریسک بالایی برخوردار است، شوند و افزایش مشارکت این قشر به عنوان داوطلب حضور برای نمایندگی در مجلس شورای اسلامی شاید تنها محک زدنی بیش نباشد.
و البته به دلیل پایین بودن جمعیت استان سمنان و حوزه انتخابیه تنها یک نماینده از هر حوزه به مجلس شورای اسلامی راه می‌یابد و این انتخاب محدود یکی دیگر از عوامل فقدان راهیابی این قشر به مجلس شورای اسلامی و به تبع دلیلی بر نایده شدن آن‌ها در لیست احزاب برای حوزه‌های انتخابی که رقابت سیاسی و جناحی در آن ها می چربد، است.
حضور در پست‌های مدیریتی در سطح ملی و استانی مردان نسبت به بانوان سبب شانس بیشتر آن ها برای انتخاب شدن دارد، چرا که به این دلیل، مردم شناخت بیشتری از توانمندی‌های آن‌ها در پست‌های قبلی دارند از این رو حمایت و پشتبانی جناح های سیاسی و نیز دولتمردان نظام جمهوری اسلامی ایران برای فراهم سازی فضای حضور موفق تر زنان ایرانی و سمنانی لازم است.
