استقلال صدا و سیما، بی طرفی آن و نقش تربیتی اش از جمله کارکردهای این مجموعه است که رهبر کبیر انقلاب بر آن تأکید داشتند.
جی پلاس: نهضت امام خمینی و به دنبال آن پیروزی انقلاب اسلامی در سایه توکل و حمایت الهی، رهبری حکیمانه امام و وحدت و همدلی مردم کشور روی داد، انقلابی که می توان آن را معجزه نامید چرا که با هیچ یک از انقلاب های مردمی قابل مقایسه نبوده و نیست. مسلما پس از پیروزی در همه انقلاب ها دغدغه هایی وجود دارد که این در حکومت های دینی دوچندان شده و برای شخصیت بزرگی مانند پیر جماران که از درایت و تیزبینی خاصی برخوردار بودند، به مراتب بیشتر و بیشتر. ایشان در سخنرانی ها و پیام های مختلف به این نگرانی های خود اشاره کرده اند که با قرار گرفتن در چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی به تناوب بخش هایی از این دغدغه ها را در اختیار مخاطبان قرار می دهیم.
صدا و سیما از جمله دستگاه های حساس کشور است که نقش بسزایی در هدایت مردم دارد و امام خمینی نیز در مناسبت های مختلف به آن اشاره کرده و این مساله از نگرانی های ایشان بوده است.
در پیامی به مناسبت فرارسیدن سال 1359 خطاب به ملت توصیه هایی را فرمودند و رادیو و تلویزیون را نیز اینگونه مورد خطاب قرار دادند:
«همچنین رادیو- تلویزیون باید مستقل و آزاد باشند و همه گونه انتقاد را با کمال بیطرفى منتشر سازند تا بار دیگر شاهد رادیو- تلویزیون زمان شاه مخلوع نگردیم.»
ایشان در سخنرانی که در جمع کارکنان صدا و سیما به تاریخ 29 مهر 1358 داشتند، بر نقش تربیتی صدا و سیما تاکید کرده و رادیو را دستگاهی دانستند که تا عمق روستاهای دورافتاده نیز نفوذ دارد. در بخشی از این سخنان آمده است:
«رادیو یک دستگاهى است که همه قشرهاى ملت و همه افراد- چه با سواد و چه بیسواد- از آن استفاده مى کنند.
و رادیو- تلویزیون علاوه بر اینکه جهت سمعى دارد- استفاده سمعى- یک استفاده بصرى هم دارد. و الآن هم وضع طورى است که در همه دهاتِ کشور ما، بلکه شاید سایر کشورها هم در دهات کوچکش هم، این رادیو و تلویزیون هست. مثل سابق نیست که منحصر باشد به یک دسته اى. اشخاصى هم که مثلًا ضعیف هستند از حیث مادیات مع ذلک کوشش مى کنند که خرج خودشان را کاهش بدهند و یک رادیو بخرند؛ و شاید بسیارشان هم تلویزیون هم داشته باشند. و شما هر حرفى را که منعکس کنید در رادیو همان آن، به همه کشور و به همه جاهایى که موج رادیو مى رسد همان آن مى رسد. و اگر این دستگاه یک دستگاه صحیح باشد این مى تواند یک خدمت بسیار بزرگى، بالاتر از همه خدمتها به مملکت بکند. هیچ واعظى نمى تواند حرف خودش را جز در آن چهار دیوارى که او هست- اگر رادیو نباشد- نمى تواند برساند؛ و هیچ گوینده اى نمى تواند حرفش را بیش از آن جایى که محیط خودش هست، یا حالا بلندگو هم که هست یک قدرى زیادتر؛ اما این دستگاه دستگاهى است که حرفها را تا اعماق دهات و شهرستانها و خارج و اینها مى رساند.
و اگر یک دستگاهى باشد که آموزنده باشد، دستگاهى باشد که تربیت کننده باشد، مسائل کشور را به آن طورى که هست طرح کند، مشکلات را آن طورى که هست بگوید، از انحرافات پرهیز کند از آن اشخاصى که توطئه بر ضد اسلام دارند، بر ضد کشور دارند، و با گفتارشان، اگر در رادیو واقع بشود، مردم را منحرف مى کنند و کشور را به تباهى مى کشند، اگر چنانچه از آن هم احتراز بکنند که هم در جانب برنامه هایى که مى خواهند پخش بکنند دقت بکنند که چه جور برنامه هایى باشد، و هم در جانب احتراز از آن چیزهایى که مُضر به حال کشور است، مُضر به حال ملت است و موجب تباهى کشور مى شود، اگر چنانچه از اینها احتراز بکنند، خدمت بزرگى است که به کشور خودشان و به ملت خودشان و به اسلام مى توانند بکنند.»
