چرا امام از پاسخ به سوالات فلسفی طلاب امتناع می‌کردند؟
مرسوم بود هنگامی که طلاب دور هم جمع می شدند، طرح مساله ای می کردند، حال یا فقهی یا فلسفی. بعضی از دوستان زرنگی کرده و در محضر امام مسائل فلسفی مطرح می کردند اما... .
جی پلاس: استاد غلامحسین ابراهیمی دینانی در خاطرات خود از روزهای حضور در قم و شرکت در جلسه های درس امام اینگونه می گوید:
هنگامی که ما به قم آمدیم امام دروس معقول و عرفان را به طور کل کنار گذاشته بود. فقط فقه و اصول درس می داد؛ در حالی که ایشان هم اهل معقول و هم اهل عرفان بود و ما نیز بسیار میل داشتیم که کلمه ای در این باره از ایشان بشنویم، اما کلامی نشنیدیم. در اعیاد مذهبی مانند عید فطر، قربان و غدیر و غیره شاگردان به دیدن اساتید خود می رفتند و چون ما شاگرد حضرت امام بودیم به دیدار ایشان می رفتیم. در یکی از اعیاد همین کار را کردیم و مرسوم بود هنگامی که طلاب دور هم جمع می شدند، طرح مساله ای می کردند، حال یا فقهی یا فلسفی. بعضی از دوستان زرنگی کرده و در محضر امام مسائل فلسفی مطرح می کردند که جنبه اعتقادی داشته باشد و امام احساس وظیفه شرعی کنند و پاسخ گویند و هنگامی که امام لب به سخن می گشود گویی دنیا را به ما داده اند؛ اما این بار تا امام متوجه شدند که مساله فلسفی است نگاهی کرده و از پاسخگویی امتناع فرمودند و تا زمانی که بنده در قم بودم نتوانستم کلامی فلسفی از زبان ایشان بشنوم. به هر ترتیب چون امام می خواستند فقه و اصول را تدریس کنند و اگر مسائل فلسفی را مطرح می فرمودند مورد تکفیر قرار می گرفت و معاندان مجال می یافتند تا مشکلات بیشتری ایجاد کنند. تدریس عرفان و فلسفه را کنار گذاشت و نه تنها تدریس نمی کرد بلکه پاسخ سوالات طلاب در این موارد را هم نمی داد. بعدها یعنی زمانی که انقلاب به پیروزی رسید و بسیاری از مسائل عرفانی را از طریق تلویزیون از امام شنیدیم، برایم بسیار جالب بود واین از آرزوهای من در قم بود که عملی نشد.
برشی از کتاب امام به روایت دانشوران؛ ص 46-47؛ ناشر: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)؛ چاپ اول (1385).
دیدگاه تان را بنویسید