در سال ۱۹۷۶، آرنولد لازاروس، یکی از چهره‌های کلیدی در جنبش علوم شناختی-رفتاری، اعلام کرد که مدیتیشن، زمانی که به طور بی رویه استفاده شود، می‌تواند مشکلات روانی جدی مانند افسردگی، بی قراری، و حتی جبران اسکیزوفرنی را ایجاد کند.
اطلاعات آنلاین نوشت، تمرکز حواس یا مدیتیشن و مراقبه، چون به کمترین ابزار نیاز دارد، این روز‌ها در بسیاری از کشور‌ها محبوب شده است و روش‌های بسیاری برای آن تبلیغ می‌شود. ذهن آگاهی و مراقبه مبتنی بر آیین بودایی است که در بسیاری از فرهنگ‌ها مرسوم شده است، ولی شواهدی وجود دارد که اجرای روزانه آن را دارای تاثیرات منفی می‌داند.
اولین شواهد ثبت شده برای این موضوع که در هند یافت شد بیش از ۱۵۰۰ سال قدمت دارد. کتاب مقدس مدیتیشن دارمتراتا که توسط جامعه‌ای از بودایی‌ها نوشته شده است، شامل گزارش‌هایی از علائم افسردگی و اضطراب است که می‌تواند پس از مراقبه رخ دهد.
در هشت سال گذشته موجی از تحقیقات علمی در این زمینه صورت گرفته است. این مطالعات نشان می‌دهد که عوارض جانبی نادر نیست. یک مطالعه در سال ۲۰۲۲، با استفاده از نمونه‌ای متشکل از ۹۵۳ نفر در ایالات متحده که به طور منظم مدیتیشن می‌کردند، نشان داد که بیش از ۱۰درصد از شرکت کنندگان اثرات نامطلوبی را تجربه کردند که تاثیر منفی قابل توجهی بر زندگی روزمره آن‌ها داشت و حداقل یک ماه طول کشید.
شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد ذهن آگاهی می‌تواند به سلامتی افراد کمک کند. مشکل این است که مربیان، فیلم‌ها، برنامه‌ها و کتاب‌های تمرکز حواس به ندرت در مورد اثرات نامطلوب احتمالی به افراد هشدار می‌دهند. صنعت مدیتیشن فقط در ایالات متحده ۲.۲ میلیارد دلار ارزش دارد، ولی آیا فروش اپلیکیشن‌های ذهن‌آگاهی، آموزش کلاس‌های مدیتیشن به افراد، یا حتی استفاده از ذهن‌آگاهی در تمرین‌های بالینی بدون ذکر اثرات نامطلوب آن اخلاقی است؟ با توجه به شواهدی مبنی بر تنوع و رایج بودن این اثرات، پاسخ باید منفی باشد.
