در این مطلب آمده است: به عنوان مقدمه باید گفت که برای بزرگی، باید آرزوهای بزرگ داشت و رنج و مرارتی مستلزم آن بزرگی‌ها تحمل کرد .
می گویند: فنلاند، بیست و هفت بار با روسیه جنگید و همه بار هم شکست خورد اما تسلیم نشد و آن استقلال از تسلیم ناپذیری است. انتقال آب از دریای خزر، از آن آرزوهای بزرگ است که رسیدنش، صبر و رنج و تدبیر و رفتار سنجیده و عاقلانه می‌خواهد.
نخست باید پذیرفت که تا اینجا، خیلی راه آمده‌ایم و کارهای بزرگان این مسیر را کوچک نشمریم. بسیار کسان، آهسته و پیوسته با گامهای مطمئن و بلندی به پیش آمده‌اند. صاحب علمان و دانشوران و نظریه‌پردازان، از محاسن و نیز از اضطرار این انتقال، بسیار گفته‌اند. چند تن از استانداران، شماری از مسئولان، به قدر همت و فرصت و کفایت خود، کم‌فروشی نکرده از مقصد و مقصود کوتاه نیامده‌اند. با این همه، می‌دانیم که هنوز تا آن هدف غایی و نهایی، راه درازی باقی است اما:
گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید
هیچ راهی نیست کان را نیست پایان، غم مخور
کار‌کردن در شرایط بس دشوار، به ویژه در جامعه‌ی سنتی، محدودبین، انحصار‌طلب و به خوداندیش که حتی معبر عام و حوالی خانه را هم در تملک خود می‌بیند و شمار اندک مسند‌طلب و خواستار صندلی‌های سبز، بر این باور غیرحقوقی و غلط، تاکید می‌کنند، کار خیلی مشکل‌تر می‌شود به همین علت گفتیم که ارجمندان این مسیر از عالی و دانی، خیلی کار کرده‌اند. اما از این به بعد با شرایطی که فراهم شده، نیاز به گامهای عملی است و پیش به سوی هدف البته مستلزم توجه به سه کار حساب شده است:
اول، باید بپذیریم اگر چه انتصاب استاندار محترم، « آشناگر » با تاکید فراوان در این انتقالی که به سود تهران و همه‌ی همسایگان نیز هست، به دیار ما آمده است و با اینکه انتظار داریم، بیش‌ترین همت خود را به چند کار بزرگ معطوف نماید با این حال، اوضاع استان در این زمان، پیچیده‌تر از آن است که بخواهیم امور دیگر استان را واگذارد اما می‌شود و منطقی هم هست که از ایشان بخواهیم تا یکی از معاونان خود را تام و تمام مسئول پیگیری امر انتقال در استان و بیرون استان کند و در این ماموریت، حمایت هم بشود.
دوم: دعوت از وزیر نیرو به سمنان است تا با فضایی که اکنون پیش آمده و این آمادگی در بدنه‌ی وزارت هم رسوخ کرده و سیاست کلی و کلان دولت تدبیر و امید هم هست، کار انتقال عملیاتی شود. از یاد نبریم که حضور وزیر در استان، خیلی مهم است و ارزش آن را دارد که سمنان میزبان خوبی برای جهانگیری و کلانتری و حتی نوبخت باشد. ما زمینه‌ی این حضور را به جهت بسیار و به صورت چند جانبه داریم.
سوم: صاحبان اندیشه و نظریه‌پردازان و اهل رسانه و قلم، موضوع را خوب دریافته و پی گرفته‌اند و کوشیده که با قلم و بیان و نظر خود، افکار عمومی را به باور بیاورند که چنین کار بزرگی، در عمل، قابل شدن است. پس می‌ماند به آن که این ارجمندان قلم و بیان و نهادهای مردمی و بنیادهای توسعه، با نشست‌های مستمر و صمیمی، با سعه‌ی صدر، حرف‌های خود را یک کاسه کنند و از هر بحث انحرافی که طرف مقابل می‌خواهد همان گونه که در یادداشتی، خاطره‌ای از آن بزرگ مرد، زنده‌یاد دکتر شریعتی گفته شد، هرگز نباید وقت خود را صرف مجادله و مقابله‌ی بی‌فایده کنیم. چون حضور در فضاهای مجازی، ما را از اهداف عالی دور خواهد کرد و مذاق مخالفان را شیرین می‌کند. پس ادامه‌ی این حضور و پاسخگویی‌ها باید جای خود را به عمل و کمک به مسئولان موافق در این راه بدهد. به خصوص آن قدر باید به مسئولان ناامید و ساکن، امید و تحرک بدهیم که آنان هم همراه شوند و از اقدامات بسیار پرعارضه‌ی حرکت‌های عرضی که متاسفانه در استان ما در سطح برگزیدگان هم کم نیست و عینیت دارد، بپرهیزند. باید اذهان عمومی را متقاعد کنیم که این آب به سود و متعلق به همه‌ی استان است و در صورت عدم اجرایی شدنش همه زیان می‌برند و به خصوص نباید بگذاریم هر مکانی کیسه‌ی کوچک خود را داشته باشد. در یادداشت‌های آتی از این کیسه‌ها خواهیم گفت و نوشت.
7339/7408
انتهای پیام می گویند: فنلاند، بیست و هفت بار با روسیه جنگید و همه بار هم شکست خورد اما تسلیم نشد و آن استقلال از تسلیم ناپذیری است. انتقال آب از دریای خزر، از آن آرزوهای بزرگ است که رسیدنش، صبر و رنج و تدبیر و رفتار سنجیده و عاقلانه می‌خواهد.
نخست باید پذیرفت که تا اینجا، خیلی راه آمده‌ایم و کارهای بزرگان این مسیر را کوچک نشمریم. بسیار کسان، آهسته و پیوسته با گامهای مطمئن و بلندی به پیش آمده‌اند. صاحب علمان و دانشوران و نظریه‌پردازان، از محاسن و نیز از اضطرار این انتقال، بسیار گفته‌اند. چند تن از استانداران، شماری از مسئولان، به قدر همت و فرصت و کفایت خود، کم‌فروشی نکرده از مقصد و مقصود کوتاه نیامده‌اند. با این همه، می‌دانیم که هنوز تا آن هدف غایی و نهایی، راه درازی باقی است اما:
گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید
هیچ راهی نیست کان را نیست پایان، غم مخور
کار‌کردن در شرایط بس دشوار، به ویژه در جامعه‌ی سنتی، محدودبین، انحصار‌طلب و به خوداندیش که حتی معبر عام و حوالی خانه را هم در تملک خود می‌بیند و شمار اندک مسند‌طلب و خواستار صندلی‌های سبز، بر این باور غیرحقوقی و غلط، تاکید می‌کنند، کار خیلی مشکل‌تر می‌شود به همین علت گفتیم که ارجمندان این مسیر از عالی و دانی، خیلی کار کرده‌اند. اما از این به بعد با شرایطی که فراهم شده، نیاز به گامهای عملی است و پیش به سوی هدف البته مستلزم توجه به سه کار حساب شده است:
اول، باید بپذیریم اگر چه انتصاب استاندار محترم، « آشناگر » با تاکید فراوان در این انتقالی که به سود تهران و همه‌ی همسایگان نیز هست، به دیار ما آمده است و با اینکه انتظار داریم، بیش‌ترین همت خود را به چند کار بزرگ معطوف نماید با این حال، اوضاع استان در این زمان، پیچیده‌تر از آن است که بخواهیم امور دیگر استان را واگذارد اما می‌شود و منطقی هم هست که از ایشان بخواهیم تا یکی از معاونان خود را تام و تمام مسئول پیگیری امر انتقال در استان و بیرون استان کند و در این ماموریت، حمایت هم بشود.
دوم: دعوت از وزیر نیرو به سمنان است تا با فضایی که اکنون پیش آمده و این آمادگی در بدنه‌ی وزارت هم رسوخ کرده و سیاست کلی و کلان دولت تدبیر و امید هم هست، کار انتقال عملیاتی شود. از یاد نبریم که حضور وزیر در استان، خیلی مهم است و ارزش آن را دارد که سمنان میزبان خوبی برای جهانگیری و کلانتری و حتی نوبخت باشد. ما زمینه‌ی این حضور را به جهت بسیار و به صورت چند جانبه داریم.
سوم: صاحبان اندیشه و نظریه‌پردازان و اهل رسانه و قلم، موضوع را خوب دریافته و پی گرفته‌اند و کوشیده که با قلم و بیان و نظر خود، افکار عمومی را به باور بیاورند که چنین کار بزرگی، در عمل، قابل شدن است. پس می‌ماند به آن که این ارجمندان قلم و بیان و نهادهای مردمی و بنیادهای توسعه، با نشست‌های مستمر و صمیمی، با سعه‌ی صدر، حرف‌های خود را یک کاسه کنند و از هر بحث انحرافی که طرف مقابل می‌خواهد همان گونه که در یادداشتی، خاطره‌ای از آن بزرگ مرد، زنده‌یاد دکتر شریعتی گفته شد، هرگز نباید وقت خود را صرف مجادله و مقابله‌ی بی‌فایده کنیم. چون حضور در فضاهای مجازی، ما را از اهداف عالی دور خواهد کرد و مذاق مخالفان را شیرین می‌کند. پس ادامه‌ی این حضور و پاسخگویی‌ها باید جای خود را به عمل و کمک به مسئولان موافق در این راه بدهد. به خصوص آن قدر باید به مسئولان ناامید و ساکن، امید و تحرک بدهیم که آنان هم همراه شوند و از اقدامات بسیار پرعارضه‌ی حرکت‌های عرضی که متاسفانه در استان ما در سطح برگزیدگان هم کم نیست و عینیت دارد، بپرهیزند. باید اذهان عمومی را متقاعد کنیم که این آب به سود و متعلق به همه‌ی استان است و در صورت عدم اجرایی شدنش همه زیان می‌برند و به خصوص نباید بگذاریم هر مکانی کیسه‌ی کوچک خود را داشته باشد. در یادداشت‌های آتی از این کیسه‌ها خواهیم گفت و نوشت.
7339/7408
کپی شد
