محققان شکل خاصی از دژنراسیون ماکولا، وابسته به سن را یافتند که با بیماری قلبی، عروقی و خطر سکته مرتبط است.
جی پلاس، بر اساس تحقیقات جدید در بیمارستان چشم و گوش نیویورک، بیماران مبتلا به نوع خاصی از دژنراسیون ماکولا _ لکهٔ زرد یا ماکولا، بخشی ازشبکیه است که بیشترین حساسیت به نور را دارد و موجب دید مستقیم و واضح می‌شود. لکه زرد برای کار‌های دقیق مثل خواندن و رانندگی لازم است_ وابسته به سن (AMD)، که یکی از علل اصلی نابینایی در آمریکا است، در معرض خطر جدی بیماری قلبی عروقی و سکته هستند.
باشگاه خبرنگاران جوان نوشت؛ این مطالعه اولین بار است که ارتباط بین این اختلالات را نشان می‌دهد، محققان ارتباط بین AMD و بیماری‌های قلبی عروقی را پیشنهاد کرده اند، اما تاکنون هیچ داده قطعی در این مورد وجود نداشته است.
تیم تحقیقاتی در خصوص شبکیه با تمرکز بر دو نوع مختلف AMD که با تصویربرداری پیشرفته شبکیه قابل مشاهده است، به این سوال مهم پاسخ دادند.
محققان کشف کردند که تنها یک شکل از AMD، که با رسوبات دروسنویید زیر شبکیه، به شدت با بیماری‌های عروقی پرخطر مرتبط است و شکل دیگر، که به نام دروسن شناخته می‌شود، مرتبط نیست.
اگر چشم پزشکان فردی را که دارای رسوبات دروسنویید زیر شبکیه خاص AMD است، تشخیص دهند یا درمان کنند، آن بیمار ممکن است به بیماری قلبی قابل تشخیص ناشناخته یا احتمالاً تنگی شریان کاروتید مبتلا باشد که می‌تواند منجر به سکته شود.
تئودور اسمیت، نویسنده اصلی و استاد چشم پزشکی می‌گوید: ما پیش‌بینی می‌کنیم که در آینده، به عنوان یک استاندارد مراقبتی بهبودیافته، چنین بیمارانی را برای ارجاع زودهنگام به متخصص قلب برای ارزیابی و احتمالاً درمان بفرستیم.
علت اصلی اختلال بینایی و نابینایی در افراد بالای ۶۵ سال است و نتیجه آسیب به ناحیه مرکزی شبکیه به نام ماکولا است که مسئول خواندن و دید رانندگی است.
یکی از اشکال اصلی AMD اولیه دروسن نام دارد که در آن رسوبات کوچک کلسترول زرد رنگ در لایه‌ای زیر شبکیه ایجاد می‌شود. آن‌ها می‌توانند شبکیه را از خون و اکسیژن محروم کنند و منجر به از دست دادن بینایی شوند.
تشکیل دروزن را می‌توان با مکمل‌های ویتامینی مناسب کند کرد. شکل اصلی دیگر AMD اولیه، وجود رسوبات دروسنویید زیر شبکیه (SDD) است که کمتر شناخته شده است و برای شناسایی نیاز به تصویربرداری با فناوری پیشرفته شبکیه دارد.
این رسوبات همچنین از لیپید‌های چرب و مواد دیگر ساخته شده‌اند، اما در لایه‌ای متفاوت در زیر سلول‌های حساس به نور شبکیه ایجاد می‌شوند، جایی که با کاهش بینایی نیز همراه هستند.
در حال حاضر، هیچ درمان شناخته شده‌ای برای SDD وجود ندارد. محققان، ۱۲۶ بیمار مبتلا به AMD را با استفاده از توموگرافی انسجام نوری (OCT) تجزیه و تحلیل کردند. یک سیستم تصویربرداری پیشرفته که اسکن‌های مقطعی با وضوح بالا از شبکیه را ارائه می‌دهد. بیماران همچنین به پرسشنامه‌هایی در مورد سابقه سلامتی خود از جمله بیماری قلبی و سکته پاسخ دادند.
از بیماران مورد مطالعه، ۶۲ نفر دچار SDD و ۶۴ نفر دروسن داشتند. ۵۱ نفر از ۱۲۶ کل بیمار (۴۰ درصد) بیماری قلبی عروقی یا سکته مغزی گذشته را گزارش کردند و بیشتر (۶۶ درصد) این بیماران دچار SDD بودند. در مقابل، از ۷۵ بیمار که عارضه‌ی قلبی یا سکته شناخته شده نداشتند، تعداد نسبتا کمی (۱۹ درصد) دچار SDD بودند.
محققان تصور می‌کنند، که بیماری زمینه‌ای قلبی و عروقی احتمالاً گردش خون در چشم را به خطر می‌اندازد و منجر به SDDs در زیر شبکیه می‌شود و در نهایت باعث از دست دادن بینایی و کوری می‌شود.
نویسنده جاگات نارولا توضیح می‌دهد: ما معتقدیم گردش خون ضعیف چشمی که باعث SDD می‌شود، به دلیل تظاهرات بیماری عروقی زمینه‌ای است.
این اتفاق پیامد‌های بهداشت عمومی مهمی دارد و می‌تواند غربالگری جمعیت و تشخیص بیماری را با تاثیرات عمده تسهیل کند.
از سوی دیگر، در صورت اثبات بالینی در مطالعات آینده نگر، SDDها می‌توانند به عنوان یک نشانگر خطر برای بیماری زمینه‌ای عروقی در بیماران بدون علامت در مراقبت‌های اولیه یا کلینیک قلب و عروق ظاهر شوند.
رابطه زمانی بین SDDها و بیماری‌های ماکروواسکولار نیز باید در مطالعات آینده نگر که در حال حاضر در حال پیشرفت هستند ایجاد شود.
محققان همچنین نمونه‌های خون بیماران را جمع‌آوری کردند و نتایج نشان می‌دهد که عوامل خطر ژنتیکی علاوه بر علل عروقی ممکن است در موارد SDD نیز نقش داشته باشند. به طور خاص، آن‌ها دریافتند که ژن ARMS۲ مستقل از بیماری عروقی عمل می‌کند و باعث ایجاد SDD در برخی بیماران می‌شود.
ریچارد بی. روزن، سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: این مطالعه نشان می‌دهد که AMD یک بیماری منفرد نیست، بلکه اغلب سیگنالی از نقص سیستمیک است که می‌تواند از ارزیابی پزشکی هدفمند علاوه بر مراقبت‌های موضعی چشم بهره‌مند شود.
پیشرفت در این تحقیق ما را به هدف دید خوب بسیاری از بیماران که در سال‌های آخر زندگی‌شان از نابینایی یا کم بینایی رنج می‌برند، می‌رساند.
