به محض اینکه یکی از ماها غیبت داشت سراغمان را می گرفتند و احوالمان را جویا می شدند و این برای ما خیلی ارزشمند بود.
جی پلاس ـ منصوره جاسبی: با اینکه امام مسئولیت رهبری یک کشور را بر عهده داشتند و مشکلات سیاسی و اجتماعی بسیاری در ایام جنگ گریبانگیر کشور بود، اما هیچ یک از آنها باعث نمی شد که از امور داخل بیت خود غافل باشند و به همین علت حضور روزانه تک تک افراد را زیر نظر داشتند.
دو سه هفته ای بود که باید برای درمان و جراحی فکم زمان می گذاشتم و نمی توانستم روزهای کشیک[1] را به حضور امام برسم. به محض اینکه روز کشیکم رسیده بود و من را ندیده بودند، از اطرافیان علت عدم رفتنم را سوال کرده بودند.
از دیگر خصوصیات امام که برایم درس آموز بود اینکه هر گاه که به حضورشان می رسیدم از من یا هر کس دیگری که در اتاق حضور داشت، درخواست می کردند که بنشینیم و برایشان خوشایند نبود با اینکه خودشان نشسته اند ما ایستاده باشیم.
خاطرم هست که یک بار کشیک 24 ساعته ام به پایان رسیده بود و داشتم از اتاق محل کارم خارج می شدم که دیدم آقا در حیاط در حال قدم زدن هستند، خیلی آهسته از پشت سر ایشان شروع به حرکت کردم ولی آقا متوجه این موضوع شده و ایستادند و شروع به احوالپرسی کردند و به من اجازه ندادند تا پشت سرشان حرکت کنم.
برگرفته از خاطرات نقل شده از دکتر سهراب پور، فوق تخصص بیماری های ریه و از اعضای تیم پزشکی امام خمینی.
- یکشنبه ها روز کشیک من بود.
