به گزارش ایرنا، سیرک برخلاف ظاهر خنده دار و شادابی که دارد، صحنه دیگری از زندگی و معنای زندگی کردن را هم به نمایش می گذارد که به حتم با برداشتی که دیگران از آن دارند، متفاوت است.
شاید سخت بتوان معنای این جمله ی، خندیدن مردم عشق و علاقه من است، را درک کرد، به دشواری بتوان برداشت دیگری از خانواده به همان معنای داشتن پدر، مادر، خواهر، بردار و همسر را تصور کرد اما واقعیت این است که تمام این سختی ها همگی در یک سیرک دور هم جمع شده و در اتصالی غیر قابل باور جمع هماهنگی را تشکیل داده اند.
وجه مشترک زندگی تمامی این افراد اعتماد، شادی و در قید و بند سختی های زندگی نبودن است، موضوعی که به آسانی در سخن یکی از بازیگران آن که می گوید: اگر از بند بیفتم و زندگی ام تمام شود، مشکلی نیست، زندگی من همین است، آشکار است.
چنین شرایطی برای تمام بیش از 150 بازیگر یک سیرک که از هر پنج قاره نمایندگانی دارند، فراهم شده است، زندگی منحصر به فردی که برای اغلب آنان همچون میراثی ارزشمند به ارث رسیده است.
الکس کیتزا او یکی از هنرپیشه های سیرک از کشور کنیاست که به دلیل داشتن پوست قهوه ای رنگ از سوی دوستانش ملقب به مرد شکلاتی شده است، هنرمندی که نگاه جالبی به مردم زنجان دارد و می گوید: مردم این شهر هم مثل اهالی کنیا هستند و همچون دیگر نقاط جهان خوب و بد دارند و همه جا همین است.
الکس می گوید: از اینکه مردم مرد شکلاتی صدایم می کنند، نمایش هایم را دوست دارند و خوشحال می شوند از کارم با تمام وجود لذت می برم.
جفرسون انریکه بند باز سیرک است، کسی که با دوچرخه روی بند در ارتفاع حداقل پنج متری حرکت می کند ولی خودش می گوید از این کار لذت می برد.
جفرسون 28 سال دارد و از 13 سالگی در سیرک مشغول بندبازی است، با زن و دخترش در سیرک زندگی می کند و می گوید: اگر هم اتفاقی رخ داد و از آن بالا سقوط کردم، مشکلی نیست، این زندگی من است و من عاشق آن هستم.
کسی حتی نمی تواند حدس بزند، با نمک ترین شخص سیرک پسری 20 ساله باشد که شغل دلقکی را از پدر و مادربزرگش به ارث برده، پسری دورگه اسپانیا کلمبیایی.
وینستون با نام هنری قومینولا می گوید: زندگی سیرکی همین است، شاد کردن مردم بخشی از لذت زندگی ماست.
وینتسون ادامه می دهد: از اینکه می توانیم ساعتی مردم را از تمام دغدغه های روزمره زندگی دور کنیم و بخندانیم، خوشحالم و این نوع زندگی لذت بخش است.
میلاد غلام زاده سر دسته هنرمندان این سیرک سخن جالبی در خصوص نگاه ساکنان این سرزمین خنده، دارد و می گوید: وقتی کسی وارد این جمع شد، نباید فکر کند وارد سیرک شده و یک هنرپیشه است، بلکه باید این را با تمام وجود بپذیرد که اینجا خانه و خانواده است و در همین محل هم مسئولیت هایی بر عهده دارد.
غلام زاده که مسئولیت سخنرانی و اجرای سیرک را برعهده دارد درآمد سیرک را خوب توصیف می کند و می افزاید: هر کسی نمی تواند با سختی های زندگی سیرکی کنار بیاید.
اینکه هر کدام از اعضای این گروه از یک کشور با یک فرهنگ و زبان خاص هستند و اغلب آنان زبان همدیگر را متوجه نمی شوند اما همدیگر را می فهمند و درک می کنند، خروجی موفقی را روی صحنه می برد، این سخن غلام زاده است که به خبرنگار ایرنا می گوید.
غلام زاده که خود 30 سال سن دارد و از نزدیک چهار سال قبل به خانواده سیرک پیوسته معتقد است زندگی سیرکی سبک خاصی از زندگی است، اینکه تمام دغدغه ات خنداندن مردم باشد، نگران جا و مکان نباشی، از سفرهای مکرر و متعدد خسته نشوی و به این جابجایی خو بگیری، کار آسانی نیست.
غلام زاده این را هم می گوید که اگر اعتماد متقابل و هماهنگی نباشد به یقین نمی توان روی صحنه با بداهه کار را پیش برد، کاری که در سیرک معنا و جایگاه خاصی دارد.
هر کدام از بازیگران این صحنه نمایش بدون آنکه نگرانی های روزمره مردم خارج از محیط سیرک را داشته باشند، هر شب خود را می آرایند و لباس کار مجلل خود را بر تن می کنند و بدون آنکه خبری از تقیدات و چارچوب های دیگران داشته باشند، به هنرنمایی می پردازند، هر کسی به میزان وسع و هنر خود.
زنجان 64 روز میزبان سیرکی بود که هنرمندانش این شهر را زیبا و آرام و با مردمی همچون مردم سایر دنیا دیدند، کنار آنها نفس کشیدند و تلاش کردند و شب هایشان را با خنده به پایان بردند.
سیرک آمد و تمام نمایش های از پیش تعیین شده خود را به روی صحنه برد اما کسی حتی جویا نشد که در این جمع، غم و اندوه چه معنایی دارد، سوالی که در کنار پاسخ لذت بردن از شادی مردم، هیچ معنایی ندارد.
3001/6085
انتهای پیام شاید سخت بتوان معنای این جمله ی، خندیدن مردم عشق و علاقه من است، را درک کرد، به دشواری بتوان برداشت دیگری از خانواده به همان معنای داشتن پدر، مادر، خواهر، بردار و همسر را تصور کرد اما واقعیت این است که تمام این سختی ها همگی در یک سیرک دور هم جمع شده و در اتصالی غیر قابل باور جمع هماهنگی را تشکیل داده اند.
وجه مشترک زندگی تمامی این افراد اعتماد، شادی و در قید و بند سختی های زندگی نبودن است، موضوعی که به آسانی در سخن یکی از بازیگران آن که می گوید: اگر از بند بیفتم و زندگی ام تمام شود، مشکلی نیست، زندگی من همین است، آشکار است.
چنین شرایطی برای تمام بیش از 150 بازیگر یک سیرک که از هر پنج قاره نمایندگانی دارند، فراهم شده است، زندگی منحصر به فردی که برای اغلب آنان همچون میراثی ارزشمند به ارث رسیده است.
الکس کیتزا او یکی از هنرپیشه های سیرک از کشور کنیاست که به دلیل داشتن پوست قهوه ای رنگ از سوی دوستانش ملقب به مرد شکلاتی شده است، هنرمندی که نگاه جالبی به مردم زنجان دارد و می گوید: مردم این شهر هم مثل اهالی کنیا هستند و همچون دیگر نقاط جهان خوب و بد دارند و همه جا همین است.
الکس می گوید: از اینکه مردم مرد شکلاتی صدایم می کنند، نمایش هایم را دوست دارند و خوشحال می شوند از کارم با تمام وجود لذت می برم.
جفرسون انریکه بند باز سیرک است، کسی که با دوچرخه روی بند در ارتفاع حداقل پنج متری حرکت می کند ولی خودش می گوید از این کار لذت می برد.
جفرسون 28 سال دارد و از 13 سالگی در سیرک مشغول بندبازی است، با زن و دخترش در سیرک زندگی می کند و می گوید: اگر هم اتفاقی رخ داد و از آن بالا سقوط کردم، مشکلی نیست، این زندگی من است و من عاشق آن هستم.
کسی حتی نمی تواند حدس بزند، با نمک ترین شخص سیرک پسری 20 ساله باشد که شغل دلقکی را از پدر و مادربزرگش به ارث برده، پسری دورگه اسپانیا کلمبیایی.
وینستون با نام هنری قومینولا می گوید: زندگی سیرکی همین است، شاد کردن مردم بخشی از لذت زندگی ماست.
وینتسون ادامه می دهد: از اینکه می توانیم ساعتی مردم را از تمام دغدغه های روزمره زندگی دور کنیم و بخندانیم، خوشحالم و این نوع زندگی لذت بخش است.
میلاد غلام زاده سر دسته هنرمندان این سیرک سخن جالبی در خصوص نگاه ساکنان این سرزمین خنده، دارد و می گوید: وقتی کسی وارد این جمع شد، نباید فکر کند وارد سیرک شده و یک هنرپیشه است، بلکه باید این را با تمام وجود بپذیرد که اینجا خانه و خانواده است و در همین محل هم مسئولیت هایی بر عهده دارد.
غلام زاده که مسئولیت سخنرانی و اجرای سیرک را برعهده دارد درآمد سیرک را خوب توصیف می کند و می افزاید: هر کسی نمی تواند با سختی های زندگی سیرکی کنار بیاید.
اینکه هر کدام از اعضای این گروه از یک کشور با یک فرهنگ و زبان خاص هستند و اغلب آنان زبان همدیگر را متوجه نمی شوند اما همدیگر را می فهمند و درک می کنند، خروجی موفقی را روی صحنه می برد، این سخن غلام زاده است که به خبرنگار ایرنا می گوید.
غلام زاده که خود 30 سال سن دارد و از نزدیک چهار سال قبل به خانواده سیرک پیوسته معتقد است زندگی سیرکی سبک خاصی از زندگی است، اینکه تمام دغدغه ات خنداندن مردم باشد، نگران جا و مکان نباشی، از سفرهای مکرر و متعدد خسته نشوی و به این جابجایی خو بگیری، کار آسانی نیست.
غلام زاده این را هم می گوید که اگر اعتماد متقابل و هماهنگی نباشد به یقین نمی توان روی صحنه با بداهه کار را پیش برد، کاری که در سیرک معنا و جایگاه خاصی دارد.
هر کدام از بازیگران این صحنه نمایش بدون آنکه نگرانی های روزمره مردم خارج از محیط سیرک را داشته باشند، هر شب خود را می آرایند و لباس کار مجلل خود را بر تن می کنند و بدون آنکه خبری از تقیدات و چارچوب های دیگران داشته باشند، به هنرنمایی می پردازند، هر کسی به میزان وسع و هنر خود.
زنجان 64 روز میزبان سیرکی بود که هنرمندانش این شهر را زیبا و آرام و با مردمی همچون مردم سایر دنیا دیدند، کنار آنها نفس کشیدند و تلاش کردند و شب هایشان را با خنده به پایان بردند.
سیرک آمد و تمام نمایش های از پیش تعیین شده خود را به روی صحنه برد اما کسی حتی جویا نشد که در این جمع، غم و اندوه چه معنایی دارد، سوالی که در کنار پاسخ لذت بردن از شادی مردم، هیچ معنایی ندارد.
3001/6085
کپی شد
