کمبود خواب تاثیر درمانیِ داروهای مُسکن‌ را خنثی می‌کند

طبق برآورد موسسه ملی سلامت (NIH) بیش از ۲۵ میلیون بزرگسال در آمریکا مبتلا به درد مزمن هستند. هر دردی که بیش از ۱۲ هفته ادامه پیدا کند درد مزمن تلقی می‌شود و می‌تواند پیامد آسیب دیدگی، وجود یک بیماری نهفته یا دلیلی ناشناخته باشد.

بسیاری از افراد برای تسکین درد به روش‌های درمانی مکمل همچون یوگا متوسل می‌شوند هر چند تحقیقات جدید به مطالعه روی ارتباط بین کمبود خواب، حساسیت به درد و مسکن‌های متداول پرداخته و به یافته‌های جالبی منتهی شده است. در آینده این یافته‌ها می‌تواند به بیماران مبتلا به دردهای مزمن کمک کند تا احساس درد خود را بهتر کنترل کنند.

در این بررسی متخصصان آمریکایی به مطالعه روی تاثیر کمبود خواب مزمن و حاد روی حساسیت به محرک‌های دردآور و غیر دردآور پرداختند. همچنین آنان تاثیر مصرف مسکن‌های متداول از قبیل ایبوپروفن و مورفین را در مقایسه با ترکیب‌های ضد خواب آور همچون کافئین بر حساسیت به درد بررسی کردند.

به گزارش مدیکال نیوزتودی، متخصصان در مطالعه انجام گرفته روی موش‌های آزمایشگاهی دریافتند که بین کمبود خواب و حساسیت به درد ارتباط قوی وجود دارد.

به بیان ساده‌تر نتایج این آزمایش‌ها آشکار ساخت در مواقعی که فرد دچار کمبود خواب مزمن است برای تسکین درد مصرف داروهای مسکن تقریبا بی ‌تاثیر است در حالی که در این شرایط استفاده از ترکیبات کافئین‌دار نظیر قهوه می تواند کاربرد بهتری در تسکین درد داشته باشد.

به گفته متخصصان، مصرف مسکن‌های معمول مانند ایبوبروفن برای کاهش درد به ویژه دردی که از کمبود خواب ناشی می‌شود بی‌تاثیر است.