تومورهای سرطانی تا چه اندازه می‌توانند در برابر درمان مقاومت کنند؟
تیمی از محققان دانشگاه تگزاس و هاروارد موفق شدند با استفاده از یک روش جدید، مدت زمان مقاومت تومورهای سرطانی در برابر درمان را تخمین بزنند.
جی پلاس، به نقل از مدیکال اکسپرس، علیرغم پیشرفت‌های فوق‌العاده در پزشکی، درمان تومورها به دلیل اینکه از سلول‌های ناهمگن تشکیل شده‌اند، چالش برانگیز است. به عبارت دیگر مانند خانواده‌های انسانی، تک تک سلول‌های تومور دارای برخی ویژگی‌های مشترک هستند، اما با گسترش تومور سلول‌ها نیز هویت خود را ایجاد می‌کنند و در نتیجه برخی از سلول‌ها نسبت به بقیه در برابر درمان مقاوم‌تر بوده و سریع‌تر خود را برای تطبیق و تغییر، تغییر می‌دهند.
تیمی از محققان دانشکده فنی و مهندسی کاکرل در دانشگاه تگزاس در آستین روش جدیدی را برای برچسب زدن سلول‌های تومور طراحی کردند تا نحوه تکامل و تغییر آن‌ها را در طول زمان برای مقاومت در برابر درمان سرطان تشخیص دهند. آن‌ها در درجه اول لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) را مورد مطالعه قرار دادند، این یافته‌ها می‌تواند به محققان کمک کند تا با طیف وسیعی از تومورهای سرطانی بیشتر آشنا شوند.
ایمی بروک، استادیار گروه مهندسی پزشکی این دانشگاه، می‌گوید: این یک فناوری است که به شما امکان می‌دهد تاریخ تکاملی تومور را بازپخش کنید. ما می‌توانیم آن سلول‌های مقاوم را جمع آوری کرده و به عقب برگردیم و ببینیم چه اتفاقی برای آن‌ها افتاده است. ما همچنین می‌توانیم بسیاری از درمان‌های موازی را امتحان کرده و نحوه واکنش سلول‌های خاص و باقی ماندن آن‌ها را اندازه گیری کنیم.
توانایی «برچسب گذاری» اسید‌های نوکلئیک (اطلاعات ژنتیکی سلول مانند RNA یا DNA)، برای نظارت بر آن‌ها یک فناوری جدید نیست. با این حال قابلیت‌های فعلی تصویر کاملی از چگونگی تکامل سلول‌های توموری ارائه نمی‌دهد. کاری که این پلتفرم که به ClonMapper معروف است، می‌تواند انجام دهد که پیش از این امکان پذیر نبود، این است که به گذشته بازگشته و نحوه تغییر سلول‌های تومور را در طول زمان ردیابی کنیم. این به محققان این توانایی را می‌دهد که ببینند کدام سلول‌ها بر سلول‌های کمتر مقاوم «پیروز» شده، به خود شبیه سازی ادامه می‌دهند و تومور را خطرناک‌تر می‌کنند. با جداسازی این سلول‌ها، محققان می‌توانند بهتر آزمایش کنند که کدام درمان‌ها برعلیه آن‌ها موثر است یا خیر.
نظارت بر تغییرات در طول زمان کلید درمان‌های موفقیت آمیز انتقال است. سلول‌های توموری با درمان‌ها سازگار و مقاوم می‌شوند، به همین دلیل است که بیماران می‌توانند بهبود پیدا کنند، اما بعدها عود را تجربه می‌کنند.
بروک گفت: این یکی از دلایلی است که درمان سرطان را بسیار چالش برانگیز می‌کند؛ ما روش‌های بسیار خوبی برای پیش بینی زودهنگام سلول‌های حساس به یک نوع دارو و سنجش میزان مقاومت آن‌ها نداریم. این مقاومت به دست آمده علت اصلی شکست درمان در بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان است.
CLL یک بدخیمی با درجه پایین B است که اغلب قبل از نیاز به درمان فعال، ماه‌ها یا حتی سال‌ها تحت نظر است. این شیوه درمانی بستگی زیادی به نظارت دقیق بیمار دارد. در این مطالعه، ClonMapper بر شناسایی سلول‌هایی که خود را شبیه سازی می‌کنند، سرعت انجام این فرآیند و تاثیر آن بر سرعت رشد سلول‌های اطراف در طول زمان متمرکز شده است. این امر تجزیه و تحلیل دقیق‌تری از جمعیت سلول‌ها را ممکن می‌سازد و ممکن است برنامه‌های درمانی سفارشی‌تری برای بیماران ایجاد کند. مطالعه ClonMapper توسط محققان دانشگاه تگزاس و دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد انجام شد.
تیم دانشگاه تگزاس در آستین در حال حاضر ClonMapper را برای مطالعه انواع مختلف سرطان به کار می‌گیرد. آزمایشگاه براک به تازگی بودجه‌ای را برای مطالعه سرطان سینه از موسسه ملی سرطان دریافت کرده و با دانشکده پزشکی Dell که در زمینه درمان سرطان روده بزرگ کار می‌کند، همکاری مستمر دارد.
دیدگاه تان را بنویسید