تنها رد پایمان را در کوه جا بگذاریم!
به‌تدریج به دامنه کوه نزدیک می‌شوی؛ جایی که بوته‌های گل‌های خودرو، فضای صبحگاهی کوه را زیباتر و دل‌انگیزتر کرده‌اند!
ساعتی می‌گذرد و تو هر لحظه به قله نزدیک و نزدیک‌تر می‌شوی. چشمه‌ای مملو از آب زلال از دل کوه می‌جوشد.
هوا هرلحظه خنک‌تر و پاک‌تر می‌شود. حالا وقت آن است که یک نفس عمیق بکشی، اما... ظاهراً هرچه جلوتر می‌روی به‌جای آنکه در طبیعت بکر و ناب، غرق شوی، با صحنه‌های نامطلوب بیشتری روبه‌رو می‌شوی. صحنه‌های ناخوشایندی که اغلب آن‌ها ناشی از بی‌توجهی، ناآگاهی و بی‌فکری ماست!... فهمیدنش چندان دشوار نیست که عده ای به‌تازگی در این منطقه صبحانه خورده‌اند؛ زغال چوب‌ها هنوز به‌طور کامل خاموش نشده و تا اندازه‌ای شعله‌ور هستند!
تفاله‌های چای، لیوان‌های یک‌بار مصرف استفاده‌شده، دستمال کاغذی و ظرف خالی پنیر هنوز هم روی زمین به‌چشم می‌خورند و چند کیسه نایلونی همراه با وزش باد این‌سو و آن‌سو می‌روند...
ناخودآگاه به‌یاد این جمله معروف می‌افتی که در کوهستان به‌جز رد پای خود چیز دیگری به‌جا نگذاریم!...
تیرماه را آغاز فصل صعود می‌دانند! هرسال با آغاز این ماه، در مناطق مختلف کوهستانی کشور، حجم زیادی از کوهنوردان و سنگ‌نوردان راهی مناطق کوهستانی می‌شوند.
کوهنوردانی که ممکن است حرفه‌ای و باتجربه باشند یا تازه‌کار و آماتور! که معمولاً گروه اول به چرایی و چگونگیِ کوهنوردی، همراه با کمترین آسیب‌رسانی به طبیعت، واقف هستند.
اما گروه دوم ممکن است ندانند با بی‌توجهی خود چه لطمه‌ای به این بخش از محیط زیست وارد می‌کنند.
افروختن آتش، چیدن گل‌ها و گیاهان، راه‌رفتن بر روی دامنه‌های بکر و رویشگاه‌های گیاهان، نوشتن یادگاری بر روی صخره‌های سنگی و درختچه‌ها، رهاکردن زباله و ... ازجمله آسیب‌هایی است که معمولاً به‌سبب ناآگاهی بسیاری از ما رخ می‌دهد و می‌تواند عواقب گوناگونی همچون خشک‌شدن آب چشمه‌های خودجوش، نابودی حیات وحش و ازبین رفتن انواع گل‌ها و گیاهان خودرو را به‌دنبال داشته باشد.
با توجه به اینکه ورزش کوهنوردی فواید بی‌شماری برای سلامت جسم و روح به‌همراه دارد، نمی‌توان از این ورزش به‌طور کامل چشم پوشید! اما می‌توان با پیشنهاد چند راهکار ساده، عواقب نامطلوب ناشی از حضور انسان در کوه و طبیعت را به‌حداقل رساند.
برای مثال توصیه می‌شود که تا جایی که مقدور است، در دل کوه آتش روشن نکرده و درصورت نیاز، از اجاق‌های گازی، الکلی یا بنزینی استفاده کنیم. درصورت ضرورت برای برپایی آتش، حتماً در حجم کم و در محل‌های مشخص اقدام به برپایی آتش کنیم تا از تخریب خاک و گسترش آتش جلوگیری کرده باشیم. قبل از ترک محل نیز، آتش را به‌طور کامل خاموش کنیم.
چند کیسه زباله خالی برای زباله‌هایمان به‌همراه داشته باشیم و در هنگام بازگشت، آن‌ها را به‌همراه بیاوریم!
از مسیرهایی که قبلاً مورد استفاده سایر کوهنوردان قرار گرفته است، عبور کنیم؛ چراکه گذر از
مسیرهای میان‌بُر و جدید، سبب ازمیان رفتن پوشش گیاهی و فرسایش خاک می‌شود.
به‌خاطر داشته باشید کوهنوردی با پیاده‌روی تفاوت دارد و صرفاً یک تفریح نیست. کوهنوردی یک ورزش کاملاً جدی و تکنیکی اما توأم با تفریح و تفرج است.
از این‌رو لازم است که برای کوهنوردی سالم، پیش‌از هرچیز اصول صحیح آن‌را از پایه فراگیریم. زندگی بشر خاکی از همان ابتدا با کوه‌ها، مرتبط بوده است.
به‌طوری که غارها را اولین سکونتگاه‌های انسان‌های اولیه دانسته‌اند. به این ترتیب که در دوران یخبندان، انسان‌های اولیه به کوه زدند و در غارها مسکن گزیدند.
از همان زمان کوه‌ها تبدیل به ناجی و مکانی پر رمز و راز و محلی برای سکونت و آرامش انسان‌ها شدند. در حال حاضر نیز بقای حیات وحش و حفظ زیبایی کوه، این مأمن امن و این تفرجگاه بی‌مانند، وظیفه کلیه سازمان‌های دولتی و تک‌تک استفاده کنندگان از کوه و به‌ویژه کوهنوردان است.
منبع : روزنامه مردم نو
3216/6085
انتهای پیام به‌تدریج به دامنه کوه نزدیک می‌شوی؛ جایی که بوته‌های گل‌های خودرو، فضای صبحگاهی کوه را زیباتر و دل‌انگیزتر کرده‌اند!
ساعتی می‌گذرد و تو هر لحظه به قله نزدیک و نزدیک‌تر می‌شوی. چشمه‌ای مملو از آب زلال از دل کوه می‌جوشد.
هوا هرلحظه خنک‌تر و پاک‌تر می‌شود. حالا وقت آن است که یک نفس عمیق بکشی، اما... ظاهراً هرچه جلوتر می‌روی به‌جای آنکه در طبیعت بکر و ناب، غرق شوی، با صحنه‌های نامطلوب بیشتری روبه‌رو می‌شوی. صحنه‌های ناخوشایندی که اغلب آن‌ها ناشی از بی‌توجهی، ناآگاهی و بی‌فکری ماست!... فهمیدنش چندان دشوار نیست که عده ای به‌تازگی در این منطقه صبحانه خورده‌اند؛ زغال چوب‌ها هنوز به‌طور کامل خاموش نشده و تا اندازه‌ای شعله‌ور هستند!
تفاله‌های چای، لیوان‌های یک‌بار مصرف استفاده‌شده، دستمال کاغذی و ظرف خالی پنیر هنوز هم روی زمین به‌چشم می‌خورند و چند کیسه نایلونی همراه با وزش باد این‌سو و آن‌سو می‌روند...
ناخودآگاه به‌یاد این جمله معروف می‌افتی که در کوهستان به‌جز رد پای خود چیز دیگری به‌جا نگذاریم!...
تیرماه را آغاز فصل صعود می‌دانند! هرسال با آغاز این ماه، در مناطق مختلف کوهستانی کشور، حجم زیادی از کوهنوردان و سنگ‌نوردان راهی مناطق کوهستانی می‌شوند.
کوهنوردانی که ممکن است حرفه‌ای و باتجربه باشند یا تازه‌کار و آماتور! که معمولاً گروه اول به چرایی و چگونگیِ کوهنوردی، همراه با کمترین آسیب‌رسانی به طبیعت، واقف هستند.
اما گروه دوم ممکن است ندانند با بی‌توجهی خود چه لطمه‌ای به این بخش از محیط زیست وارد می‌کنند.
افروختن آتش، چیدن گل‌ها و گیاهان، راه‌رفتن بر روی دامنه‌های بکر و رویشگاه‌های گیاهان، نوشتن یادگاری بر روی صخره‌های سنگی و درختچه‌ها، رهاکردن زباله و ... ازجمله آسیب‌هایی است که معمولاً به‌سبب ناآگاهی بسیاری از ما رخ می‌دهد و می‌تواند عواقب گوناگونی همچون خشک‌شدن آب چشمه‌های خودجوش، نابودی حیات وحش و ازبین رفتن انواع گل‌ها و گیاهان خودرو را به‌دنبال داشته باشد.
با توجه به اینکه ورزش کوهنوردی فواید بی‌شماری برای سلامت جسم و روح به‌همراه دارد، نمی‌توان از این ورزش به‌طور کامل چشم پوشید! اما می‌توان با پیشنهاد چند راهکار ساده، عواقب نامطلوب ناشی از حضور انسان در کوه و طبیعت را به‌حداقل رساند.
برای مثال توصیه می‌شود که تا جایی که مقدور است، در دل کوه آتش روشن نکرده و درصورت نیاز، از اجاق‌های گازی، الکلی یا بنزینی استفاده کنیم. درصورت ضرورت برای برپایی آتش، حتماً در حجم کم و در محل‌های مشخص اقدام به برپایی آتش کنیم تا از تخریب خاک و گسترش آتش جلوگیری کرده باشیم. قبل از ترک محل نیز، آتش را به‌طور کامل خاموش کنیم.
چند کیسه زباله خالی برای زباله‌هایمان به‌همراه داشته باشیم و در هنگام بازگشت، آن‌ها را به‌همراه بیاوریم!
از مسیرهایی که قبلاً مورد استفاده سایر کوهنوردان قرار گرفته است، عبور کنیم؛ چراکه گذر از
مسیرهای میان‌بُر و جدید، سبب ازمیان رفتن پوشش گیاهی و فرسایش خاک می‌شود.
به‌خاطر داشته باشید کوهنوردی با پیاده‌روی تفاوت دارد و صرفاً یک تفریح نیست. کوهنوردی یک ورزش کاملاً جدی و تکنیکی اما توأم با تفریح و تفرج است.
از این‌رو لازم است که برای کوهنوردی سالم، پیش‌از هرچیز اصول صحیح آن‌را از پایه فراگیریم. زندگی بشر خاکی از همان ابتدا با کوه‌ها، مرتبط بوده است.
به‌طوری که غارها را اولین سکونتگاه‌های انسان‌های اولیه دانسته‌اند. به این ترتیب که در دوران یخبندان، انسان‌های اولیه به کوه زدند و در غارها مسکن گزیدند.
از همان زمان کوه‌ها تبدیل به ناجی و مکانی پر رمز و راز و محلی برای سکونت و آرامش انسان‌ها شدند. در حال حاضر نیز بقای حیات وحش و حفظ زیبایی کوه، این مأمن امن و این تفرجگاه بی‌مانند، وظیفه کلیه سازمان‌های دولتی و تک‌تک استفاده کنندگان از کوه و به‌ویژه کوهنوردان است.
منبع : روزنامه مردم نو
3216/6085
کپی شد
