دغدغه‌ها و نگرانی‌های امام خمینی‌ـ۳۰
انحراف در رادیو تلویزیون باعث انحراف همه ملت است
در بخشی از سخنرانی امام آمده است: «الآن راجع به تلویزیون صحبت دارم مى کنم، یک چیزى که از همه رسانه ها حساستر است؛ تلویزیون از همه مسائل تبلیغى و آلات تبلیغى حساستر است؛ براى اینکه هم گوش است و هم چشم.».
به گزارش خبرنگار جی پلاس، نهضت امام خمینی و به دنبال آن پیروزی انقلاب اسلامی در سایه توکل و حمایت الهی، رهبری حکیمانه امام و وحدت و همدلی مردم کشور روی داد، انقلابی که می توان آن را معجزه نامید چرا که با هیچ یک از انقلاب های مردمی قابل مقایسه نبوده و نیست. مسلما پس از پیروزی در همه انقلاب ها دغدغه هایی وجود دارد که این در حکومت های دینی دوچندان شده و برای شخصیت بزرگی مانند پیر جماران که از درایت و تیزبینی خاصی برخوردار بودند، به مراتب بیشتر و بیشتر. ایشان در سخنرانی ها و پیام های مختلف به این نگرانی های خود اشاره کرده اند که به مناسبت واقع شدن در چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی به تناوب بخش هایی از این دغدغه ها را در اختیار مخاطبان قرار می دهیم.
نگرانی نسبت به صدا و سیما و نقش مهمی که این رسانه بزرگ ملی در هدایت و اصلاح جامعه می تواند داشته باشد، از دیگر دغدغه های امام خمینی بود که در سخنرانی های مختلف به آن اشاره کرده اند.
در سخنرانی که ایشان در هفدهم شهریورماه سال 58 در جمع کارکنان این نهاد داشته اند، بر اصلاح صدا و سیما تاکید کرده و فرموده اند:
«ما باید جدیّت کنیم که همان طور که رأى دادیم به جمهورى اسلامى و اسم جمهورى اسلام الآن در ایران است، محتوایش را اسلامى کنیم؛ یعنى رادیو- تلویزیون که شما هستید اسلامى باشد؛ لغویات و لهویات و نمى دانم صورتهاى کذا نباشد. اصلاح باید بشود اینها. البته ما بخواهیم جوانهایمان که چندین سال، از آن وقتى که چشم باز کردند در فساد بودند و در مراکزى بودند که همه اش فساد بوده، و این جور بزرگ شدند، برنامه هم این بوده که اینها را این طورى بزرگشان کنند، بخواهیم این برگردد به حال اوّل، طولانى است، ولى امیدواریم که برگردد. و الحمد للَّه تحولاتى که الآن دارد مى شود و شده است، تقریباً راه صد ساله را در یک شب، جوانهاى ما دارند مى پیمایند، تحولات، تحولات تند و سریعى بوده، و امیدوارکننده است...
الآن راجع به تلویزیون صحبت دارم مى کنم، یک چیزى که از همه رسانه ها حساستر است؛ تلویزیون از همه مسائل تبلیغى و آلات تبلیغى حساستر است؛ براى اینکه هم گوش است و هم چشم. در چیزهاى دیگر، حتى رادیو، فقط گوش استفاده مى کند، در نمى دانم- روزنامه ها و مطبوعات چشم از آن استفاده مى کند. رادیو- تلویزیون گوش است و چشم، آن هم نه به اینکه مثلًا تیراژش مثل روزنامه کذا، ده هزار، بیست هزار، صد هزار، یک میلیون، باشد؛ همه مملکت است. الآن هم وضع جورى شده است که در دهات هم که مى روى، آن مرد دهاتى هم که شاید درست خرج عایله اش را نتواند ادا بکند، یک رادیو خریده است، یا یک تلویزیون دارد. همه جا هست؛ یعنى این چیزى که در تلویزیون نشان داده مى شود در همه سطح مملکت، و در بیرون هم هر جا که موجها باید برود، همه جا، منتشر مى شود. این حرفى که در رادیو گفته مى شود و در رادیو- تلویزیون گفته مى شود مال یک طایفه نیست؛ مال یک جمعیت نیست؛ مال یک مملکت نیست؛ همه جاست، همه قشرها هستند.
ما اگر این دستگاه که باید یک دستگاه آموزنده باشد، یک دستگاهى باشد که آن تباهیها، چیزهایى که جوانهاى ما را به تباهى کشید و مى کشد، حذف بشود و به جاى آن آموزندگى باشد؛ امور اخلاقى باشد؛ امور فرهنگى باشد؛ چیزهایى که به درد جوانهاى ما مى خورد و جوانهاى ما را تربیت مى کند. این باید یک همچو عضو حساس، و یک همچو آلتى که همه جا و در همه قشرها این پا دارد، همه جا هست، حاضر است همه جا، الآن اینجا هست، اگر فردا هم مثلًا رادیو- تلویزیون این حرفها را بگوید، همه جا مى شنوند، یک مطلبى است همه جایى، این اگر آموزنده باشد، براى همه ملت آموزندگى دارد و اگر خداى نخواسته انحراف داشته باشد، همه ملت را به انحراف مى کشد. ما مى خواهیم که رادیو تلویزیونمان که پیشتر در خدمت طاغوت بود، حالا در خدمت خدا باشد؛ در خدمت اسلام باشد و اسلام مى خواهد که همه مسائل جدّى باشد؛ مسائل مملکتى مسائل جدّى باشد؛ مسائل روحى مسائل جدّى باشد.»
دیدگاه تان را بنویسید