امام خمینی در نامه ای که در بیست و چهارم خرداد سال ۵۰ خطاب به حاج احمد آقا نوشتند، ضمن اظهار خرسندی از آشتی بین آیت الله پسندیده و شیخ صادق تهرانی، نکته هایی را درباره شهریه طلاب یادآور شدند.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، امام خمینی (س) در بیست و چهارم خرداد ماه سال ۵۰ مطابق با بیستم ربیع الثانی ۱۳۹۱در نامه ای خطاب به حجت الاسلام و المسلمین حاج احمد آقا خمینی درباره شهریه طلاب مسائلی را یادآوری کردند.
متن نامه امام به شرح زیر است:
"بسمه تعالی
احمد عزیز، مرقوم مورخ 14 ع2 واصل شد. از سلامت شما مسرور شدم. تلگراف شما هم واصل شد. راجع به شهریه، من از باب احتیاط نوشتم حواله می دهم؛ اگر می دانستم که به قدر کافی در آنجا موجود است داعی بر حواله نبود. بنا شد تا شما مراجعه به تهران نکنید، راجع به آنجا چیزی ندهند.[1] مبلغ بیست هزار را در اینجا حواله شده بود، یعنی من گرفته بودم، آقای آقا رضا[2] از قم گرفته اند به حساب من، اگر ان شاءالله تعالی شما از آنجا زاید آوردید برای من هم بفرستید برای کمک به اینجا.[3] از صلح آقایان[4] مسرور شدم، ان شاءالله همیشه به صلح و صفا زندگی کنند. حالت ماها بحمدالله خوب است ولی رفتن بچه ها موجب تنهایی شد، ان شاءالله سلامت باشید. جواب حضرت آقای عمو[5] و قبوض را ان شاءالله تعالی به وسیلۀ دیگری می فرستم، به ایشان سلام برسانید.[6]
20 ع2 91 ـ پدرت
باز هم بخوانید:
روزی که آیت الله صانعی نماینده امام شد
علت ملاقات خصوصی امام با بانوان چه بود؟/امام به بانوی متاهلی که قصد ادامه تحصیل داشت، چه گفتند؟
امام چه کسانی را به عنوان نمایندگان خود در امور حج منصوب کرد؟
روزی که بنی صدر از فرماندهی نیروهای مسلح برکنار شد
احکام مهمی که امام در نوزدهم خرداد صادر کردند
۱ .آقای سید احمد خمینی دربارۀ پاورقی های این نامه، چنین نوشته است:
1 ـ در اوایل کار پرداخت شهریۀ طلاب قم، گاهی احتیاج به کمک از آقای لواسانی وکیل امام در تهران بود که از ایشان کمک گرفته می شد. بعداً قم خودش را اداره می کرد و به نجف و سایر حوزه های شهرستان ها هم پول می دادند.
۲. حجت الاسلام آقا رضا لواسانی فرزند حضرت آیت الله لواسانی.
۳. حوزه علمیۀ نجف اشرف.
۴. مدت کمی کدورتی بین حضرت عمو (آیت الله پسندیده) و آقای شیخ صادق تهرانی اتفاق افتاد؛ در مدت کوتاهی این کدورت به دوستی عمیقی تبدیل شد.
۵. آیت الله پسندیده.
۶. امام بر اساس شناخت فرد مسافری که به ملاقاتشان در نجف می رفت، اگر ترسو بود اصلاً نامه نمی دادند، اگر متوسط بود نامۀ معمولی می دادند، و اگر مبارز بود نامه های حساس و قبض های دریافت وجوهات شرعیه و سهم امام را توسط آنها ارسال می کردند؛ زیرا اگر قاصد لو می رفت، عدۀ زیادی گرفتار می شدند و مورد بازخواست رژیم شاه و ساواک قرار می گرفتند که چرا مثلاً سهم امام را به آقای خمینی داده اند.
