رمضان بود و گرمای نجف طاقت فرسا و به جای آوردن مستحبات برای جوان ها هم کار سختی بود چه برسد به کهنسالان اما حتی یک روز نماز نافله امام قضا نشد.
جی پلاس ـ منصوره جاسبی: ماه رمضان از راه رسیده بود و گرمای نجف[1] بیداد می کرد و نه تنها برای جوان ها که برای افراد مسن کار بسیار سختی بود که بخواهی با زبان روزه مستحبات را انجام دهی با همه این شرایط آقا از ساعتی پیش از اذان ظهر راهی مدرسه مرحوم آیت الله بروجردی شده اول هشت رکعت نافله ظهر را می خواندند و بعد نماز ظهر را با اذان و اقامه ای بسیار با طمانینه به جای می آوردند و بعد نوبت به نافله های عصر می رسید و نماز عصری که همانند نماز ظهر با همان وقار و آرامش انجام می شد و بعد هم تعقیبات نماز و همه این اعمال که به پایان می رسید از مدرسه خارج می شدند و این برنامه همیشگی امام بود و تغییری در آن ایجاد نمی شد.[2]
- امام خمینی (س) در سال 43 به ترکیه تبعید و سپس از آنجا به عراق و حدود 14 سال در آنجا بودند تا زمانی که دولت عراق در سال 57 دستور اخراج ایرانی ها از عراق را صادر کرد که امام به نوفل لوشاتو هجرت کردند.
- برگرفته از خاطره آیت الله محمد حسن قدیری در روزنامه جمهوری اسلامی.
