بنابراین موفقیت یا شکست استفاده از این ایده در حمل و نقل درون شهری، همچون هندوانه سربسته‌ای است که شیرینی آن مشخص نیست.
اروپا استفاده از این وسیله نقلیه را از دو قرن پیش آغاز کرده و بعد از استفاده از واگن اسبی، در طی 200 سال اینک به تراموهای برقی رسیده که با سرعت 40 کیلومتر در ساعت، کار حمل و نقل مسافر درون شهری را انجام می‌دهد.
اما در ایران موضوع استفاده از این سیستم حمل و نقل سابقه‌ای در حد چند سال اخیر دارد که البته هنوز هیچ‌کدام از شهرهای ایران از آن بهره‌برداری نکرده و در حد انجام مطالعات اولیه پیش رفته‌اند تا این سیستم را جایگزین سیستم حمل و نقل عمومی خود کنند.
اصفهان، تهران، شهر جدید پرند، شیراز، ارومیه، رشت و قم از جمله این شهرها هستند که هراز چندگاهی به این نوع حمل و نقل اشاره کرده و شهرداران آن سعی در مجاب کردن مدیریت شهری برای کمک به راه‌اندازی تراموا در شهر خود دارند.
اما گره کار در هیچ کدام این شهرها هنوز باز نشده، از بهمن‌ماه سال گذشته نیز، شهردار زنجان موضوع استفاده از تراموا در این شهر را مطرح کرده که موافقان و مخالفان این طرح، دلایل قانع‌کننده‌ای برای خود دارند.
موافقان بر پاک بودن این نوع حمل‌ونقل به جهت استفاده از نیروی برق تاکید دارند و اینکه حمل و نقل ریلی باید مبنای توسعه شهری آینده قرار گیرد، ظرفیت استفاده مسافر از این نوع وسیله نقلیه بالا بوده و امکان جابه‌جای بالایی دارد، آلودگی صوتی کمی داشته و برای مسافران، امکان دسترسی به استگاه‌های آن سهل‌الوصول‌تر است.
اما مخالفان دلایل مستحکم‌تری دارند، از زشتی جلوه بصری شهر به دلیل استقرار دکل‌های برقی جهت تغذیه تراموا گرفته تا فضای ناکافی برای تردد همزمان تراموا و اتوبوس و تاکسی در بافت مرکزی شهر، اما شاه بیت همه این مخالفت‌ها آن است که این سیستم حمل و نقل، در شهری که تاکنون تجربه وسایل نقلیه ریلی را نداشته، هزینه زیرساخت بالایی لازم دارد تا بتواند تاسیساتی چون ریل و دکل‌های برقی و واگن‌های حمل مسافر را تامین کند، آن هم در شرایطی بودجه‌ای که شهرداری شهرهای کوچک با آن دست به گریبانند.
البته شهردار همان روزی که برای اولین بار موضوع احداث تراموا در زنجان را مطرح کرد، برای حل این مشکل از مشارکت سرمایه‌گذاران چینی در این پروژه خبر داد و خط پیشنهادی ایجاد تراموا شهر زنجان را حد فاصل میدان 15 خرداد تا میدان آزادی عنوان کرد. به گفته وی، مطالعات اولیه مشاور نیز نشان داده، این مسیر با توجه به میزان مسافرپذیری برای اجرای این طرح مناسب است و در جذب گردشگر نیز نقش بسزایی دارد.
شهردار زنجان با اشاره به دیگر مزایای تراموا گفته بود: خطوط تراموا با ترددهای عادی و با زندگی مردم مانوس و نزدیک است به گونه‌ای که در فواصل کوتاه‌تر دسترسی مردم به ایستگاه‌ها را فراهم می‌کند و حتی در برخی محل‌ها، وسایط نقلیه شخصی از روی این خطوط می‌گذرند و هیچ مشکلی بوجود نمی‌آید.
وی برای تامین بودجه اجرای این پروژه نیز تاکید داشت در صورت تخصیص 50 درصدی هزینه از سوی دولت، 50 درصد دیگر را شهرداری پرداخت خواهد کرد.
در شرایطی که دولت خود در تامین هزینه پروژه‌های عمرانی دچار مشکل است، تعریف پروژه‌ای از سوی شهرداری که بار مالی برای دولت تحمیل کند، هر مدیری را دست به عصا خواهد کرد تا با در نظر گرفتن تمام جوانب امر، ریسک سرمایه‌گذاری دولتی در چنین پروژه‌هایی را کمتر کند.
بر همین اساس نیز، مهرداد سلطانی، معاون عمرانی استانداری زنجان در مصاحبه مطبوعاتی خود گفته که : اگر آنچه که شهردار در مورد تراموا مطرح کرده‌اند، در حد ایده‌ای باشد که این را پیگیری می‌کنند و مطالعات آن را انجام دهند و تاییدیه‌ها را بگیرند ما استقبال می‌کنیم، ولی اینکه ما فردا، اجرای همچنین ایده‌ای را آغاز می‌کنیم، نه اینطور نیست، بلکه باید مشکلات آن احصا و مطالعات آن انجام شود، و باید ببینیم اجرایی‌شدن آن امکان‌پذیر است یا خیر.
ولی شهردار در آخرین اظهارنظر در این باره گفته که حاضر به مناظره بر سر احداث تراموا با بهترین متخصصین این حوزه است.
در این مناظره، یک طرف ماجرا که 50 درصد هزینه احداث تراموا را باید پرداخت کند مجموعه شهرداری است که گویا طبق گفته شهردار تمام طرح‌ها و پروژه‌هایی که برای شهر زنجان پیش‌بینی می‌شود از عقبه فکری قوی و محکمی برخوردار است، حال می‌ماند 50 درصد باقی‌مانده که باید از جیب دولت پرداخته شود و شرط آن نیز تصویب در طرح جامع شهری و یا شورای ترافیک و متقاعد شدن کاشناسان این حوزه برای توجیه‌پذیر بودن احداث ترموا در زنجان است، تجربه‌ای که تاکنون در هیچ شهری انجام نگرفته و عنوان 'اولین شهر صاحب تراموا در ایران' هزینه گرانی طلب می‌کند.
* منبع: سمیه میناخانی . روزنامه صدای زنجان
3216/6085
انتهای پیام اروپا استفاده از این وسیله نقلیه را از دو قرن پیش آغاز کرده و بعد از استفاده از واگن اسبی، در طی 200 سال اینک به تراموهای برقی رسیده که با سرعت 40 کیلومتر در ساعت، کار حمل و نقل مسافر درون شهری را انجام می‌دهد.
اما در ایران موضوع استفاده از این سیستم حمل و نقل سابقه‌ای در حد چند سال اخیر دارد که البته هنوز هیچ‌کدام از شهرهای ایران از آن بهره‌برداری نکرده و در حد انجام مطالعات اولیه پیش رفته‌اند تا این سیستم را جایگزین سیستم حمل و نقل عمومی خود کنند.
اصفهان، تهران، شهر جدید پرند، شیراز، ارومیه، رشت و قم از جمله این شهرها هستند که هراز چندگاهی به این نوع حمل و نقل اشاره کرده و شهرداران آن سعی در مجاب کردن مدیریت شهری برای کمک به راه‌اندازی تراموا در شهر خود دارند.
اما گره کار در هیچ کدام این شهرها هنوز باز نشده، از بهمن‌ماه سال گذشته نیز، شهردار زنجان موضوع استفاده از تراموا در این شهر را مطرح کرده که موافقان و مخالفان این طرح، دلایل قانع‌کننده‌ای برای خود دارند.
موافقان بر پاک بودن این نوع حمل‌ونقل به جهت استفاده از نیروی برق تاکید دارند و اینکه حمل و نقل ریلی باید مبنای توسعه شهری آینده قرار گیرد، ظرفیت استفاده مسافر از این نوع وسیله نقلیه بالا بوده و امکان جابه‌جای بالایی دارد، آلودگی صوتی کمی داشته و برای مسافران، امکان دسترسی به استگاه‌های آن سهل‌الوصول‌تر است.
اما مخالفان دلایل مستحکم‌تری دارند، از زشتی جلوه بصری شهر به دلیل استقرار دکل‌های برقی جهت تغذیه تراموا گرفته تا فضای ناکافی برای تردد همزمان تراموا و اتوبوس و تاکسی در بافت مرکزی شهر، اما شاه بیت همه این مخالفت‌ها آن است که این سیستم حمل و نقل، در شهری که تاکنون تجربه وسایل نقلیه ریلی را نداشته، هزینه زیرساخت بالایی لازم دارد تا بتواند تاسیساتی چون ریل و دکل‌های برقی و واگن‌های حمل مسافر را تامین کند، آن هم در شرایطی بودجه‌ای که شهرداری شهرهای کوچک با آن دست به گریبانند.
البته شهردار همان روزی که برای اولین بار موضوع احداث تراموا در زنجان را مطرح کرد، برای حل این مشکل از مشارکت سرمایه‌گذاران چینی در این پروژه خبر داد و خط پیشنهادی ایجاد تراموا شهر زنجان را حد فاصل میدان 15 خرداد تا میدان آزادی عنوان کرد. به گفته وی، مطالعات اولیه مشاور نیز نشان داده، این مسیر با توجه به میزان مسافرپذیری برای اجرای این طرح مناسب است و در جذب گردشگر نیز نقش بسزایی دارد.
شهردار زنجان با اشاره به دیگر مزایای تراموا گفته بود: خطوط تراموا با ترددهای عادی و با زندگی مردم مانوس و نزدیک است به گونه‌ای که در فواصل کوتاه‌تر دسترسی مردم به ایستگاه‌ها را فراهم می‌کند و حتی در برخی محل‌ها، وسایط نقلیه شخصی از روی این خطوط می‌گذرند و هیچ مشکلی بوجود نمی‌آید.
وی برای تامین بودجه اجرای این پروژه نیز تاکید داشت در صورت تخصیص 50 درصدی هزینه از سوی دولت، 50 درصد دیگر را شهرداری پرداخت خواهد کرد.
در شرایطی که دولت خود در تامین هزینه پروژه‌های عمرانی دچار مشکل است، تعریف پروژه‌ای از سوی شهرداری که بار مالی برای دولت تحمیل کند، هر مدیری را دست به عصا خواهد کرد تا با در نظر گرفتن تمام جوانب امر، ریسک سرمایه‌گذاری دولتی در چنین پروژه‌هایی را کمتر کند.
بر همین اساس نیز، مهرداد سلطانی، معاون عمرانی استانداری زنجان در مصاحبه مطبوعاتی خود گفته که : اگر آنچه که شهردار در مورد تراموا مطرح کرده‌اند، در حد ایده‌ای باشد که این را پیگیری می‌کنند و مطالعات آن را انجام دهند و تاییدیه‌ها را بگیرند ما استقبال می‌کنیم، ولی اینکه ما فردا، اجرای همچنین ایده‌ای را آغاز می‌کنیم، نه اینطور نیست، بلکه باید مشکلات آن احصا و مطالعات آن انجام شود، و باید ببینیم اجرایی‌شدن آن امکان‌پذیر است یا خیر.
ولی شهردار در آخرین اظهارنظر در این باره گفته که حاضر به مناظره بر سر احداث تراموا با بهترین متخصصین این حوزه است.
در این مناظره، یک طرف ماجرا که 50 درصد هزینه احداث تراموا را باید پرداخت کند مجموعه شهرداری است که گویا طبق گفته شهردار تمام طرح‌ها و پروژه‌هایی که برای شهر زنجان پیش‌بینی می‌شود از عقبه فکری قوی و محکمی برخوردار است، حال می‌ماند 50 درصد باقی‌مانده که باید از جیب دولت پرداخته شود و شرط آن نیز تصویب در طرح جامع شهری و یا شورای ترافیک و متقاعد شدن کاشناسان این حوزه برای توجیه‌پذیر بودن احداث ترموا در زنجان است، تجربه‌ای که تاکنون در هیچ شهری انجام نگرفته و عنوان 'اولین شهر صاحب تراموا در ایران' هزینه گرانی طلب می‌کند.
* منبع: سمیه میناخانی . روزنامه صدای زنجان
3216/6085
کپی شد
