علی قره چه لو، روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: این گونه جانوری نادر، در اکثر ارتفاعات استان ازجمله مناطق حفاظت شده سرخ آباد و انگوران، شکار ممنوع فیله خاصه، خرمنه سر و خراسانلو، زیست می کند اما کمتر به چشم می آیند.
وی اظهار کرد: این جانور نادر، شب زی است و به همین علت مشاهده و تخمین جمعیتی آن کار سخت و دشواری است و در واقع نمی توان آماری از تعداد سیاه گوش موجود در طبیعت زنجان ارایه داد.
قره چه لو با بیان اینکه سیاه گوش زنجان از نوع اورآسیایی است که در اصطلاح عامیانه 'ورشاخ' گفته می شود، افزود: حدود 6سال قبل، یک قلاده سیاه گوش در منطقه پناهگاه حیات وحش انگوران از سوی محیط بانان مشاهده و مستندسازی شد.
وی تصریح کرد: به دلیل تخریب زیستگاه ها و کم شدن طعمه غذایی، جمعیت سیاه گوش این استان نیز همانند تعداد پلنگ های موجود در طبیعت زنجان، کم است و نیاز به حمایت جدی تری دارند تا نسل آنها منقرض نشود.
قره چه لو افزود: سازمان محیط زیست، برای کشتار این گونه جانوری 100 میلیون ریال جریمه تعیین کرده است و اگر خاطیان با اقدامات نابجا خود باعث تلف شدن این جانور شوند باید این میزان جریمه را به عنوان ضرر و زیان به حساب محیط زیست واریز کنند و از جنبه عمومی جرم نیز قاضی پرونده رای و نظر خواهد داد.
وی تصریح کرد: سیاه گوش ها بیشتر علاقه مند شکار پرنده هستند و در کنار آن از پستانداران و جوندگان کوچک نیز تغذیه می کنند.
قره چه لو افزود: گربه سانان بزرگ ازجمله گرگ و کفتار از دشمنان اصلی سیاه گوش ها محسوب می شوند و تعداد زاد و ولد ماده ها در هرسال 2 تا 8 توله است.
رئیس نظارت بر امور حیات وحش اداره کل حفاظت محیط زیست استان زنجان گفت: محیط زیست در حفظ و حراست از این گونه های جانوری نادر و کمیاب، تلاش وافر می کند و در مجموع حیات وحش زنجان بدون وجود گونه های جانوری مختلف آرام بخش و زیبا نخواهد بود.
قره چه لو افزود: دخالت و دستکاری بشر در طبیعت ازجمله تغییر کاربری زمین ها، فعالیت های کشاورزی، معدنی و احداث راه، باعث می شود تا امنیت حیات وحش منطقه با خطر جدی مواجه شود.
وی تصریح کرد: وجود سه عامل مهم 'زیستگاه، امنیت و تغذیه' موجب ماندگاری حیات وحش در مناطق می شود که نبود یکی از این عوامل مهم تهدیدی جدی برای ماندگاری است.
به گزارش ایرنا، منطقه حفاظت شده 'سرخ آباد' در شهرستان های زنجان و طارم و با مساحت 122هزار و 618هکتار از سال 1375 تحت حفاظت قرار گرفته است که دشت سهرین این منطقه یک زیستگاه با ارزش آهو محسوب می شود.
منطقه شکار ممنوع 'خرمنه سر' نیز به وسعت حدود 77هزار و 885 هکتار در شمال استان زنجان و دامنه جنوبی سلسله جبال البرز واقع شده است.
حیات وحش منطقه شامل 'کل و بز، خرس قهوه ای، پلنگ، سیاه گوش، گرگ، گربه وحشی، کفتار، گراز، کبک دری، کبک چیل، طرلان، دلیجه، شاه بوف، عقاب طلایی و انواع پاسری فرمها' بوده و گونه های گیاهی آن نیز نظیر 'ارس، بلوط، گردو، بنه، ازگیل، زالزالک، سیاه تلو، افرا، داغداغان، ولیک، آلبالو تلخه، بادام کوهی، راش و انواع گون' می باشد.
منطقه 'فیله خاصه' نیز از سال 86 جزو مناطق شکار ممنوع استان زنجان اعلام شد و وسعت آن 110 هزار و 532 هکتار است.
گونه های درختی همانند درختان میوه و صنوبر و گونه های گیاهی همچون انواع آویشن، درمنه، انواع خانواده گندمیان و گیاهان بالشتکی و همچنین آهوی ایرانی، گراز، سمور سنگی، پرندگانی چون کبک، باقرقره، انواع پرندگان شکاری، انواع پرندگان آبزی و کنار آبزی مهاجر زمستانی و انواع خزندگان در این منطقه وجود دارد.
'منطقه حفاظت شده انگوران' با مساحتی برابر با 92 هزار و 297 هکتار از سال 1349 تحت حفاظت قرار گرفته است.
پوشش گیاهی منطقه بطور عمده از لاله واژگون، درمنه، چوبک، گون، کلاه میرحسن، لاله، شقایق، کما، مرزه، شکر تیغال، گل حسرت به همراه درختان و درختچه هایی نظیر بنه، بادام، خینجوک، شیرخشت، زرشک، گردو و سنجد تشکیل شده است.
این منطقه زیستگاه مناسبی برای قوچ و میش ارمنی و پازن و دیگر گونه های جانوری ازجمله خرس قهوه ای، روباه معمولی، سیاه گوش، سمور سنگی، کبک دری و چیل، باقرقره، سار، دال، شاه بوف، غاز خاکستری، تنجه، آنقوت، حواصیل، خوتکا، اگرت بزرگ، افعی زنجانی، لاک پشت افغانی و ماهیانی چون سفید رودخانه ای، سس، زرده پر و اسبله است.
'پناهگاه حیات وحش انگوران' نیز که در جنوب شرق منطقه حفاظت شده انگوران واقع شده از سال 1349 به حفاظت درآمده و از سال 1354 نیز به پناهگاه حیات وحش تبدیل شده و دارای مساحت 29 هزار و 833 هکتاری است.
'منطقه شکار ممنوع خراسانلو' نیز با منطقه حفاظت شده باشگل تاکستان همجوار است و در بین 49 درجه و 5 دقیقه تا 49 درجه و 33 دقیقه طول شرقی و 36 درجه و 6 دقیقه تا 36 درجه و 26 دقیقه عرض شمالی واقع شده و وسعت منطقه 70157 هکتار و حداقل ارتفاع 1550 متر و حداکثر 2971 متر و دامنه تغییرات ارتفاعی نیز 1421 متر است.
این منطقه کوهستانی بوده و میزان بارندگی آن بالای 400 میلیمتر در سال است.
پوشش گیاهی منطقه بطور عمده شامل چوبک، بومادران، گون، کلاه میرحسن، پسته وحشی، سیاه تلو است و زیستگاه قوچ و میش وحشی البرز مرکزی می باشد از گونه های دیگر حیات وحش منطقه می توان به خرس قهوه ای، پلنگ، سیاه گوش و از گونه های پرندگان به کبک معمولی نیز اشاره کرد.
'منطقه شکار ممنوع خراسانلو' واقع در شهرستان های ابهر - خرمدره به دلیل دارا بودن آب و هوای معتدل کوهستانی و زمین های حاصلخیز از تنوع گونههای گیاهی و جانوری خاصی برخوردار است و بیش از 13 نوع پستاندار از جمله قوچ و میش ارمنی و البرزی، آهو، پلنگ، خرس قهوهای، خوک وحشی، گرگ و سیاه گوش و 22 گونه از انواع پرندگان چون کرکس، قرقی، سینه سرخ ایرانی، دلیجه، سارگپه در این منطقه زیست می کنند.
سیاه گوش از گونه گربه سانان است که ظاهری زیبا دارد و دارای پاهای بلند، دم کوتاه و پشمالو با موهای بلند ریش مانند است.
این حیوان در انتهای بیرونی گوش‌های خود به طول چهار سانتیمتر موهای بلند مشکی دارد و به همین دلیل به سیاه گوش شهرت یافته است.
سیاه گوش حیوانی پستاندار است که در هر زایمان سه تا چهار توله به دنیا می‌آورد و فصل جفتگیری آن اوایل زمستان بوده و دوران بارداری اش 70 روز به طول می‌انجامد.
طول عمر این حیوان معمولا 21 سال است و از جوندگان و حیوانات کوچک محیط تغذیه می‌کند به همین دلیل از نظر کنترل جمعیت حیوانات و هرم انرژی برای اکوسیستم ارزش زیادی دارد.
این حیوان می تواند مسافتی به طول 100 کیلومتر را بدود، طعمه خود را شکار می‌کند و در شب‌ها چشمان این حیوان درخشندگی زیبایی دارد.
پراکندگی سیاه گوش در ایران به صورت کاملا محدود در ارتفاعات البرز و استان‌های آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی است
و نسل سیاه گوش در معرض انقراض است.
6084/6085
انتهای پیام وی اظهار کرد: این جانور نادر، شب زی است و به همین علت مشاهده و تخمین جمعیتی آن کار سخت و دشواری است و در واقع نمی توان آماری از تعداد سیاه گوش موجود در طبیعت زنجان ارایه داد.
قره چه لو با بیان اینکه سیاه گوش زنجان از نوع اورآسیایی است که در اصطلاح عامیانه 'ورشاخ' گفته می شود، افزود: حدود 6سال قبل، یک قلاده سیاه گوش در منطقه پناهگاه حیات وحش انگوران از سوی محیط بانان مشاهده و مستندسازی شد.
وی تصریح کرد: به دلیل تخریب زیستگاه ها و کم شدن طعمه غذایی، جمعیت سیاه گوش این استان نیز همانند تعداد پلنگ های موجود در طبیعت زنجان، کم است و نیاز به حمایت جدی تری دارند تا نسل آنها منقرض نشود.
قره چه لو افزود: سازمان محیط زیست، برای کشتار این گونه جانوری 100 میلیون ریال جریمه تعیین کرده است و اگر خاطیان با اقدامات نابجا خود باعث تلف شدن این جانور شوند باید این میزان جریمه را به عنوان ضرر و زیان به حساب محیط زیست واریز کنند و از جنبه عمومی جرم نیز قاضی پرونده رای و نظر خواهد داد.
وی تصریح کرد: سیاه گوش ها بیشتر علاقه مند شکار پرنده هستند و در کنار آن از پستانداران و جوندگان کوچک نیز تغذیه می کنند.
قره چه لو افزود: گربه سانان بزرگ ازجمله گرگ و کفتار از دشمنان اصلی سیاه گوش ها محسوب می شوند و تعداد زاد و ولد ماده ها در هرسال 2 تا 8 توله است.
رئیس نظارت بر امور حیات وحش اداره کل حفاظت محیط زیست استان زنجان گفت: محیط زیست در حفظ و حراست از این گونه های جانوری نادر و کمیاب، تلاش وافر می کند و در مجموع حیات وحش زنجان بدون وجود گونه های جانوری مختلف آرام بخش و زیبا نخواهد بود.
قره چه لو افزود: دخالت و دستکاری بشر در طبیعت ازجمله تغییر کاربری زمین ها، فعالیت های کشاورزی، معدنی و احداث راه، باعث می شود تا امنیت حیات وحش منطقه با خطر جدی مواجه شود.
وی تصریح کرد: وجود سه عامل مهم 'زیستگاه، امنیت و تغذیه' موجب ماندگاری حیات وحش در مناطق می شود که نبود یکی از این عوامل مهم تهدیدی جدی برای ماندگاری است.
به گزارش ایرنا، منطقه حفاظت شده 'سرخ آباد' در شهرستان های زنجان و طارم و با مساحت 122هزار و 618هکتار از سال 1375 تحت حفاظت قرار گرفته است که دشت سهرین این منطقه یک زیستگاه با ارزش آهو محسوب می شود.
منطقه شکار ممنوع 'خرمنه سر' نیز به وسعت حدود 77هزار و 885 هکتار در شمال استان زنجان و دامنه جنوبی سلسله جبال البرز واقع شده است.
حیات وحش منطقه شامل 'کل و بز، خرس قهوه ای، پلنگ، سیاه گوش، گرگ، گربه وحشی، کفتار، گراز، کبک دری، کبک چیل، طرلان، دلیجه، شاه بوف، عقاب طلایی و انواع پاسری فرمها' بوده و گونه های گیاهی آن نیز نظیر 'ارس، بلوط، گردو، بنه، ازگیل، زالزالک، سیاه تلو، افرا، داغداغان، ولیک، آلبالو تلخه، بادام کوهی، راش و انواع گون' می باشد.
منطقه 'فیله خاصه' نیز از سال 86 جزو مناطق شکار ممنوع استان زنجان اعلام شد و وسعت آن 110 هزار و 532 هکتار است.
گونه های درختی همانند درختان میوه و صنوبر و گونه های گیاهی همچون انواع آویشن، درمنه، انواع خانواده گندمیان و گیاهان بالشتکی و همچنین آهوی ایرانی، گراز، سمور سنگی، پرندگانی چون کبک، باقرقره، انواع پرندگان شکاری، انواع پرندگان آبزی و کنار آبزی مهاجر زمستانی و انواع خزندگان در این منطقه وجود دارد.
'منطقه حفاظت شده انگوران' با مساحتی برابر با 92 هزار و 297 هکتار از سال 1349 تحت حفاظت قرار گرفته است.
پوشش گیاهی منطقه بطور عمده از لاله واژگون، درمنه، چوبک، گون، کلاه میرحسن، لاله، شقایق، کما، مرزه، شکر تیغال، گل حسرت به همراه درختان و درختچه هایی نظیر بنه، بادام، خینجوک، شیرخشت، زرشک، گردو و سنجد تشکیل شده است.
این منطقه زیستگاه مناسبی برای قوچ و میش ارمنی و پازن و دیگر گونه های جانوری ازجمله خرس قهوه ای، روباه معمولی، سیاه گوش، سمور سنگی، کبک دری و چیل، باقرقره، سار، دال، شاه بوف، غاز خاکستری، تنجه، آنقوت، حواصیل، خوتکا، اگرت بزرگ، افعی زنجانی، لاک پشت افغانی و ماهیانی چون سفید رودخانه ای، سس، زرده پر و اسبله است.
'پناهگاه حیات وحش انگوران' نیز که در جنوب شرق منطقه حفاظت شده انگوران واقع شده از سال 1349 به حفاظت درآمده و از سال 1354 نیز به پناهگاه حیات وحش تبدیل شده و دارای مساحت 29 هزار و 833 هکتاری است.
'منطقه شکار ممنوع خراسانلو' نیز با منطقه حفاظت شده باشگل تاکستان همجوار است و در بین 49 درجه و 5 دقیقه تا 49 درجه و 33 دقیقه طول شرقی و 36 درجه و 6 دقیقه تا 36 درجه و 26 دقیقه عرض شمالی واقع شده و وسعت منطقه 70157 هکتار و حداقل ارتفاع 1550 متر و حداکثر 2971 متر و دامنه تغییرات ارتفاعی نیز 1421 متر است.
این منطقه کوهستانی بوده و میزان بارندگی آن بالای 400 میلیمتر در سال است.
پوشش گیاهی منطقه بطور عمده شامل چوبک، بومادران، گون، کلاه میرحسن، پسته وحشی، سیاه تلو است و زیستگاه قوچ و میش وحشی البرز مرکزی می باشد از گونه های دیگر حیات وحش منطقه می توان به خرس قهوه ای، پلنگ، سیاه گوش و از گونه های پرندگان به کبک معمولی نیز اشاره کرد.
'منطقه شکار ممنوع خراسانلو' واقع در شهرستان های ابهر - خرمدره به دلیل دارا بودن آب و هوای معتدل کوهستانی و زمین های حاصلخیز از تنوع گونههای گیاهی و جانوری خاصی برخوردار است و بیش از 13 نوع پستاندار از جمله قوچ و میش ارمنی و البرزی، آهو، پلنگ، خرس قهوهای، خوک وحشی، گرگ و سیاه گوش و 22 گونه از انواع پرندگان چون کرکس، قرقی، سینه سرخ ایرانی، دلیجه، سارگپه در این منطقه زیست می کنند.
سیاه گوش از گونه گربه سانان است که ظاهری زیبا دارد و دارای پاهای بلند، دم کوتاه و پشمالو با موهای بلند ریش مانند است.
این حیوان در انتهای بیرونی گوش‌های خود به طول چهار سانتیمتر موهای بلند مشکی دارد و به همین دلیل به سیاه گوش شهرت یافته است.
سیاه گوش حیوانی پستاندار است که در هر زایمان سه تا چهار توله به دنیا می‌آورد و فصل جفتگیری آن اوایل زمستان بوده و دوران بارداری اش 70 روز به طول می‌انجامد.
طول عمر این حیوان معمولا 21 سال است و از جوندگان و حیوانات کوچک محیط تغذیه می‌کند به همین دلیل از نظر کنترل جمعیت حیوانات و هرم انرژی برای اکوسیستم ارزش زیادی دارد.
این حیوان می تواند مسافتی به طول 100 کیلومتر را بدود، طعمه خود را شکار می‌کند و در شب‌ها چشمان این حیوان درخشندگی زیبایی دارد.
پراکندگی سیاه گوش در ایران به صورت کاملا محدود در ارتفاعات البرز و استان‌های آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی است
و نسل سیاه گوش در معرض انقراض است.
6084/6085
کپی شد
