در هنگام انتخاب یک روان درمانگر باید به ویژگیهای بیرونی از قبیل اینکه آیا درمانگر وقت شناس است؟ آیا درک می کندکه شما از تاًخیر او متاًثر می شوید؟ آیا در هنگام لغو جلسات، از پیش و به قدر کافی اطلاع می دهد؟ و .. را باید مدنظر داشته باشیم.
جی پلاس، در پانزده سال اخیر، حرفه رواندرمانی گسترش حیرت انگیزی داشته و در جهان غرب، رشدی چندین و چند برابری را از سر گذرانده است. هر گاه فاجعه ای طبیعی رخ می دهد، خدماتی مانند مشاوره در اختیار قربانیان قرار می گیرد. دوره های مشاوره، چه در دانشگاه های و چه در مؤسساتی که به منظور برگزاری چنین دوره هایی سامان یافته اند، به وفور یافت می شوند. چنین رشد عظیمی در رواندرمانی و مشاوره، در پاسخ به یک نیاز رخ داده است.پاسخ به این تقاضا، در انبوه روز افزون روان شناسان و مشاوران نهفته است.
هدف رواندرمانی
بهداشت نیوز نوشت؛ اختلال روانی،چه خفیف باشد چه وخیم، بر توانایی افراد در ارائه کارکردی مناسب تاثیر می گذارد. ممکن است آنها نتوانند به نحوی منسجم و مستدل فکر کنند، یا به روشنی چیزی را به خاطر آورند، از تخیل خود استفاده کنند یا عملکرد هیجانی خوبی داشته باشند . هدف رواندرمانی تنها رفع و رجوع این مشکلات نیست، بلکه رواندرمانی فرد را قادر می سازد تا از زمان ظرفیت ها و تواناییهای خود استفاده کنند.
رواندرمانی چگونه کار می کند؟
رواندرمانی به واسطه حصول خودشناسی و فهم از سوی بیمار، کار می کند. چنین فهمی در بستر رابطه ای حرفه ای با درمانگر به دست می آید.این فرآیند می تواند به لحاظ عاطفی دردناک باشد و درمانگر نه تنها باید فهم خوبی از خود داشته باشد،بلکه می بایست به لحاظ عاطفی قوی بوده و بتواند خشم بیمار را تاب اورد.یک درمانگر مجرب، درمان شخصی خود را کامل کرده است.
چرا درمان شکست می خورد؟
1. شما نسبت به تغییر ذهنی مقاومت می کنید. قرار نیست درمان اسان باشد. اگر خواهان موفقیت درمانتان هستید، باید اماده پذیرش حقایقی بسیار ناگوار در مورد خودتان باشید.از خود بپرسید آیا درمانگرتان حقایقی ناخوشایند به دلتان انداخته است یا نه. اگر درباره شیوه ای که تا به حال زندگی خود را سپری کرده اید به چالش کشیده نشده اید،وقت آن رسیده که به فکر مراجعه به درمانگر دیگری باشید.
2. درمانگر به قدر کافی مقتدر و قوی نیست یا بدتر از ان، خبر ندارد که شما درمان را به مخاطره می کشید. نمی شود از شما انتظار داشت قدیس باشید، به همین خاطر لازم است درمانگر احساساتی قوی را در شما بیدار کرده و ترس و بزدلی را به چالش بکشد. ببینید آیا درمانگرتان بیش از حد نرم و ساده گیر است یا نه. یک رواندرمانگر باید کسی باشد که بر علیه خائنی که در درون شماست، طرف خود شما را بگیرد.
درمانگر نالایق
درمانگری که به واسطه حمایت کننده بودن در عوض چالش گر بودن با بیمار تبانی می کند، درمانگر مناسبی نیست. ممکن است این امر در انتهای جلسه به احساس تهی بودن یا سکون بیانجامد. صورت دیگری از بی کفایتی مربوط به وقتی است که درمانگر، گفته های بیمار را بدون فهم و به پرسش گرفتن معنای انها، به او بازتاب می دهد. در این شرایط بیمار به فهم جدیدی نائل نشده یا چیزی درباره احساساتش نمی آموزد.
تعریف درمانگر خوب
باید درهنگام انتخاب یک رواندرمانگر به نکات زیر توجه کرد:
1.ویژگی های بیرونی: آیا درمانگر وقت شناس است؟ آیا درک می کند که شما از تاخیر او متاثر می شوید؟ آیا در هنگام لغو جلسات، از پیش و به قدر کافی اطلاع می دهد؟ به عبارت دیگر، آیا درک می کند که رفتارش چه تاثیری بر شما می گذارد؟ آیا به نظر می رسد که به کار پیش رو اهمیت می دهد و از آن مراقبت می کند؟
2.صلاحیت ها و مدارج تحصیلی: آیا خود درمانگر تجربه رواندرمانی داشته است؟ آموزش او چه مدت طول کشیده است؟ آیا ضوابط علمی مستحکمی در آموزش او وجود داشته است؟ آیا برای حصول فهمی روان شناختی آموزش دیده است؟
