به گزارش ایرنا، هیچ شخصی منکر این موضوع نیست که افزایش جمعیت مستلزم تامین حداقل نیازهای پایه ای انسان هااست و بدون تامین این نیازها، به حتم جامعه دچار مشکلاتی اعم از بیکاری، مسکن، معیشت و رفاه اجتماعی می شود، مساله ای که این روزها کمابیش در کشور و استان زنجان هم قابل مشاهده است.
از سوی دیگر افزایش جمعیت از امتیازهای یک جامعه برای تامین نیروی انسانی و فعال نگاه داشتن آن محسوب می شود و با بهبود خدمات بهداشتی و درمانی هم فرصت افزایش جمعیت به آسانی در اختیار دولت ها و حکومت ها قرار گرفته است.
سند آمایش سرزمین که چشم اندازی برای هر منطقه متناسب با ظرفیت ها و وضعیت موجود ارائه می کند تا مسئولان و متولیان مدیران آن جامعه در چشم انداز دور و نزدیک دچار مشکل نشوند، هم زمینه پاسخگویی به مسائل و الزام مطرح در این زمینه را فراهم می سازد.
در همین سند آمایش هم که بر اساس اطلاعات آماری سرشماری 90 – 95 نرخ رشد جمعیت 0.81 درصد آماده شده بود، اعلام شد که پیش بینی می شود جمعیت یک میلیون و 50 هزار نفر یکنونی زنجان در سال 1404 به یک میلیون و 400 هزار نفر برسد.
اما روند رشد جمعیت به تنهایی موضوعی نیست که فکر و برنامه ریزی های مسئولان حوزه اجتماعی و اقتصادی را درگیر خود کند و باید از هم اکنون برنامه دقیق و منسجمی برای مدیران گروه های سنی مختلف داشت.
استاندار زنجان هم در همین زمینه گفت: با ابلاغ دستورالعمل و بخشنامه، نمی توان زمینه افزایش نرخ رشد جمعیت را فراهم کرد و باید برنامه ریزی عملیاتی در این راستا صورت گیرد.
اسدالله درویش امیری فقط به بیان این موضوع اکتفا نکرده و این را هم اضافه کرده است که باید زمینه توسعه اجتماعی، اقتصادی، رفاهی و خدماتی را برای جوانان فراهم کرد، چرا که جوانان و نسل امروز برای زندگی خود، محاسباتی دارند و مطابق با آن تصمیم می گیرند.
به گفته وی تامین مسکن و ایجاد اشتغال برای شکل گیری ازدواج و افزایش نرخ رشد جمعیت، موثر است.
شهروندان اما نگاهی متفاوت از مسئولان دارند و در بسایری از مواقع به تامین رفاه فرزندان خود می اندیشند، لیدا حسینی هم یکی از همین شهروندان زنجانی بوده که صاحب یک فرزند است و تولد فرزند دوم را تصمیم سخت و نیازمند برنامه ریزی و حساب و کتاب اعلام کرد.
حسینی افزود: فقط به دنیا آمدن فرزند نیست و در حقیقت این آسانترین بخش ماجراست، تربیت درست، تامین نیازهای مادی و رفاهی و از همه مهم تر سالم نگاه داشتن روحی و جسمی فرزندان به حقیقت سخت ترین کارهایی است که هر پدر و مادری باید انجام دهد.
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان زنجان هم در این زمینه گفت: رشد جمعیت بدون نگاه به منابع و زیر ساخت های موجود فقط فشار بر محیط زیست و منابع طبیعی را افزایش می دهد و در نهایت طبیعت را علیه انسان می شوراند.
سید رضا موسوی با بیان اینکه هر اقلیم و منطقه ای کشش خاصی از جمعیت را دارد، اظهار کرد: لازمه جلوگیری از ایجاد مخاطرات زیست محیطی رشد همراه با برنامه ریزی برای توسعه پایدار است.
وی این موضوع را هم اضافه کرد که جمعیت نیازمند زیر ساخت، منابع، اشتغال، توسعه، رشد و تغذیه است و تمامی این موارد در صورت نبود برنامه ریزی درست و دقیق، می تواند مخاطرات زیست محیطی را ایجاد و تشدید کند.
مهراب خردمند دیگر شهروند زنجانی که 2 فرزند دارد، در زمینه افزایش جمعیت گفت: از سویی نسل جدید تنها بزرگ می شوند و این یک معضل است و از سوی دیگر، تامین نیازهای کنونی فرزندان به واقع توان بالایی می طلبد که در اغلب موارد از عهده والدین خارج است.
خردمند ابراز کرد: بیکاری، اعتیاد، مشکلات اجتماعی، رفاه و تحصیل مسائلی است که اجازه نمی دهد چندان بتوان با فراغ بال به افزایش جمعیت و داشتن تعداد زیادی از فرزندان فکر کرد.
رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان زنجان هم در همین زمینه گفت: نباید بی گدار به آب زد، منابع محدود و زمان کم است و به حتم بهترین بهره گیری از این منابع و زمان در اختیار نیازمند برنامه ریزی دقیق و حساب شده است.
شهرام طهماسبی این را هم خاطر نشان کرد که مسائل توسعه ای بدون برنامه ریزی برای رشد و کنترل جمعیت امکان پذیر نیست.
به هر صورت موضوع کاهش نرخ باروری و به تبع آن نرخ رشد جمعیت، طی سال های گذشته در سطح کشور و این استان مطرح شده است اما مساله اینجاست که برای اصرار به افزایش جمعیت، تا چه میزان برنامه ریزی و زیرساخت های مورد نیاز فراهم شده است.
اینکه در سند آمایش سرزمین استان زنجان جمعیت این استان یک میلیون و 400 هزار نفر در سال 1404 پیش بینی شده است، بحثی نیست که بتواند به آسانی از کنار آن رد شد و بدون برنامه ریزی و ایجاد بسترهای مورد نیاز به استقبال از آن رفت.
استان زنجان هم اکنون با هشت شهرستان یک میلیون و 50 هزار نفر جمعیت دارد.
3001/8068
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.