قدم زدن در دل جنگل های افسونگر ایران

به گزارش جی پلاس، خستگی و استرس، دغدغه‌های روزمره و احتیاج به آرامش و تجدید قوا را می‌شود با سفری چند روزه به مناطق سرسبز کشور و گشت و گذار در جنگل‌های بکر و رازگونه ایران برطرف کرد.

کافی است چند روز از روال زندگی روزمره‌مان دل بکنیم و کوله به دوش، عازم رویایی‌ترین مناطق ایران شویم. هوای خنک، چشم انداز سبز و سکوت آرامش‌بخش و آب‌های زلال چشمه‌سارها همراه با نجوای پرندگان، پیش‌روی شماست. زیبایی‌های مناظر جنگلی فقط به باریکه‌های‌ سرسبز شمال کشور محدود نمی‌شود. اگر چه سفر به شمال و جنگل‌‌نوردی در یکی از جنگل‌های زیبای‌ این منطقه، هیچ‌وقت تکراری و خسته‌کننده نخواهد شد، اما سفر به جنگل‌های تُنک زاگرسی و جنگل‌های همیشه بهاری مانگرو در سواحل جنوب نیز تجربه‌ای لذت‌بخش و خاطره‌انگیز خواهد بود. بیشتر جنگل‌های ایران، در نواحی شمالی کشور و جنوب دریای خزر جای دارند. این مناطق جنگلی با آب و هوای معتدل شرجی، از شرق استان اردبیل تا استان خراسان شمالی کشیده شده‌اند و در امتداد خود، ۳ استان گیلان، مازندران و گلستان را دربر گرفته‌اند.

چند نکته ضروری:

«جنگل نوردی» یکی از شاخه‌های مفرح و هیجان انگیز «طبیعت گردی» است که خطرهای احتمالی آن کمتر از کوهنوردی نیست، اما با رعایت جانب احتیاط و دانستن راهکارهای لازم برای رویارویی با برخی از وقایع پیش‌بینی نشده، مانند گم شدن در جنگل، می‌توان به تجربه‌های شیرین و جذابی در اعماق جنگل‌های سرسبز، دست یافت. مهم‌ترین اصل در «جنگل نوردی» و گشت و گذار در اعماق جنگل‌ها، داشتن یک راهنمای محلی یا «راه بلد» است، اما رعایت چند اصل دیگر، بسیار ضروری است.

۱- سعی کنید همواره چند بطری آب به همراه داشته باشید، چون در جنگل معمولاً آب کم است.

۲- ترجیحاً لباس‌هایی از جنس نخ بپوشید، چرا که دمای محیط جنگل معمولاً حالت دم دارد. برای پیاده‌روی هم از کفش‌های عاج دار و نه با کف صاف استفاده کنید، چون احتمال سُرخوردن و لغزیدن در جنگل بسیار زیاد است. پس به هیچ عنوان با کفش سبک به جنگل نروید، زیرا گِل و لای به آن می‌چسبد و حرکت را کُند می‌کند. ۳- همیشه احتمال بارش باران را بدهید، بنابراین کاوری برای کوله پشتی‌تان داشته باشید تا در موقع باران، وسایلتان خیس نشود.

۴- اگر در مسیر خود از روستایی رد شدید، احتیاط کنید و به خانه‌ها نزدیک نشوید، چون ممکن است توسط سگ‌های خانگی آسیب ببینید.

۵- بهتر است وسایلی مانند طناب، چاقوی تیز، قطب نما و نقشه همراه داشته باشید.

۶- اگر ناخودآگاه از گروه جدا شدید، با ایجاد سر و صدا به گروه اطلاع دهید.

۷- به یاد داشته باشید این شما هستید که به طبیعت و محیط زندگی حیوانات وارد شده‌اید، پس به حریم صاحب خانه‌های اصلی احترام بگذارید. حیوانات اصولاً تا زمانی که خطری متوجه آنان نشود، به انسان حمله نمی‌کنند، بنابراین همیشه فاصله خود را با هر جانداری حفظ کنید و به یاد داشته باشید آرام‌ترین حیوانات جنگل هم می‌توانند برای انسان خطر آفرین باشند.

آوازهای جنگل «واز» در یک مسیر رؤیایی

در اینجا به تماشای میراثی خواهید رفت که بقایای چند میلیون ساله دارد و عمرش به دوره سوم زمین شناسی بر می‌گردد. مسیرهای خاکی و پرپیچ و خم جنگل «واز» در کنار سبزه‌زارهای سحرانگیز بوته‌های در هم تنیده، از میان درختانی می‌گذرد که هر کدام قدیمی‌ترین داستان‌های تنهایی زمین را در سینه دارند و کوه‌هایی را پوشانده‌اند که سال تا سال، هیچ مسافری از پستی و بلندی‌هایش عبور نکرده است. ارتفاعات جنگل «واز» که بخشی از جنگل‌های باستانی هیرکانی است، به رسم عمر درازش، در فصل بهار، زیباترین چهره‌اش را تنها نشان دوچرخه سواران ماجراجویی می‌دهد که جاده‌های خاکی‌اش را طی می‌کنند؛ جنگلی که چندین روستای زیبا محصورش کرده‌اند، مسیرهای رویایی‌اش را نیز همچنین پیش روی طبیعت‌گردانی می‌گشاید که باید پا به پای بلوط‌ها و راش‌ها، ۸۰ کیلومتر پیاده‌روی کنند. اگر اهل رکاب زدن باشید، در یک جنگل نوردی جذاب، از یک سرِ جنگل در روستای «رزن» از توابع چمستان نور وارد و از سوی دیگرش در آمل خارج می‌شوید.

تمام این مسیر، پر از دیدنی است؛ قبل از رسیدن به روستای «خوش واش»، منطقه هنوز چهره‌ای کوهستانی دارد، اما کم کم حال و هوای جنگلی به خود می‌گیرد. در این نقطه و در ابتدای مسیر، از کنار آبشار روستای «تیر سیاق» و امامزاده «پیر بزرگوار» می‌گذرید و هر چه بالاتر می‌روید، می‌توانید چشم انداز قله دماوند را در جنوب جاده ببینید. زمانی که به گردنه «خوش واش» و خط الرأس کوه برسید، اگر هوا مه آلود نباشد، می‌توانید دریای خزر و سیاهه شهرهای ساحلی محمود آباد و ایزدشهر را هم تماشا کنید. از گردنه «خوش واش» به بعد، یک دریای ابر زیرپایتان قرار می‌گیرد. این مسیر، به خصوص حاشیه رودخانه «جوربند» تا روستای «واز»، بسیار دیدنی است. اگر هم فرصت داشتید، قبل از «چمستان» در دو راهی «جوربند»، به فرعی سمت راست بروید و به این دریاچه زیبا هم سری بزنید.

اتراق در زیباترین تونل جنگلی گیلان

شما را به یکی از نواحی جلگه‌ای و نیمه کوهستانی گیلان می‌بریم؛ «گیسوم» که هم جنگل‌هایش چشم نواز است و هم ساحل زیبایش رؤیابرانگیز که زیبایی‌ها و جاذبه‌هایش در هر فصل سال، شما را به یک آرامش خاص و لذت‌بخش می‌رساند. کمتر گردشگری است که به گیلان بیاید و سری به جنگل گیسوم نزند و سراغی از سواحل زیبا و بکر و دیدنی این منطقه نگیرد، به خصوص که در سال‌های اخیر امکانات اقامتی این منطقه آن قدر زیاد شده است که کمتر مسافری در سفر به گیسوم با مشکلات خاصی مواجه می‌شود. گیسوم از جمله مناطق زیبا و دیدنی شهرستان تالش است که در ۱۸کیلومتری مسیر تالش به رشت قرار دارد. آنچه گیسوم را در نزد گردشگران ایرانی، محبوب و جذاب ساخته است، وجود درختان جنگلی پرپشت و انبوهی است که در دوطرف جاده ساحلی گیسوم به آسمان قد کشیده و درهم ‌تنیده‌اند. این درختان با حصارهای سبز خود جاده، تونلی بسیار زیبا و دیدنی به‌وجود آورده‌اند.

بسیاری ازگردشگران ترجیح می‌دهند مسیر چند کیلومتری این تونل دلچسب را پیاده طی کنند و با اتراق درلابه‌لای درختان، به استراحت و تفریح بپردازند. درختان این جنگل طبیعی، از نوع درختان جنگل‌های هیرکانی شامل توسکا، افرا، آزاد، راش، بلوط و انجیری است که چشم‌اندازی جذاب و چشم‌نواز پدید آورده‌اند. چند رودخانه و نهر کوچک نیز با عبور از عرض جاده، زیبایی آن را دوچندان کرده است.

لوبیای سحرآمیزِ جنگل‌های «الیمستان»‍‍!

وقتی از جاده‌ای پیچ در پیچ بالا بروید و در سایه‌هایی از مه غلیظ گم شوید، تصور اینکه از جاده‌ شلوغ «هراز»، مسیری فرعی و خلوت، شما را به قطعه‌ای از بهشت گمشده مازندران ایران برساند، کمی دور از ذهن، اما ممکن است! هرچقدر از زمین به سمت آسمان اوج بگیرید، رویای «جک و لوبیای سحرآمیز» بیشتر باورکردنی به نظر می‌رسد! جنگل‌های زیبای «الیمستان» در ۱۴۰ کیلومتری شهر تهران قرار دارد و برای سفر به آنجا باید از جاده هراز عبور کنید و ۲۰ کیلومتر مانده به آمل، با مشاهده تابلوی امامزاده لهاش، جاده فرعی سمت راست را ادامه دهید و پس از اندکی به یک دو راهی برسید. از این نقطه اگر مسیر سمت چپ را پیش بگیرید، پس از طی ۷ کیلومتر، به روستای زیبای «لهاش» خواهید رسید.

ادامه این مسیر در جاده خاکی به مسافت ۵ کیلومتر، شما را به روستای زیبا و سرسبز «الیمستان خواهد رساند و پس از آن جنگل‌های زیبای الیمستان به شما سلام خواهند داد. آنان که اهل جنگل نوردی‌اند، با دیدن زیبایی‌های این جنگل زیبا و بکر شگفت زده خواهند شد. برای طبیعت دوستانی هم که اهل کوهنوردی‌اند، قله الیمستان با ۲۵۱۰ متر ارتفاع، آماده چالش و رودررویی است! پوششی سبز از خزه و گیاهان وحشی، سراسر جنگل‌های الیمستان را مخملی کرده است. صدای خروش چشمه‌ها و آواز پرندگان، بهترین سمفونی طبیعت است، درحالی که بوی رطوبت و سبزی درختان، هر گردشگری را سرمست می‌کند. بعد از ۲۰ دقیقه پیاده‌روی در این جنگل بکر، به دشت بزرگ و پرگیاهی می‌‌رسید. درختچه‌های زرشک وحشی و انواع قارچ‌های خوراکی در طول مسیر آنقدر زیاد است که از دیدن آن حیرت می‌کنید. وقتی جلوتر بروید، چاله‌هایی به عمق ۱۰ متر دیده می‌شود که می‌گویند محل برخورد دو شهاب‌سنگ‌ عظیم است و چشم‌انداز عجیبی دارد. اینجا نقطه آغاز یک جنگل‌نوردی طولانی تا اعماق جنگل‌های الیمستان است.

شگفتی‌های جنگل‌های همیشه بهارِ «حرا»

تنها به فاصله یک جزر و مد فرصت دارید تا یکی از عجیب‌ترین جنگل‌های کره خاکی را در جزیره قشم ببینید و از زیبایی‌هایش لذت ببرید؛ جنگل‌های «حرا» وقتی دریا پایش را از سواحل پس می‌کشد و دچار جزر می‌شود، کم‌کم ظاهر می‌شوند و سر از آب بیرون می‌آورند و با مد دریا، دوباره به دنیای زیر آب‌ باز می‌گردند و غیب می‌شوند! جنگل حرا در اصل نوعی تالاب بین‌المللی است که محدوده بسیار وسیعی از آب‌های جنوب کشورمان را فرا گرفته است. وقتی از میان تالاب‌های جنگل عبور می‌کنیم، انواع مرغان دریایی را می‌بینیم که با پاهای دراز و منقارهای نوک تیزشان، در میان درختان حرا، خرامان خرامان راه می‌روند. اینجا همچنین پناهگاه بین راهی پرندگانی است که از اروپا و آسیا به سوی آفریقا مهاجرت می‌کنند. جالب این است که هر روز دهها قایق گردشگری، از چند متری این پرندگان و لابه‌لای درختان حرا می‌چرخند تا از زیبایی‌های اعجاب‌انگیز آن دیدار کنند.

در این جنگل‌های منحصربه‌فرد، علاوه بر تجمع درختان شگفت‌انگیز حرا که آب شور دریا را تصفیه و مصرف می‌کنند، می‌توانید نادیده‌های بسیاری را نیز ببینید؛ ماهی‌های خزنده، بیش از ۱۰۰ گونه پرنده از جمله عقاب ماهیگیر، فلامینگو، پلیکان، حواصیل و پرندگان کمتر دیده شده‌ای چون اگرت بزرگ و گیلانشاه و لاک‌پشت‌های سبز و عقابی، جانورانی هستند که با بیرون زدن جنگل‌های حرا از آب، در بستر گلی آن ظاهر می‌شوند. درخت «حرا»، گل‌های زردرنگ چهارپر با عطری شیرین و خنک دارد که سرانجام به میوه‌هایی بادامی شکل تبدیل می‌شوند. یکی از جذاب‌ترین بخش‌های این جنگل، تجربه ماهیگیری است، باید هنگام غروب به دل جنگل‌های حرا رفت و ضمن تماشای غروب رویایی خلیج فارس، تورهای ماهیگیری را به آب انداخت. سپس به گشت شبانه روی آب‌های خلیج فارس در دل جنگل‌های حرا پرداخت و هنگام صبح، با آواز پرندگان و همزمان با طلوع تماشایی خورشید، تورهای ماهیگیری را جمع کرد.

آهنگ زندگی در جنگل‌های فسیلی گلستان

از میلیون‌ها سال پیش، همان زمان که پایان دوره زندگی دایناسورها بود و بعد از آن یخبندان بزرگ که جنگل‌های اروپا از بین رفت، این جنگل‌ها دست نخورده باقی مانده است. امروزه به این قبیل جنگل‌ها، جنگل‌های «فسیلی» می‌گویند و پارک ملی گلستان ایران نیز در همین ردیف قرار دارد. جنگل‌های گلستان، بسیار وسیع است و هر گوشه‌اش به اقلیمی می‌رسد؛ از یک طرف، به مناطق خشک و نیمه خشک شرق کشور و شمال استان خراسان شمالی و سمنان و از طرف دیگر، به جنگل‌های مرطوب خزری یا هیرکانی متصل است؛ همان مجموعه درختان پهن برگی که سراسر شمال کشور را فراگرفته‌اند. کافی است بی سر و صدا به درون جنگل‌های گلستان برویم و کمی هم صبر کنیم تا طبیعت بکر جانوری، کم کم روی شگفت انگیز خود را نمایان کند. گاهی از دور چند مرال به چشم می‌آیند که در کنار جویباری نشسته‌اند. کوچک‌ترین صدای پا، یا حرکتی مشکوک، کافی است تا در چشم بر هم زدنی، از مقابل دیدگانمان ناپدید شوند.

از پرنده‌ها نیز، به خصوص عقاب و باز، شاید فقط صدایشان نصیب ما شود. آنها معمولاً در بالاترین ارتفاعات پرواز می‌کنند. عقاب طلایی هم که بلندپروازی و تیزبینی‌اش، مهمترین امتیاز او در میان پرندگان شکاری است، گونه دیگر و مهم اینجاست که بالاترین نقاط کوه‌ها و صخره‌ها را برای لانه سازی انتخاب می‌کند، اما کبک‌ها، گنجشک‌ها و گاهی هم پرستوهای بهاری، اگر خوب دقت کنیم، به چشم می آیند. پروانه‌ها و حشرات هم که شاید به اندازه قدم‌های ما، تنوع داشته باشند، رنگ به رنگ و اندازه به اندازه و نوع به نوع، روی گل‌ها و زیر بوته‌ها و کنار جویبارها به چشم می‌خورند. در جنگل‌های گلستان، چشم را به هر طرف که بگردانیم، رنگی از زندگی خودنمایی می‌کند.

پیاده‌روی در ابرها، میان زمین و آسمان!

بگذار این بار وارونه زندگی کنی! بی‌هیچ منطقی، روی ابرها راه بروی، بخوابی و فصل دیگری از زندگی را تجربه کنی؛ بی‌شک تا گم نشوی، هرگز پیدا نمی‌شوی! باید معنی گم شدن را بدانی تا بتوانی معنی یافتن و پیدا شدن را درک کنی! مگر غیر از این است؟ چه می‌دانی، شاید اینک در میان ابرها، گم شده‌ای تا دوباره پیدا شوی! شهر شاهرود، طبع گرم دارد و کویری است، اما جنگل «ابر» ۵۰ کیلومتر آن سوتر، سرد است و همیشه مه‌آلود. شاهرود را وقتی با قصه‌های ساده و پیچیده‌اش، پشت سر می‌گذاری، نگاهت دشتی می‌شود پر از استپ‌ها که خود را تا افق پیش کشانده‌اند. هرچه بیشتر می‌روی، بوی آویشن می‌گیری؛ بوته‌های پوشیده از گل‌های سفید که انگار دانه دانه ابر را به شکل گلبرگ‌های سفید درآورده‌اند و به سان کلاهی زیبا، بر سر بوته‌های آویشن گذاشته‌اند! حالا پرنده نگاهت را به دوردست می‌فرستی، آنجا که سرزمین ابرهاست، ابرهایی که سر بر شانه کوهها گذاشته‌اند.

جنگل ابر، پشت بسطام، رو به علی‌آباد کتول و دشت گرگان قرار گرفته و مقصد نهایی ما برای یک جنگل‌نوردی خاطره‌انگیز است. شعاع باریک نور خورشید از لابه‌لای شاخه‌های درختان، خودش را به پای درختان بلند بالای وسط جنگل رسانده است. حالا می‌شود امتداد روز را گرفت و از میان برگ‌ها در چشم‌های خورشید ظهر خیره شد؛ خورشیدی که هر چند رمقی ندارد، اما با تابیدن روی برگ‌های رنگارنگ درختان، جنگل ابر را به جنگل هزار و یک رنگ تبدیل کرده است. جنگل ابر، رنگین کمان خیره کننده ای پر از تپه‌های شیبدار پوشیده از درخت است که باعث می‌شود چندان پیاده‌روی آسانی نداشته باشید، اما بهترین قسمت جنگل برای یک برنامه یکروزه، قسمت جنوبی آن است که تپه‌هایش نیز پوشش گیاهی تُنُکی دارند. از روی همین تپه‌ها می‌توانیم «قلعه ماران» دوره عیلامی‌ها را ببینیم که روی نوک کوه ساخته شده و ۳ هزار سال بر بلندای آن آرمیده است.

عبور از «دالان بهشت» در جنگل‌های دالخانی!

کوه هست و سبزه، دریا هست و جنگل؛ باید رفت و جستجو کرد. در اطراف عروس شهرهای شمال، یک دوراهی، یکراست می‌رود به سوی کوه، به سوی کوه سبز٫ وقتی پیش می‌رویم، به جنگل‌های دالخانی می‌رسیم؛ با درختان بلند بالا و کهنسال و جاده‌ای که به سان مار در آن میان، رو به بالا می‌خزد. جنگل‌های زیبای دالخانی که در میان گردشگران به «دالان بهشت» معروف است، با درختان انبوه و آب و هوای بی‌نظیر، می‌تواند یکی از بکرترین تجربه طبیعت‌گردی شما را فراهم آورد. دالخانی، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان رامسر است که در ۳۰ کیلومتری جنوب شرقی رامسر و در دهستان «چهل‌شهید» قرار دارد. دالخانی، یک جنگل نیمه کوهستانی است که ارتفاع آن به حدود ۸۰۰ متر می‌رسد و به همین دلیل، گزینه خوبی هم برای کوهنوردان به حساب می‌آید. در این روزهای بهاری اگر گذارتان به آنجا بیفتد، می‌توانید مه غلیظی را ببینید که سراسر جنگل را پر کرده و انگار شما را در خود می‌بلعد! مه غلیظ، مهمترین ویژگی دالخانی است که بعد از سرسبزی بکرش، گردشگران را به این منطقه می‌کشاند. نزدیکی این جنگل به روستای دالخانی هم فرصت خوبی است تا گردشگران، زندگی یکی دو روزه‌ای را در یک روستای سنتی تجربه کنند و از نزدیک با آداب و رسوم و غذاهای محلی منطقه آشنا شوند.

معجزه طبیعت در قلب کویر لوت ایران

درست آنجایی که کویرمرکزی ایران، پهنه‌های وسیع خود را گسترده است، درگودی کویر خشک ریگان، بزرگ‌ترین ذخیره گاه جنگل‌های کهور و یکی از عجایب طبیعت ایران قرار دارد. کویر لوت در حالی بخش شرقی کرمان را در برگرفته است که وجود برخی از گونه های طبیعی در قلب این کویر، از جمله جنگل بزرگ کهور خلیج عمانی، همچون معجزه ای باور نکردنی می‌ماند که موجب تداوم حیات بسیاری از حیوانات در معرض انقراض کویر شده است. کهورهای منحصر به فرد ایرانی که ۱۲۰ روستا را از هجوم شن‌های روان نجات می‌دهد، این روزها سایه بر طبیعت ریگان انداخته و مانع از رخنه گرما به مزارع کشاورزی شده است. جنگل منحصر به فرد کهور که در حاشیه روستاهای شهرستان و مزارع ریگان چشم‌نوازی می‌کند، این روزها سرسبزی خاصی پیدا کرده است؛

جنگل اعجاب‌انگیزی که درختانش ۱۲ متر ارتفاع دارند و پناهگاه امن جانوران و حیوانات وحشی است. تنوع پوشش گیاهی جنگل «کهور» به حدی است که حدود ۱۲۰ سال قبل هنگامی که «میرزا فرمانفرما» حاکم وقت ایالت کرمان از این منطقه عبور می‌کرده، در خاطرات خود چنین می‌نویسد: «هرچه به ریگان نزدیک می‌شویم، جنگل باصفا و باقاعده‌ای مثل کلاردشت، اما به عینه بهتر از کلاردشت دیده می‌شود. آب زیادی در جنگل بود، به طوری که درشکه را معطل می‌کرد و پرنده مشهور تیهو بر فراز این جنگل، جلوه‌های طبیعی و منحصری را ایجاد کرده بود».

استراحتگاهی در قلب جنگل بر فراز ابر!

گوشه‌ای دنج، جایی که غرق باشد در سکوت و آرامش، جایی که سرشار باشد از مه و باران و آبشار و درخت؛ جایی برای حضور در یک کلبه جنگلی، کلبه‌ای که حضور دیگران را نیز یادآور شود و ترس بر جان نیندازد! آغوز حال، بزرگترین اکو کمپ جنگلی در میان جنگل‌های تنکابن و ارتفاعات دو هزار است که مجهز به کلبه‌های چوبی سنتی و سرویس بهداشتی و امکانات تفریحی است. جنگل‌های آغوزحال به دلیل قرار گرفتن در منطقه حفاظت شده منابع طبیعی و محیط زیست، تا فاصله ۳۰ کیلومتری خود، هیچ سکنه‌ای نداشته و فوق‌العاده بکر و دست نخورده است.مسیر رسیدن به آغوزحال از تنکابن، همان مسیر جنگل‌های دوهزار است. هنگامی که به تابلوی راهنمای جنگل‌های دوهزار می‌رسی، در کنار آن، یک تابلوی راهنمای دیگر تو را به سمت دهستان سلیمان‌آباد راهنمایی می‌کند. از سلیمان‌آباد هم به‌سمت جنوب، یعنی در جهت مخالف دریا و به سمت کوهستان باید راند.

حدود نیم‌ساعت که جلو بروید، جاده خاکی آغاز می‌شود. البته جاده غیرقابل ‌تردد نیست و همه ماشین‌ها می‌توانند در آن رفت و آمد کنند. آرام‌آرام که به سمت کوه حرکت می‌کنی، دیگر خبری از باغ‌ها نیست و طبیعت بکر جنگلی آغاز می‌شود. مهمتر از هر چیز این‌که دیگر خبری از زباله هم نیست! باید حدود ۳۵کیلومتر به سمت کوه برانی که به دلیل خاکی‌بودن و سربالایی، بیش از یک ساعت زمان می‌برد. جنگل‌های آغوزحال، از جمله مناطق حفاظت شده است، به همین دلیل در خیلی جاها با سیم‌خاردار مسیر ورود به جنگل بسته شده است. وقتی به آغوزحال می‌رسی، دیگر آب و هوا کاملاً متفاوت شده است. هر چند داخل جنگل هستی، اما به سبب افزایش ارتفاع، دیگر از شرجی هوا اذیت نمی‌شوی. استراحتگاه آغوزحال بیشتر شبیه یک اقامتگاه محلی است؛ ییلاقی است که مورد استفاده بومیان و مسافران قرار می‌گیرد و روزها در پناه سایه‌سار درختان بلند آن و شب‌ها به برکت نسیم کوهستان، در آن می‌توان خنکی مطبوع را نفس کشید.

زیربال پرندگان، کنار درختان فندق!

جنگل «فندقلو» دو بهار دارد؛ یکی از ابتدای فروردین تا پایان خرداد و دیگری از مهر تا آبان! در میانه‌های جنگل هم استخر آبگرم «میشه سویی» با خاصیت درمانی، محل مناسبی برای آب تنی است. برخی از گردشگران برای استفاده از آب شفابخش «میشه سویی» و برخی دیگر برای گشت‌ و گذار به اینجا می‌آیند و چند روزی را داخل جنگل و در کنار استخر آبگرم و آبشار فندقلو اقامت می‌کنند. از جمله امکانات موجود در این منطقه، پیست‌های اسکی روی برف و چمن در طول چهار فصل سال است که همواره گردشگران بی‌شماری را به سمت خود جلب می‌کند. علاوه بر این، برای اقامت گردشگران داخلی و خارجی، کمپ‌‌هایی تدارک دیده شده که امکان اقامت شبانه‌روزی هم در آن مهیا است.

کمی دورتر از شهر نمین، دشت‌های سرسبز و وسیعی دیده می‌شود که پوشیده از گل‌های زیبای بابونه است و جنگل فندقلو خود را نه با تابلو راهنما، که با زیبایی و عظمت حیرت انگیزش به رخ می‌کشد؛ جایی در حد فاصل دشت اردبیل و ارتفاعات مشرف به گردنه زیبای حیران که به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی، از آب و هوایی بسیار مطبوع برخوردار است. عمده‌‌ترین درختان این جنگل، درختان وحشی فندق است که همین مسأله باعث شده است این جنگل، فندقلو نام بگیرد، اما درختان میوه دیگری مانند سیب وحشی، گوجه سبز، ازگیل، به، تمشک و توت فرنگی هم در سراسر این جنگل به چشم می‌خورد. علاوه بر درختان میوه و گونه‌های مختلف گیاهی، انواع حیوانات وحشی مانندخرس قهوه‌ای، سمور، گرگ، روباه، خوک، خرگوش و پرندگانی چون عقاب طلایی، بلدرچین، هدهد، قرقاول و کبک نیز در این طبیعت سرسبز و زیبا جولان می‌دهند.

در میان درختان ۱۹۰ میلیون ساله «سرخدار»

اَفراتَخته، از روستاهای جنگلی استان گلستان است که یکی از زیباترین و دیدنی‌ترین مناظر بکر طبیعت را در خود جای داده است؛ روستایی با جنگل‌های انبوه چندصد هزار ساله واقع در جنوب شرقی شهر علی‌آباد کتول در ۴ کیلومتری گرگان. جنگل «افراتخته» دارای ۱۵۰ هکتار از درختان ۱۹۰ میلیون ساله «سرخدار» ‌است. در اطراف افراتخته منطقه شکار ممنوع قرار دارد که گونه‌های جانوری منحصربه‌فردی در آن زندگی می‌کنند.

به جز جنگل، ارتفاعات اطراف روستای افراتخته که از جنگل‌های انبوه درختان پهن برگ پوشیده شده‌اند، از زیباترین چشم‌اندازهای طبیعی گلستان است. این روستای سرسبز، تحت تأثیر اقلیم کوهستانی، زمستان‌های سرد و تابستان‌های معتدل دارد. افراتخته همچنین پر از چشمه‌های آب معدنی است که اطراف آن را فراگرفته‌اند. درختان «سرخدار» را می‌توان میراث زنده و شاهکار جنگل‌های طبیعی شمال ایران دانست که از نظر تنوع زیستی و حفظ ذخائر ژنتیکی و بوم‌شناسی، یکی از گونه‌های منحصر به فرد و مهم منطقه هیرکانی و باقی مانده دوران سوم زمین‌شناسی در ۱۹۰ میلیون سال پیش است.

منبع: توریسم آنلاین