امام خمینی در نامه ای که در سال ۵۵ از نجف به حاج احمدآقا نوشتند پرسش هایی را درباره مسائل خانواده مطرح کردند.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، امام خمینی در سی ام مردادماه سال ۵۵ و در شرایطی که سال ها دور از خانواده بودند، در نامه ای به حاج احمدآقا خمینی چنین نگاشتند:
"بسمه تعالی
24 شعبان 96
احمد عزیزم
دو مکتوب از شما با هم واصل؛ یکی تاریخ 9 شعبان و دیگری بی تاریخ بود. سلامت و توفیق شما را از خداوند تعالی خواستارم. تلگراف تسلیت هم مستقیماً به من دادند، موجب بسی ناراحتی شد[1]. من هم به شما تسلیت می دهم. خداوند ایشان را رحمت کند.
نمی دانم منبر شخص مذکور مشتمل بر چه مطالبی بوده که موجب ناراحتی آقایان شده است؛[2] در هر صورت این امور می گذرد. کاغذ جوف را که خط عموی مرحوم است به آقای آقا منصور[3] بدهید. از سلامت خودتان بیشتر مطّلعم کنید. محلی که عمو دفن شدند علی بن جعفر[4] است یا جای دیگر؟ نمی دانم خانم چه وقت خیال مراجعت دارند؛ آیا با حسین می آیند یا نه؟ داداش حالش خوب است و غالباً ناهار و شام با هم هستیم. از خداوند تعالی خوشی و سلامت همه را خواهانم. والسلام علیکم. پدرت
حضور حضرت آقا[5] سلام برسانید و از سلامت ایشان مطلعم کنید.
- آقای سید احمد خمینی در باره پاورقیهای این نامه چنین مرقوم داشته اند:1ـ مقصود تلگراف تسلیت فوت حضرت آقای حاج سید نورالدین هندی، برادر امام است. من تلگراف را برای برادرم [آقا مصطفی] ارسال کردم تا ایشان بتدریج خبر را به امام بگویند اما کارکنان دفتر امام خمینی در نجف مستقیماً آن را به ایشان دادند و از آنجایی که امام به اخوی مکرمشان خیلی علاقه مند بودند شدیداً متأثر شدند.
- ـ احتمالاً آیت اللّه خزعلی منبر رفته بودند که موجب ناراحتی مأموران رژیم شاه شده بود.
- ـ فرزند ارشد مرحوم آقای هندی.
- ـ امام زاده ای در قم.
- ـ آقای سید مرتضی پسندیده
