ناصر غفاری در هفته نامه پیام زنجان نوشت: پیاده رو راهی است که در امتداد خیابان و برای عبور عابرین پیاده ساخته می شود و جزو حریم شخصی کسی نیست و تنها شهرداری است که می تواند در مورد آن تصمیم گیری کند. اما با توجه به این موضوع، متأسفانه تعداد کثیری از هموطنان پیاده روهای مرکز شهرهای بزرگ و کوچک کشورمان را کمابیش در تصرف و اختیار خود دارند. مثلاً مغازه داران، کالاهای خود را بیرون از مغازه قرار می دهند. مکانیکی ها پیاده رو را به نوعی تصاحب نموده و مانع عبور و مرور مردم می شوند. این در صورتی است که از قوانین موجود در این زمینه مطلع نیستند و یا اطلاع دارند و به اصطلاح محل نمی گذارند! اما نمی دانند که در مواقع ضروری اگر گیر قانون بیفتند آن موقع متوجه خواهند شد که یک من ماست چقدر کره دارد!
ماده 24 قانون مدنی می گوید: «هیچکس نمی تواند خیابان و کوچه هایی را که بن بست نیست در تملک خود درآورد و بر اساس این قانون هیچ شخصی نمی تواند بخشی از کوچه و خیابان را محدود به استفاده شخصی کند و یا موانعی در این محل ها قرار دهد و همچنین تهدید به پنچری و یا اقدام به نصب تابلویی با مضمون «ممنوع است» بکند و اگر این کار انجام شود می توان از این افراد به دادسرا شکایت کرد. چون نقض حقوق شهروندی است.»
پس نتیجه می گیریم اگر مالکین تجاری، مسکونی و اداری اقدام به ایجاد موانع در پیاده رو و حاشیه خیابان مقابل ملک خود کنند بر اساس قانون در صورت انجام این تخلف در صورت رخ دادن هرگونه خسارت جانی و مالی برای شهروندان جبران خسارت وارده بر عهده مالکان، اشخاص حقیقی و حقوقی است که موانع ایجاد کرده اند که یکی از این موانع ایجاد «پله» در پیادهرو است جهت ورود و خروج از ساختمانها.
متأسفانه جمع کثیری از شهروندان این مانع را ایجاد کرده اند به طوری که اگر در شهر گشتی بزنید و به این موضوع دقت کنید متوجه خواهید شد که شهر زنجان شهر پله هاست! حال مقصر واقعی در ایجاد این مانع کیست کاری با وی نداریم ولی طبق معمول همیشه تقصیر را که گردن کسی می اندازند که همانا مظلوم واقع شده باشد که در اینجا همان صاحب ملک است!

* * هفته نامه پیام زنجان، شماره 905.
3088
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.