در اولین دیدار امام و دکتر نوربالا چه گذشت؟

جی پلاس ـ منصوره جاسبی: سال 63 بود که دکتر[1] به تقاضای شهید محلاتی[2] مسئولیت مرکز درمانی بقیه الله(عج)[3] را عهده دار شد.

او سعی کرد به مرور با جذب نیروهای متخصص و متعهد مرکز را از نظر کادر پزشکی تکمیل کند و بحق هم به خوبی از پس این کار برآمد.

زمان گذشت، فروردین 65 بود که دکتر برای دیدن پدر و مادر راهی یزد شد و هنوز زمانی نگذشته بود که معاونش تلفنی به او خبر داد که هر چه زودتر خود را به تهران برساند با اینکه از موضوع اطلاع نداشت اما به سرعت به تهران بازگشت و قبل از اینکه وارد مرکز شود متوجه حمله قلبی امام شد.

با شنیدن قضیه بسیار مضطرب و نگران شد و از طرف دیگر شاکر خدا بود که این مرکز در نزدیکی محل سکونت امام بوده است.

وقتی که وارد بیمارستان شد دکتر عارفی[4] و حاج احمد آقا[5] به او خبر دادند که امام دلشان می خواهد مدیر این مجموعه را ببینند.

احساسی توأم با شعف، غرور و شکر الهی همه وجودش را فرا گرفت و به همراه دکتر عارفی و حاج احمد آقا وارد اتاق سی سی یو شد.

جلو رفت و بعد از سلام و احوالپرسی به خود اجازه داد تا بوسه ای بر پیشانی امام بزند. امام نیز با مهربانی احوالش را پرسیدند و سپس با لبخندی گفتند: شما رئیس بیمارستان هستید؟ و در مقابل پاسخ مثبت گرفتن، باز سوال کردند آیا بیماران دیگر هم در این مرکز درمان می شوند؟ و سپس پرسیدند: چگونه؟ و پاسخ گرفتند: بیماران را از دیگر مراکز درمانی به اینجا می آورند و بعد از معالجه آنها برگردانده می شوند.

امام که این موضوع را شنیدند لبخندی از روی رضایت بر چهره شان نشست و راضی از اینکه این بیمارستان اختصاصی به ایشان ندارد و آنگاه از دکتر تشکر کرده و از اینکه مزاحمتی به تعبیر خودشان ایجاد کرده بودند، طلب عفو کردند.

شرایط خاصی بر دکتر نوربالا حاکم بود و با حالتی جسته و گریخته در برابر بزرگی و عظمت روح امام، پاسخ داد که این برای ما افتخار است که بتوانیم در خدمت شما باشیم و این چه صحبتی است که شما می فرمایید و سپس با دعای امام برای دکتر و همکارانش این جلسه و اولین دیدار دکتر و آقا به پایان رسید.[6]