امام خمینی با اشاره به نزول قران بر قلب پیامبر(ص) فرمود: دعوت مراتب دارد، اجابت هم مراتب دارد. آن مرتبه اعلاء اجابت آنى است که پس از حصول مقدمات و ریاضاتى که رسول خدا- صلى اللَّه علیه و آله و سلم- کشیده اند منتهى شد به اینکه خداى تبارک و تعالى از او ضیافت کرد به نزول قرآن.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، امام خمینی در آخرین روز از ماه شعبان سال 1403 مطابق با 21 خرداد سال 62 در جمع ائمه جمعه و جماعات استان های مختلف کشور به کیفیت نزول قران بر قلب رسول الله (ص) اشاره کرده و می فرماید:
«در ماه مبارک رمضان قضیه اى اتفاق افتاد که ابعاد آن قضیه و ماهیت آن قضیه در ابهام الى الابد مانده است براى امثال ماها و آن نزول قرآن است. نزول قرآن بر قلب رسول اللَّه در لیلة القدر، کیفیت نزول قرآن و قضیه چه بوده است و روح الأمین در قلب آن حضرت قرآن را نازل کرده است و از طرفى خدا انْزَلْناهُ فِى لَیْلَةِ الْقَدْرِ این نزول قرآن در قلب پیغمبر در لیلة القدر کیفیتش چیست؟ باید بگویم غیر از خود رسول اکرم و آنهایى که در دامن رسول اکرم بزرگ شدند و مورد عنایت خداى تبارک و تعالى، عنایات خاص او بودند، براى دیگران مطلقاً در حجاب ابهام است که مسأله تنزّل چى است، نزول در قلب چى است، روح الامین چى است، کیفیت وارد شدن روح الامین با قرآن در قلب رسول اللَّه چى است، «لَیْلَةِ الْقَدْرِ» چى است؟ اینها مسائلى است که به نظر سطحى یک مطالب آسانى است، و گاهى هم یک حرفهایى گفته شده است؛ لکن به شما عرض کنم کیفیت نزول قرآن در ابهام باقى مانده است براى امثال ما، و کیفیت نزول ملائکة اللَّه در لیلة القدر و ماهیت لیلة القدر.
و این دعوتى که خداى تبارک و تعالى به حسب آن چیزى که از رسول اکرم منقول است که دُعیتُمْ الى ضِیافَةِ اللَّه؛ ضیافت چى هست و کى پذیرفته است این ضیافت را، و براى مقدمات پذیرش، این زیارت، این ضیافت چى هست و خود ضیافت چى هست.
باید عرض کنم که غیر از خود رسول اکرم- صلى اللَّه علیه و آله و سلم- کسى به این ضیافتى که خداى تبارک و تعالى دعوت کرده است، آن طور که او اجابت کرده است کسى اجابت نکرده است.
دعوت مراتب دارد، اجابت هم مراتب دارد. آن مرتبه اعلاء اجابت آنى است که پس از حصول مقدمات و ریاضاتى که رسول خدا- صلى اللَّه علیه و آله و سلم- کشیده اند منتهى شد به اینکه خداى تبارک و تعالى از او ضیافت کرد به نزول قرآن.
قرآن آن نعمتى است که در ضیافتى که از رسول خدا شده است، آن نعمتى است که در آن سفره اى که از ازل تا ابد پهن است پیغمبر اکرم برخوردار از آن بوده، و مقدمات، آن مقدماتى است که سالهاى طولانى ریاضات معنوى کشیده است تا رسیده است به آنجایى که لایق این ضیافت شده است؛ و مهم قضیه اعراض از دنیاست.
آن چیزى که انسان را به ضیافتگاه خدا راه مى دهد این است که غیر خدا را کنار بگذارد و این براى هر کس میسور نیست؛ براى افراد انگشت شمارى که در رأس آنها رسول اللَّه است میسور بوده. آن توجه قلبى به مبدأ نور و اعراض از ماوراى او، او را لایق کرد به ضیافه اللَّه و لایق کرد براى اینکه، قرآن یکمرتبه به طور بسیط در قلب او وارد بشود. لیله مبارکه یکى از احتمالاتش بنیه خود رسول اکرم است که مشکات نور اللَّه است و احتمالات دیگر هم هست. مهم ادراک این معناست که مراتب کمالات انسان براى ورود در ضیافت خدا زیاد است، و باید از مقدمات شروع بشود. مقدمات هم همانى است که توجه به غیر نداشتن و غیرى را ندیدن و جز خدا ندیدن و توجه به هیچ چیز غیر از او نداشتن.»
صحیفه امام، ج17، ص: 489-491
