امام در بخشی از پیام خود آورده اند: پیش من مکان معینی مطرح نیست؛ عمل به تکلیف الهی مطرح است، مصالح عالیه اسلام و مسلمین مطرح است.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، به دنبال فشارهای حکومت بعث عراق و تهدیدی که برای جان یاران امام پیش آمده بود، ایشان تصمیم به هجرت از عراق گرفتند و در روز سیزدهم مهرماه سال 57 این تصمیم خود را عملی کردند. ایشان ابتدا به مقصد کویت حرکت کردند و قصد داشتند که سپس به یکی از کشورهای اسلامی بروند که دولت کویت از ورود ایشان به خاک این کشور ممانعت کرد و امام به طور موقت به فرانسه رفتند. ایشان در تاریخ چهاردهم مهرماه خطاب به ملت ایران پیامی صادر کردند. در بخشی از این پیام آمده است:
«اکنون که من- به ناچار- باید ترک جوار مولا امیر المؤمنین- علیه السلام- را نمایم و در کشورهاى اسلامى، دست خود را براى خدمت به شما ملت محروم- که مورد هجوم همه جانبه اجانب و وابستگان به آنان هستید- باز نمى بینم و از ورود به کویت با داشتن اجازه ممانعت نمودند، به سوى فرانسه پرواز مى کنم. پیش من مکان معینى مطرح نیست؛ عمل به تکلیف الهى مطرح است، مصالح عالیه اسلام و مسلمین مطرح است. ما و شما امروز که نهضت اسلامى به مرتبه بسیار حساس رسیده است مسئول هستیم؛ اسلام از ما انتظار دارد. چشم جهانیان امروز به سوى شما ملت غیور دوخته شده. دولتهاى استفاده طلب به مطالعه روحیه و مقدار پشتکار ملت ما پرداخته اند. شما مردان و زنان تاریخ باید پایدارى در راه کوبیدن ستمکاران و دفاع از حق را به جهانیان و نسلهاى آینده ثابت کنید.»
صحیفه امام؛ ج 3، ص 481
