مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید هاشم رسولی محلاتی به ذکر خاطره ای پرداخته که رفتار یکی از طلبه ها، موجبات ناراحتی امام را فراهم کرد.
جی پلاس: مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید هاشم رسولی محلاتی در خاطرات خود به ایام حضور امام خمینی (س) در قم اشاره و اینگونه نقل کرده است:
مسجد سلماسی در آن زمان مسجد ساده ای بود که کف آن با زیلوهای نخی آبی رنگ یزدی یا کاشی فرش شده بود که زیلوهای نازکی بودند و به خصوص در زمستان سرد، نشستن روی آنها واقعاً نوعی ریاضت به حساب می آمد.
باز هم بخوانید:
نظر امام درباره اموال غیر مجهول المالک چه بود؟
از دیدگاه امام، در چه صورت می توان حکم اعدام صادر کرد؟
چرا منصور برای ادامه نخست وزیری اش از امام اجازه خواست؟
نصیحت امام به فرزند حاج آقا مصطفی چه بود؟
روزی شاگردان با هم گفتند: این درست نیست که ایشان نیز همانند ما روی زیلوی نازک و سرد بنشینند. از این رو یکی از شاگردان برخاست و قبل از اینکه ایشان بیایند، عبای پشمی خود را تا کرد و در جایی که ایشان می نشستند، پهن کرد و همه خوشحال بودند که بدین وسیله کار خیری انجام داده اند. اما همین که امام وارد مسجد شدند و برای نشستن به جای مخصوص خود رفتند و آن عبا را پهن دیدند، با ناراحتی آن را جمع کردند و کناری گذاشتند و مانند هر روز و مثل دیگران، روی زیلو نشستند و آثار ناراحتی تا پایان درس در چهره شان هویدا بود.
برشی از کتاب آیینه حسن؛ ص ۱۰۱؛ ناشر: موسسه چاپ و نشر عروج، نوبت چاپ (۱۳۹۲)؛ خاطره به نقل از مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید هاشم رسولی محلاتی
