پاسخ امام به نگرانی های خانواده شان چه بود؟

جی پلاس: جریان منزلمان؛ شبی که قرار بود فردایش حرکت کنیم دیدنی بود. مادرم و خواهرم و حسین، برادرزاده ام و همسرم و همسر برادرم، همگی حالت غیرعادی داشتند. تمام حواس من متوجه امام بود. ایشان، چون شبهای قبل سر ساعت خوابیدند و چون همیشه یک ساعت و نیم به صبح برای نماز شب برخاستند - درست یادم است اهل بیت را جمع کردند و گفتند: هیچ ناراحت نباشید که هیچ نمی شود، آخر نمی شود بود و ساکت بود، جواب خدا و مردم را چه می دهیم؟ عمده، تکلیف است، نمی شود از زیر بار تکلیف شانه خالی کرد. ایشان گفتند: این که هیچ، اگر می گفتند که یک روز ساکت باش و اینجا زندگی کن و من می دانستم که سکوت یک روز مضر است، محال بود قبول کنم.

برشی از کتاب برداشت هایی از سیره امام خمینی(س)؛ ج 4، ص 11؛ چاپ سوم (1388)؛ ناشر: چاپ و نشر عروج؛ خاطره به نقل از مرحوم حجت الاسلام سید احمد خمینی.