با اینکه همه سعی شان را می کردند که آهسته اعمال شب را انجام دهند، اما گاهی اوقات با صدای گریه ایشان از خواب بیدار می شدم.
جی پلاس: در ماه شعبان که شبها پشت در اتاق امام می خوابیدم می دیدم یک ساعت مانده به اذان صبح امام بیدار می شدند و وضو می گرفتند و پس از نماز شب مشغول مناجات شعبانیه می شدند و در این مناجات به قدری گریه می کردند که من که پشت اتاقشان می خوابیدم گاهی با صدای گریه ایشان از خواب بیدار می شدم با اینکه بسیار آرام و آهسته اعمال شب را انجام می دادند تا کسی بیدار نشود.
برشی از کتاب برداشت هایی از سیره امام خمینی(س)، ج 3، ص 190؛ خاطره ای به نقل از مرحوم سید رحیم میریان.
کپی شد
