چگونه با کودک خود رابطه دوستانه داشته باشیم؟
یک روانشناس و استاد دانشگاه درباره اینکه والدین چگونه می توانند با فرزندان خود گفت و گوی دوستانه‌ای داشته باشند؟ گفت: نباید میان نقش‌های والدین مرزهای زیادی قایل شد و گفت و گوی صمیمی را تنها وظیفه مادران دانست. در گفت و گوهایی که با فرزندان خود داریم هدف اصلی ایجاد آگاهی و بینش است چرا که والدین تجربیاتی دارند که می‌تواند در اختیار فرزندان قرار بگیرد.
به گزارش جی پلاس، دکتر علیرضا پیرخائفی ضمن بیان اینکه بنیان گفت و گو در خانواده ایجاد می‌شود و پدر و مادر نقش اساسی در آن دارند لذا پیش از هرچیز باید بدانیم گفت و گو به الزامات و پیش درآمدهایی نیاز دارد گفت: فضای امن یکی از مهمترین پارامترهای گفت و گو است. منظور این است که حرفای مطرح شده نتایج و پیامدهایی را به دنبال دارد و افرادی که با یکدیگر صحبت می کنند باید خیال آسوده داشته باشند تا آنچه در ذهنشان می گذرد را بیان کنند.
وی با تاکید بر اینکه در گفت و گو نباید به دنبال قضاوت یا ارزیابی باشیم افزود: نگرانی طرفین از اینکه پس از گفت و گو مورد داوری قرار بگیرند، آسیب زاست.
این روان شناس ادامه داد: در گفت و گو کردن باید انسان مهربانی باشیم و ما برای این موضوع به یک آستانه تحمل بالا نیاز داریم چرا که در گفت و گو ممکن است حرف هایی زده شود که خوشایند ما نباشد.
وی در پاسخ به اینکه والدین چگونه می توانند با فرزندان خود گفت و گوی دوستانه‌ای داشته باشند؟ گفت: نباید میان نقش‌های والدین مرزهای زیادی قایل شد و گفت و گوی صمیمی را تنها وظیفه مادران دانست. در گفت و گوهایی که با فرزندان خود داریم هدف اصلی ایجاد آگاهی و بینش است چرا که والدین تجربیاتی دارند که می تواند در اختیار فرزندان قرار بگیرد.
پیرخائفی که در یک برنامه رادیویی صحبت می‌کرد اظهار کرد: مهارت در گفت و گو بسیار اهمیت دارد.والدینی که خلاق تر و اهل مطالعه اند خیلی بهتر می توانند این رابطه را فراهم کنند زیرا از قدرت تحمل بالاتری برخوردارند و پیش داوری نمی‌کنند.
در ادامه این برنامه حسین‌زاده، روانشناس و استاد دانشگاه نیز در پاسخ به والدینی که چگونه می‌توانند با فرزندانشان که درگیر فضای مجازی هستند و با این فضا خو گرفته‌اند، رابطه دوستانه برقرار کنند؟ گفت: فضای مجازی فقط اطلاعات به افراد می دهد و هرگز جای خالی ارتباط را پرنمی کند.جنس این فضا برای انسان حالت گمگشتگی ایجاد می کند و سیال بودن و شناور بودن در این فضا لذتهای خاص خود را دارد اما فرزندانی که ساعتهای طولانی غرق در فضای مجازی هستند به این معنا نیست که آن فضا توانسته جای دوست را برای آنها بگیرد چرا که رابطه عاطفی برقرار نمی شود.
وی ادامه داد: اگر این رابطه عاطفی را برقرار کنیم و به او کمک کنیم از این گمگشتگی بیرون بیاید و انبوه اطلاعات را تفسیر و تحلیل کند و در جای خود قرار دهد، در واقع از امکان فضای مجازی برای تقویت رابطه دوستانه با کودک خود بهره گرفته ایم. بنابراین اگر مدام به کودک خود بگوییم گوشی یا تبلت را کنار بگذار و بیا با من حرف بزن کمکی به رابطه دوستانه با فرزند نکرده ایم.بهتراست با او درباره این فضا گفت و گو کنید. به عنوان مثال از او بخواهید درباره صحبت هایی که در آنجا می شود حرف بزند و با او این مسائل را تحلیل کنید.هم به رابطه دوستانه با او قوت بخشیده اید و هم به او کمک کرده اید در انبوه اطلاعات گم نشود.
رحسین‌زاده با تاکید بر اینکه باید کلید گفت و گو را داشته باشیم و از مهارت های لازم برخوردار باشیم خاطر نشان کرد: اولین قدم این است که فرزند خود را بشناسیم چرا که همه افراد برای همکاری در گفت و گو خود روزنه هایی دارند. متناسب با شناخت باید راه حل را پیدا کرد.برخی از کودکان خوش قلق هستند و صمیمانه با پدر و مادر خود رابطه برقرار می کنند اما برخی از بچه ها مقاومت بیشتری دارند و سرسخت تر هستند و این سرسختی نباید باعث این شود که این افراد کنار گذاشته شوند.با تفکر جدید و راه حل و شیوه های نوین می‌توان راه حلی برای آنها فراهم کرد.
این جامعه شناس با بیان اینکه به یاد داشته باشیم ارتباط فقط گفت و گو نیست و گاهی با تماشای یک فیلم می‌توانیم با کودک خود ارتباط برقرار کنیم بنابراین باید ابزارهای لازم ارتباط را نیز پیدا کرد گفت: برخی از افراد در تقسیم بندی به عنوان افراد ذهنی شناخته می شوند.این افراد در ارتباط با دیگران با تردید و تامل بیشتری اقدام می کنند و این موضوع را نباید عدم تمایل او برای ارتباط دوستانه تلقی کرد باید به او مجال دهیم با شیوه ها و الگوهای خاص خود ورود پیدا کند. شناخت روش و منش هر شخص برای دوستی شرط کلیدی است.
دیدگاه تان را بنویسید