رستگاری در روزگار رنج ـ ۴
شما بگویید، چشم
مردی با اراده ای پولادین وقتی در برابر پزشکان و نظر آنها قرار می گرفت تنها به بله گفتن و احترام گذاشتنی بسنده می کرد و بس.
جی پلاس ـ منصوره جاسبی: انگشت شست پای امام تغییر شکل شدیدی داده و بسیار دردناک شده بود و با هیچ درمان موضعی امکان مداوا نبود. نظر پزشک این بود که باید جراحی شده و برداشته شود و وقتی با امام در میان گذاشته شد بدون هیچ پرس و جویی اظهار آمادگی کردند.[1]
اولین ساعت های روز چهارشنبه بیست و ششم فروردین ماه سال 66 بود که پزشک معالج برای درمان با امام راهی درمانگاه شدند. آقا روی تخت دراز کشیدند و هر دو پا با محلول ضد عفونی شد. برای بی حسی باید تزریقی در ریشه ناخن انجام می شد که سوزش شدیدی به همراه داشت. کادر پزشکی که در اتاق حضور داشتند به هنگام تزریق صورت خود را مچاله کردند اما امام خم به ابرو نیاورده و تحمل کردند انگار نه انگار که تزریقی دردناک در حال انجام شدن بود.
بلافاصله بعد از بی حسی هر دو ناخن برداشته شد و انگشتان پانسمان شدند و وقتی خواستند صندلی چرخدار برای امام بیاورند قبول نکردند و ترجیح دادند تا آرام آرام خود را به منزل برسانند.
پزشک اجازه مرخصی خواست که امام پرسیدند می توانم در طرف خارج پشت پا مسح کنم؟[2] و او پاسخ داد که اجازه بدهید این قسمت را برایتان تطهیر کنم و وقتی آقا علت را پرسیدند پزشک گفت شاید به خون آلوده شده و نجس باشد که امام گفتند اگر مطمئن نیستید آب کشیدن لازم نیست.[3] [4]
- با اینکه امام در جایگاه ویژه ای قرار داشتند و از اراده ای بسیار محکم برخوردار بودند اما در مقابل پزشکان و نظر آنها هیچ اظهار نظر و پرس و جویی نمی کردند و در برابر درد بسیار مقاوم بودند و می توان گفت از صبورترین و قدردان ترین بیمارانی بودند که احترام کادر پزشکی را رعایت می کردند.
- انگشتان شست هر دو پا با باند پیچیده شده و بقیه انگشتان آزاد بود.
- ذکر این نکته لازم است که امام در مقام یک مرجع تقلید وقتی از نجاست اطمینان نداشتند آب کشیدن را لازم ندانستند.
- برگرفته از خاطره نقل شده از دکتر ایرج فاضل، پزشک جراح امام. وی در دولت اول آیت الله هاشمی مقام وزیر بهداشت و در دولت اول مهندس موسوی مقام وزیر آموزش عالی را بر عهده داشت.
دیدگاه تان را بنویسید