در این مطلب آمده است: زمان زیادی از بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا نمی‌گذرد و به دلیل علاقه شخصی به ورزش پیگیر حوادث و رویدادها بودم و در این بین نکته‌ای ذهنم را به خود درگیر کرد که هنوز بعد از چندین هفته رهایم نمی‌کند و آن هم حجاب دختران اندونزیایی بود که به عنوان تماشاگر روی سکوها حضور داشتند.
سعی کردم با جستجو‌های متعدد شرایط اجتماعی آن جامعه را بررسی کنم و مشاهده کردم، در اندونزی شبکه‌های ماهواره‌ای آزادانه و با تعداد کانال‌های زیاد، فعالیت می‌کنند، برندهای معروف جهان هم در جاکارتا شعبه‌های متعددی دارند اما باز هم دختران مسلمان اندونزیایی روسری ساده‌ای به سر دارند و به دیگران با همین حجاب خود نشان می‌دهند، مسلمان هستند.
کشور اندونزی هم داعیه‌ای در زمینه اسلام ندارد و در این کشور هر کسی آزاد است دین خود را تبلیغ و مردم را جذب مسلک خود کنند، حتی نحله‌های مختلف هم در این کشور و جزیره‌های مختلفش در حال فعالیت هستند که بعضا در کشور ما کافر و ملحد و انحرافی به حساب می‌آیند، اما همچنان دختران مسلمان، به حجاب خود پایبند هستند.
مصاحبه یکی از داوطلبان که وظیفه راهنمایی ورزشکاران و مهمان‌های بازی‌های آسیایی را بر عهده داشت، در مورد حجاب و دلیل آن خواندم.
پاسخ ساده‌ای به سوالات داده بود، حجاب اعتقاد ماست، خبرنگار از او می‌پرسد: رفتن به پاساژهای مختلف و دیدن لباس‌های زیبای زنانه و دخترانه، باعث نمی‌شود به این فکر کنی که حجاب از سرت برداری و مثل آن‌ها باشی؟ داشتن ظاهری منطبق با مد روز، و آنچه در فشن شو‌ها و رسانه‌ها می‌بینی وسوسه‌ات نمی‌کند؟
پاسخ می‌دهد: نه، هیچ وقت یک عکس در روزنامه و مجله یا چند فیلم و موسیقی نمی‌تواند اعتقاد من را زیر سوال ببرد همانطور که هیچ‌کس نمی‌تواند من را از اندونزی جدا کند، سبک زندگی ما اینگونه است و هیچ‌کس نمی‌تواند آن را تغییر دهد مگر اینکه خودمان بخواهیم آن را عوض کنیم، حجاب بخشی از هویت ماست.
پس چه می‌شود و چرا در سرزمین ما که کودکان از دوران مدرسه و یا قبل‌تر از آن از طریق پدر و مادر و رسانه‌ها با حجاب آشنا می‌شوند و به شدت مورد تشویق اجتماعی برای استفاده از آن قرار می‌گیرند با رسیدن به دوران نوجوانی و جوانی دچار تردید می‌شوند؟ و این پرسشی است که بی جواب مانده و یا با جواب‌های کلیشه‌ای مثل نقش ماهواره یا شبکه‌های اجتماعی و یا هر تکنولوژی جدیدی پاسخ داده می‌شود.
چند سالی است که مسئله حجاب و بی‌حجابی و بدحجابی، تبدیل به یکی از موضوعات اصلی کشور شده است و حتی گشت‌هایی مخصوص حجاب در شهرهای مختلف راه افتاده است و این مسائل نشان می‌دهد یک جای کار می‌لنگد و از آن‌سو نیز مخالفانی داشته است و خود تبدیل به دو قطبی جدیدی شده است و گروه‌هایی از مردم را در برابر هم قرار داده است.
واقعا باید بگردیم و ببینم کجای کار ما اشتباه است که امروز به اینجا رسیده‌ایم که مجبور هستیم برای کنترل حجاب گشت ارشاد راه بیندازیم، جریمه کنیم و ماشین‌ها را توقیف کنیم و روی ماهواره پارازیت بیاندازیم و دستمان رو دکمه فیلتر شبکه‌های اجتماعی برود و به جای وجود و تقویت انسجام و همدلی در جامعه مدام درگیر دو قطبی‌هایی باشیم که انرژی‌إمان را هدر بدهد و از مسیر توسعه دورمان کند.
امروز دیگر زمان آن فرا رسیده که طرحی نو دراندازیم و با ایجاد گفتگو بین علما، دانشگاهیان و مردم به دنبال راه و شیوه‌ای نو به‌جای پاک کردن صورت مساله باشیم.
بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا درس‌های زیادی برای ایران داشت هم در زمینه ورزش هم در زمینه مسائل اجتماعی و فرهنگی، البته تجربه تاریخی‌مان نشان داده است که ما زیاد اهل درس گرفتن نیستیم و شتر دیدیم، ندیدیم.
7339/6103
انتهای پیام سعی کردم با جستجو‌های متعدد شرایط اجتماعی آن جامعه را بررسی کنم و مشاهده کردم، در اندونزی شبکه‌های ماهواره‌ای آزادانه و با تعداد کانال‌های زیاد، فعالیت می‌کنند، برندهای معروف جهان هم در جاکارتا شعبه‌های متعددی دارند اما باز هم دختران مسلمان اندونزیایی روسری ساده‌ای به سر دارند و به دیگران با همین حجاب خود نشان می‌دهند، مسلمان هستند.
کشور اندونزی هم داعیه‌ای در زمینه اسلام ندارد و در این کشور هر کسی آزاد است دین خود را تبلیغ و مردم را جذب مسلک خود کنند، حتی نحله‌های مختلف هم در این کشور و جزیره‌های مختلفش در حال فعالیت هستند که بعضا در کشور ما کافر و ملحد و انحرافی به حساب می‌آیند، اما همچنان دختران مسلمان، به حجاب خود پایبند هستند.
مصاحبه یکی از داوطلبان که وظیفه راهنمایی ورزشکاران و مهمان‌های بازی‌های آسیایی را بر عهده داشت، در مورد حجاب و دلیل آن خواندم.
پاسخ ساده‌ای به سوالات داده بود، حجاب اعتقاد ماست، خبرنگار از او می‌پرسد: رفتن به پاساژهای مختلف و دیدن لباس‌های زیبای زنانه و دخترانه، باعث نمی‌شود به این فکر کنی که حجاب از سرت برداری و مثل آن‌ها باشی؟ داشتن ظاهری منطبق با مد روز، و آنچه در فشن شو‌ها و رسانه‌ها می‌بینی وسوسه‌ات نمی‌کند؟
پاسخ می‌دهد: نه، هیچ وقت یک عکس در روزنامه و مجله یا چند فیلم و موسیقی نمی‌تواند اعتقاد من را زیر سوال ببرد همانطور که هیچ‌کس نمی‌تواند من را از اندونزی جدا کند، سبک زندگی ما اینگونه است و هیچ‌کس نمی‌تواند آن را تغییر دهد مگر اینکه خودمان بخواهیم آن را عوض کنیم، حجاب بخشی از هویت ماست.
پس چه می‌شود و چرا در سرزمین ما که کودکان از دوران مدرسه و یا قبل‌تر از آن از طریق پدر و مادر و رسانه‌ها با حجاب آشنا می‌شوند و به شدت مورد تشویق اجتماعی برای استفاده از آن قرار می‌گیرند با رسیدن به دوران نوجوانی و جوانی دچار تردید می‌شوند؟ و این پرسشی است که بی جواب مانده و یا با جواب‌های کلیشه‌ای مثل نقش ماهواره یا شبکه‌های اجتماعی و یا هر تکنولوژی جدیدی پاسخ داده می‌شود.
چند سالی است که مسئله حجاب و بی‌حجابی و بدحجابی، تبدیل به یکی از موضوعات اصلی کشور شده است و حتی گشت‌هایی مخصوص حجاب در شهرهای مختلف راه افتاده است و این مسائل نشان می‌دهد یک جای کار می‌لنگد و از آن‌سو نیز مخالفانی داشته است و خود تبدیل به دو قطبی جدیدی شده است و گروه‌هایی از مردم را در برابر هم قرار داده است.
واقعا باید بگردیم و ببینم کجای کار ما اشتباه است که امروز به اینجا رسیده‌ایم که مجبور هستیم برای کنترل حجاب گشت ارشاد راه بیندازیم، جریمه کنیم و ماشین‌ها را توقیف کنیم و روی ماهواره پارازیت بیاندازیم و دستمان رو دکمه فیلتر شبکه‌های اجتماعی برود و به جای وجود و تقویت انسجام و همدلی در جامعه مدام درگیر دو قطبی‌هایی باشیم که انرژی‌إمان را هدر بدهد و از مسیر توسعه دورمان کند.
امروز دیگر زمان آن فرا رسیده که طرحی نو دراندازیم و با ایجاد گفتگو بین علما، دانشگاهیان و مردم به دنبال راه و شیوه‌ای نو به‌جای پاک کردن صورت مساله باشیم.
بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا درس‌های زیادی برای ایران داشت هم در زمینه ورزش هم در زمینه مسائل اجتماعی و فرهنگی، البته تجربه تاریخی‌مان نشان داده است که ما زیاد اهل درس گرفتن نیستیم و شتر دیدیم، ندیدیم.
7339/6103
کپی شد
