یک بررسی جدید نشان می دهد که تمرین یوگا ممکن است به افراد مسن کمک کند تا کمی توانایی شان را بازیابند و روی پاهای خودشان بایستند.
جی پلاس، بررسی ۳۳ کارآزمایی بالینی کوچک نشان داد سالمندانی که در برنامه‌های یوگا شرکت می‌کنند، معمولاً تا حدودی توانایی در قسمت پاهای شأن به دست می‌آورند و سرعت راه رفتن شأن افزایش می‌یابد.
باشگاه خبرنگاران جوان نوشت؛ کارشناسان گفته اند که این یافته‌ها نشان می‌دهد که یوگا ممکن است به افراد مسن کمک کند تا برخی از محدودیت‌های قدرت و حرکتی را که می‌تواند با افزایش سن ایجاد شود، مدیریت کنند.
دکتر «جولیا لوونتال»، محقق ارشد و متخصص سالمندان در بیمارستان بریگهام و زنان در بوستون، گفت: «در عین حال، ارائه توصیه‌های خاص بر اساس تحقیقات انجام شده دشوار است. مطالعات همچنین در سبک یوگای که افراد استفاده می‌کردند متفاوت بود.»
یوگا یک ورزش باستانی است که ترکیبی از حالت‌های فیزیکی، تمرین‌های تنفسی و مدیتیشن است. با این حال، در دنیای مدرن، کلاس‌های یوگا به طور گسترده‌ای از نظر سبک متفاوت هستند - برخی از آنها تمرین فیزیکی شدیدی را دنبال می‌کنند که افراد را ملزم می‌کند سریع حرکت کنند و از روی زمین بلند شده و بنشینند.
لوونتال می‌گوید: «برای سالمندانی که به دنبال شروع تمرین یوگا هستند، یک کلاس مبتنی بر Iyengar می‌تواند مناسب باشد: این سبک یوگا بر روی فرم خوب در ژست‌ها تمرکز می‌کند، می‌تواند با افراد سازگار شود، و از وسایلی مانند بلوک، صندلی و پشتیبان‌های دیگر برای کمک به افراد برای دستیابی به انواع وضعیت‌ها استفاده می‌کند.
لوونتال همچنین توصیه کرد که افراد مسن مبتلا به بیماری مزمن قبل از شروع یوگا با پزشک خود مشورت کنند.
این مطالعه شامل بررسی ۳۳ کارآزمایی بالینی انجام شده در کشورهای مختلف بود. برخی به طور تصادفی افراد مسن را به شرکت در یک برنامه یوگا اختصاص دادند. برخی دیگر یوگا را با فعالیت دیگری مانند تای چی یا ورزش معمولی مقایسه کردند.
در بیشتر موارد، آزمایش‌ها کوچک و کوتاه‌مدت بودند و از یک تا هفت ماه متغیر بودند.
به طور کلی، تیم لوونتال دریافتند سالمندانی که یوگا تمرین می‌کردند معمولاً در مقایسه با همسالان خود که غیرفعال بودند، در قدرت پاها و سرعت راه‌رفتن بهتر بودند. در آزمایشاتی که یوگا را با سایر فعالیت‌ها مقایسه کردند، برنده مشخصی وجود نداشت.
از دست دادن قدرت پاها و کاهش سرعت راه رفتن می‌تواند نشانه‌های ضعف و کاهش قدرت و عملکرد بدن باشد که افراد مسن را در معرض افزایش خطر ناتوانی، زمین خوردن و بستری شدن در بیمارستان قرار می‌دهد.
