امام خمینی یکی از عوامل پیروزی نهضت و رمز پیشبرد آن را وحدت دانسته و می گوید: تفرقه این وحدت کلمه را از بین مى برد، وقتى که از بین برد آن رمزى که رمز پیروزى ما بود از دستمان گرفته مى شود؛ گرفته شد شکست مى خوریم. اگر خداى نخواسته ما در این نهضت شکست بخوریم، دیگر ایران به حال استقلال برنخواهد گشت.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، نهضت امام خمینی و به دنبال آن پیروزی انقلاب اسلامی در سایه توکل و حمایت الهی، رهبری حکیمانه امام و وحدت و همدلی مردم کشور روی داد، انقلابی که می توان آن را معجزه نامید چرا که با هیچ یک از انقلاب های مردمی قابل مقایسه نبوده و نیست. مسلما پس از پیروزی در همه انقلاب ها دغدغه هایی وجود دارد که این در حکومت های دینی دوچندان شده و برای شخصیت بزرگی مانند پیر جماران که از درایت و تیزبینی خاصی برخوردار بودند، به مراتب بیشتر و بیشتر. ایشان در سخنرانی ها و پیام های مختلف به این نگرانی های خود اشاره کرده اند که با قرار گرفتن در چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی به تناوب بخش هایی از این دغدغه ها را در اختیار مخاطبان قرار می دهیم.از جمله این نگرانی ها که در سخنرانی های مختلف به آن اشاره می کردند، تفرقه بود که به وحدت و در نهایت نهضت لطمه وارد می آورد.
ایشان در سخنرانی در بین گروهی از عشایر جوانرود و اورامانات در تاریخ 28 اردیبهشت ماه 58 به این مهم اشاره کرده اند:
«ما باید همه با هم توجه به این بکنیم که همان طورى که اسلام فرموده است: وَ اعتَصِمُوا بِحَبلِ اللَّهِ جَمِیعاً وَ لَا تَفَرَّقُوا همه با هم دست به هم بدهید و اعتصام به حبل خدا بکنید و براى خدا اجتماع کنید، و تفرقه نباشد در کار؛ از تفرقه بترسید؛ همه مان. این مسئله واضحى است که امروز آنچه ما را پیش برد این وحدت کلمه بود، تفرقه این وحدت کلمه را از بین مى برد، وقتى که از بین برد آن رمزى که رمز پیروزى ما بود از دستمان گرفته مى شود؛ گرفته شد شکست مى خوریم. اگر خداى نخواسته ما در این نهضت شکست بخوریم، دیگر ایران به حال استقلال برنخواهد گشت؛ دیگر ایران به حال آزادى برنخواهد گشت؛ براى اینکه یک نمونه بود این نهضت. یعنى شاید در طول تاریخ یک همچو نهضتى تحقق نداشته است؛ این یک امر نمونه اى بود؛ و یک چیزى نیست که بشود تکرار بشود؛ دوباره از سر گیرد؛ کسى بتواند یک همچو نهضتى را ایجاد بکند، باید آن وقت ما تن در بدهیم به اسارت تا آخر، نسلهاى بعد هم همین طور تا آخر. بنا بر این، عقل و دین و وجدان انسان اقتضا مى کند همان طور که اسلام فرموده است که همه برادرید: إِنَّمَا المؤمِنونَ إِخوَةٌ برادرند همه، همان طور که اسلام دستور داده که شماها برادرید با هم، باید به برادرى رفتار کنید. یعنى اگر دو تا برادر را یک کسى به آنها حمله بکند، دوتایى با هم آن را دفع و نابود مى کنند. الآن ما مورد حمله این قشر ضعیفى که از اینها مانده است هستیم. حمله شان یک حمله سیاسى است که بریزند نگذارند ما مجتمع باشیم؛ همه مان را متفرق از هم بکنند. ماها باید بیدار بشویم، همه با هم دست برادرى بدهید، و براى خاطر قرآن، براى خاطر حفظ احکام خدا، براى خاطر خدا دست از اختلافات و حرفهایى که اینها منتشر مى کنند، بردارید. همه با هم برادروار این اقشار را هم بیرون بریزیم. همه با هم در یک محیط انسانى- اسلامى آرام زندگى بکنیم.».
صحیفه امام؛ ج 7، ص 348-349
