مهدی قاسمی روز سه شنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: مرمت و بازسازی این بنای خشتی با 2 میلیارد و 500 میلیون ریال اعتبار ملی و استانی در حال انجام است.
سرپرست اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری دامغان افزود: جداره سازی، استحکام بخشی، پی بندی، کف سازی، اصلاح ترک ها، زیرسازی لایه های اندرونی و اجرای زیرساخت های نورپردازی از جمله اقدام های در حال انجام است.
قاسمی اضافه کرد: برج و باروی دامغان در محدوده قدیمی شهر واقع شده است که در چند سال اخیر طی سه مرحله 250 متر این بارو مرمت شده است.
وی تصریح کرد: باید در حوزه تاریخی و گردشگری دامغان اقدام هایی انجام دهیم که بتوانیم گردشگران داخلی و خارجی را به این شهرستان جذب کنیم.
سرپرست اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری دامغان تصریح کرد: شهر دامغان با وجود تاریخ کهن، بناهای تاریخی متنوع و قدمت پیش از تاریخ اسلام، برای بهره برداری از ظرفیت ها نیازمند توجه بیشتر است.
به گزارش ایرنا، باروی دامغان یکی از بزرگترین معماری خشتی ایران است که در اوایل دوران اسلامی بنا شد.
این بارو که قدمت بیش از هزار ساله دارد، 16 هزار متر طول ، 106 برج و چهار دروازه داشته است که به مرور زمان به علت فرسایش و نزولات آسمانی فقط هشت هزار متر آن باقی مانده است.
این اثر تاریخی در تاریخ 19 آذر 1375 با شمارهٔ ثبت 1799 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
9856/7408
انتهای پیام سرپرست اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری دامغان افزود: جداره سازی، استحکام بخشی، پی بندی، کف سازی، اصلاح ترک ها، زیرسازی لایه های اندرونی و اجرای زیرساخت های نورپردازی از جمله اقدام های در حال انجام است.
قاسمی اضافه کرد: برج و باروی دامغان در محدوده قدیمی شهر واقع شده است که در چند سال اخیر طی سه مرحله 250 متر این بارو مرمت شده است.
وی تصریح کرد: باید در حوزه تاریخی و گردشگری دامغان اقدام هایی انجام دهیم که بتوانیم گردشگران داخلی و خارجی را به این شهرستان جذب کنیم.
سرپرست اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری دامغان تصریح کرد: شهر دامغان با وجود تاریخ کهن، بناهای تاریخی متنوع و قدمت پیش از تاریخ اسلام، برای بهره برداری از ظرفیت ها نیازمند توجه بیشتر است.
به گزارش ایرنا، باروی دامغان یکی از بزرگترین معماری خشتی ایران است که در اوایل دوران اسلامی بنا شد.
این بارو که قدمت بیش از هزار ساله دارد، 16 هزار متر طول ، 106 برج و چهار دروازه داشته است که به مرور زمان به علت فرسایش و نزولات آسمانی فقط هشت هزار متر آن باقی مانده است.
این اثر تاریخی در تاریخ 19 آذر 1375 با شمارهٔ ثبت 1799 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
9856/7408
کپی شد
