حضور امام و شکافی که میان مقامات فرانسوی افتاد/ نگرانی رئیس جمهور فرانسه چه بود؟

جی پلاس: هنوز دو هفته از تهدید دولت عراق به امام و ممانعت از انتشار رهنمودهای ایشان نمی گذشت و کمتر از 4 هفته از جنایت میدان ژاله -شهدا- نگذشته بود که فریاد رسای امام، رساتر و پر طنین تر، پیوسته تر و باصلابت تر از گذشته و با امکانات بی نهایتی که توسط رسانه های جهان در اختیار ایشان قرار گرفت، پرشکوه تر و پر خروش تر از نجف، یعنی از قلب اروپا در سراسر عالم طنین انداز شد.

بعد از اینکه موضع امام به مقامات وزارت کشور فرانسه اطلاع داده شد، یکی دو نفر روز بعد - که امام به نوفل لوشاتو نقل مکان کردند - از طرف وزارت خارجه دو نفر مراجعه کردند که ظاهرا پیرو فعل و انفعالاتی بود که در تهران صورت گرفته بود و شاه از سفر امام به فرانسه خبردار شده و شوکه شده بود! و ضمن آنکه نگرانی خودش را به دولت فرانسه اعلام کرده بود، در عین حال و در مواجهه با افکار عمومی مجبور بود موضعی دو پهلو بگیرد و موافقت ضمنی خود را به رئیس وقت دولت (شریف امامی) اعلام کرده بود.

گفته شده که مقامات فرانسوی در مورد طرز برخورد با امام به دو دسته تقسیم شده بودند. بعدها شنیدیم که حکم اخراج امام از فرانسه توسط تعدادی از دولتمردان گُلیست های مستقر در وزارت کشور صادر شده بود ولی هرگز به مرحله اجرا در نیامد چون با مخالفت شدید نیروهای سوسیالیست و آزادیخواه مواجه شد. علت تردید ژیسکاردستن رئیس جمهور وقت، نگرانی او از نیروهای مذکور بود. ضمنا سفیر ایران در فرانسه اطلاع داد که ایران با اخراج امام از پاریس موافق نیست. این پیام تلاطم وسیعی در بین مقامات فرانسوی ایجاد کرد. همچنین گفته می شد که در دیدار سفیر فرانسه با شریف امامی وی اظهار کرده بود «که با حضور و اقامت خمینی در فرانسه با رعایت مقررات معمول در آن کشور مخالفتی ندارد.» در مورد عدم فعالیت های سیاسی امام نیز ما بر آن عقیده بودیم که دولت فرانسه نمی تواند تحت فشار افکار عمومی از بیانات افشاگرانه امام ممانعت به عمل آورد، لذا با خود قرار گذاشتیم خبرنگاران و فیلمبرداران و دیگر گزارشگران رادیو تلویزیون ها و مطبوعات جهان که مراجعه می کردند به آنها گفته شود که دولت فرانسه امام را وادار به سکوت کرده است. انتشار همین خبر اعتراض آزادیخواهان و مبارزان را علیه سانسورهای اعمال شده توسط مقامات فرانسوی بر می انگیخت. همین طور هم شد.

برشی از کتاب خاطرات سیاسی - اجتماعی دکتر صادق طباطبایی؛ ج 3؛ ص 33-34؛ چاپ سوم (1392)؛ ناشر: چاپ و نشر عروج.