چه تصمیمی برای پخش خبر ارتحال امام گرفته شد؟

جی پلاس ـ منصوره جاسبی:قلب امام از حرکت ایستاد و تلاش شبانه روزی کادر پزشکی نیمه کاره ماند. عاشورایی بر پا شد. صدای ناله و شیون همه جا پیچید. فریاد یا حسین، یا علی، ای امام همه فضای بیمارستان را پر کرده بود. همه بر سر و صورت خود می زدند و برخی زانوی غم به بغل گرفته و گوشه ای نشسته بودند و مات و مبهوت به نقطه ای خیره شده بودند. در میان همه این گریه ها و ناله ها آقای بروجردی[1] طوری ناله می زد که جگر همه را می سوزاند.

با اینکه این روزهای آخر همه می دانستند که چه مصیبت سنگینی در انتظارشان است اما هیچ کس نمی خواست به خود بباوراند که قرار است طعم تلخ بی امام بودن را بچشد و همین پذیرش مساله را سنگین و سنگین تر کرده بود.

از همه خواسته شد تا قدری آرام تر عزاداری کنند تا مسئولان و اهل بیت امام ببینند چه تصمیمی برای اعلام خبر ارتحال می گیرند و تا اعلام نشده کسی محوطه بیمارستان را ترک نکند.

جلسه برگزارشد و دقایقی بعد حاج احمد آقا بیرون آمده و گفتند: به زودی خبر رحلت اعلام می شود و هر کس می خواهد می تواند برود. برای کادر پزشکی ترک کردن آن مکان بسیار سخت بود. تا آن شب همه خستگی ها را به عشق امام پشت سر گذاشته بودند و حالا دیگر امامی نبود که با یک نگاه خستگی ها و شب بیداری هایشان را به در کند.

مردمی که نگران حال امام بودند تا نزدیکی های بیت آمده بودند. انگار آن شب خواب بر چشم ها حرام شده بود و من خود را با خواندن قران و نماز تسکین می دادم.

صبح هنگام بود که رادیو با قطع برنامه و پخش قران، خبر از رفتن روح الله می داد و دقایقی بعد اخبار ساعت هفت و صدای گوینده خبر که با گفتن، روح بلند رهبر کبیر انقلاب، حضرت امام خمینی به ملکوت اعلا پیوست، خانه همه دل دادگانش را خراب کرد.

آن روزها به واکنش رادیوهای بیگانه گوش می دادم و چند دقیقه ای بعد از اخبار سراسری رادیو، صدای امریکا نیز برنامه خود را قطع و خبر را اعلام کرد.

خبر مانند بمب در دنیا منفجر شد و مسلمانان در هر گوشه ای به پاسداشت روح الله (س) پرداختند و این شکوه آنچنان عظیم بود که شکوه بازگشت به ایران را تحت الشعاع قرار داده بود.[2]