همه می گفتند الان اوضاع برای بازگشت ایشان مناسب نیست. جان امام در خطر است.شهید محلاتی گفت: همه حرفها به امام زده شده ولی ایشان تصمیم گرفته بیاید و کسی نمی تواند این تصمیم را عوض کند.
جی پلاس: یک روز برادران مؤتلفه از من دعوت کردند در جلسه فوق العاده ای که تشکیل می شد شرکت کنم. رفتم. گفتند: آقای محلاتی یک خبر مهمی دارد. منتظر شدیم تا آمد و خبر مهم را اینگونه بیان کرد: امام می خواهند به ایران بیایند. ما باورمان نمی شد که چگونه در این زد و خوردهای خونین و اعتصاب های سراسری می خواهند به ایران بیایند.
آقای محلاتی گفت: باید برای استقبال و محافظت ایشان تدارک ببینیم. همه می گفتند الان اوضاع برای بازگشت ایشان مناسب نیست. جان امام در خطر است. گفت: همه حرفها به امام زده شده ولی ایشان تصمیم گرفته بیاید و کسی نمی تواند این تصمیم را عوض کند.
پرسیدم محل اقامت کجا باشد. آقای محلاتی، فرموده اند: بالای شهر نباشد. از میدان توپخانه بالاتر نباشد. این خواست امام است. گفتیم: برای استقبال باید ابتدا هلی کوپتر جور کنیم تا امام را از فرودگاه به محل اقامت بیاورد. خیابان ها برای امام ناامن است و در دست حکومت نظامی قرار دارد. ایشان گفت: بعید است امام این نظریات را قبول کند. ما باید به شکلی برنامه ریزی کنیم که امام با مردم باشد.
خود امام ریزه کاری ورود به ایران را مشخص کردند. ابتدا شرایط محل اسکان را مشخص کردند. بعد در مورد استقبال فرموده بودند که همه قشرها و گروه ها را شرکت بدهید. صرفا یک گروه و قشر خاصی دخیل نباشد. به همین دلیل از همه گروه ها مثل نهضت آزادی و جبهه ملی و سازمان مجاهدین خلق دعوت شد تا کمیته استقبال تشکیل دهند که البته در رأس همه اینها روحانیت بود. آقایان مطهری، مفتح، بهشتی، رفسنجانی و خامنه ای و مهدوی کنی بار اصلی را به دوش داشتند.
اجرای طرح را بر عهده مؤتلفه گذاشتند. برای اقامت، مدرسه رفاه در نظر گرفته شد، البته بعدا مدرسه علوی محل اقامت امام شد و این به خاطر تسهیل ملاقات های عمومی امام بود. تلفن ها و امکانات، وسایل بی سیم و حتی سلاح تهیه شد. حفاظت از امام به افراد مسلح سپرده شد.
برشی از کتاب امام خمینی و هیأت های دینی مبارز؛ خاطره ای نقل شده از فضل الله فرخ.
