زنجان زمانی 2 شاهرگ حیاتی از منابع آبی داشت از سویی زنجانرود مرکز استان را آبیاری می کرد و از سوی دیگر قزل اوزن همچون گردنبندی گران بها غرب، شرق، جنوب و شمال زنجان را می پیمود و تمام زمین های آن را سیراب می ساخت.
اما سال هاست خبری از زنجانرود فصلی ولی پر آب خبری نیست و قزل اوزن هم دیگر رمق گذشته را ندارد و به کمک آب تزریق شده از سدهای موجود در استان های همجوار نفس می کشد و زندگی می کند.
امسال اما آخرین ضربه های سهمگین خشکسالی بر پیکر حیات آبی زنجان خورد و قزل اوزن در اغلب نقاط خشک شد و ناامیدی را به رگ های کشاورزی این استان تزریق کرد.
امسال آسمان نگاه خیره و خشکی به زمین های تشنه ایران و استان زنجان داشت و پاییز نبارید و روزهای میانی دومین ماه زمستان لبخند خشکی به روی زنجان و برخی استان های کشور زد تا حسرت ندیدن برف بر دل مردم نماند.
برفی که آنچنان زیاد و به موقع نبود که بتواند کوه ها را تا فصل بهار سفید پوش نگاه دارد و به تدریج بر سینه زمین نفوذ کند و سفره های ته کشیده زیر زمینی را سرشار سازد.
این روزها زنجان و تعدادی دیگر از استان های کشور شاهد بارندگی باران های غیرسیل آسا و برف مستمر بودند، اما این بارندگی هم به گفته مدیرکل حفاظت محیط زیست استان زنجان نمی تواند لب های خشک قزل اوزن را تر کند و خطر خشکسالی را دور.
این حرف را استاندار زنجان هم در جمع همه رسانه های استان گفت که مردم نباید به این بارندگی امیدوار باشند و فکر کنند خطر خشکسالی از سر آنان گذشته است.
به واقع خطر خشکسالی و کم آبی چنان جدی است که تمام برنامه ریزان ملی و استانی را به فکر ساماندهی به وضعیت مصرف آب انداخته تا شاید اگرچه با تاخیر اما بتوان از ادامه روند نادرست مصرف آب در بخش های مختلف جلوگیری کرد.
این موضوع را هم رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان زنجان تایید کرد و گفت که ریشه وضعیت اسف بار منابع آبی امروز به سیاست های نادرستی برمی گردد که طی بیش از 40 سال گذشته اعمال شده است.
ارزان بودن آب، نبود تکنولوژی لازم برای صرفه جویی در مصرف آب، مشترک بودن آب آشامیدنی و شست و شو، فرسوده بودن شبکه انتقال آب شرب، آشنا نبودن کشاورزان با سیستم های نوین کشت، داشت، برداشت، آبیاری، بهره کشی از زمین و پایین بودن بهره وری بخش کشاورزی و استقرار صنایع با نیاز آبی بالا بدون داشتن چشم داشتی به منابع آبی از جمله مسائلی است که منابع آبی کشور و به تبع آن زنجان را در وضعیت بحرانی قرار داده است.
به گفته رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی، در صورتی که نگاه آمایشی به منابع، اجرای برنامه ها، پیش برد اهداف کشاورزی و استقرار صنایع وجود داشت، به حتم مشکلی به نام کم آبی هم گریبانگیر زنجان نمی شد.
به هر صورت ثبت میزان بارندگی 120 میلی متری در سال آبی 96-97، نباید کسی را نسبت به نبود خشکسالی و کم آبی خوشبین و به ادامه روند فعلی مصرف منابع آبی امیدوار سازد.
به نظر می رسد اصلاح بهره برداری از منابع آبی، نیازمند طرح نوعی است تا به معنای واقعی خطر بی آبی و بحران خشکسالی را از پیش روی کشور و استان زنجان دور سازد.
3001/
مینا افشاری خبرنگار مرکز زنجان
انتهای پیام اما سال هاست خبری از زنجانرود فصلی ولی پر آب خبری نیست و قزل اوزن هم دیگر رمق گذشته را ندارد و به کمک آب تزریق شده از سدهای موجود در استان های همجوار نفس می کشد و زندگی می کند.
امسال اما آخرین ضربه های سهمگین خشکسالی بر پیکر حیات آبی زنجان خورد و قزل اوزن در اغلب نقاط خشک شد و ناامیدی را به رگ های کشاورزی این استان تزریق کرد.
امسال آسمان نگاه خیره و خشکی به زمین های تشنه ایران و استان زنجان داشت و پاییز نبارید و روزهای میانی دومین ماه زمستان لبخند خشکی به روی زنجان و برخی استان های کشور زد تا حسرت ندیدن برف بر دل مردم نماند.
برفی که آنچنان زیاد و به موقع نبود که بتواند کوه ها را تا فصل بهار سفید پوش نگاه دارد و به تدریج بر سینه زمین نفوذ کند و سفره های ته کشیده زیر زمینی را سرشار سازد.
این روزها زنجان و تعدادی دیگر از استان های کشور شاهد بارندگی باران های غیرسیل آسا و برف مستمر بودند، اما این بارندگی هم به گفته مدیرکل حفاظت محیط زیست استان زنجان نمی تواند لب های خشک قزل اوزن را تر کند و خطر خشکسالی را دور.
این حرف را استاندار زنجان هم در جمع همه رسانه های استان گفت که مردم نباید به این بارندگی امیدوار باشند و فکر کنند خطر خشکسالی از سر آنان گذشته است.
به واقع خطر خشکسالی و کم آبی چنان جدی است که تمام برنامه ریزان ملی و استانی را به فکر ساماندهی به وضعیت مصرف آب انداخته تا شاید اگرچه با تاخیر اما بتوان از ادامه روند نادرست مصرف آب در بخش های مختلف جلوگیری کرد.
این موضوع را هم رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان زنجان تایید کرد و گفت که ریشه وضعیت اسف بار منابع آبی امروز به سیاست های نادرستی برمی گردد که طی بیش از 40 سال گذشته اعمال شده است.
ارزان بودن آب، نبود تکنولوژی لازم برای صرفه جویی در مصرف آب، مشترک بودن آب آشامیدنی و شست و شو، فرسوده بودن شبکه انتقال آب شرب، آشنا نبودن کشاورزان با سیستم های نوین کشت، داشت، برداشت، آبیاری، بهره کشی از زمین و پایین بودن بهره وری بخش کشاورزی و استقرار صنایع با نیاز آبی بالا بدون داشتن چشم داشتی به منابع آبی از جمله مسائلی است که منابع آبی کشور و به تبع آن زنجان را در وضعیت بحرانی قرار داده است.
به گفته رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی، در صورتی که نگاه آمایشی به منابع، اجرای برنامه ها، پیش برد اهداف کشاورزی و استقرار صنایع وجود داشت، به حتم مشکلی به نام کم آبی هم گریبانگیر زنجان نمی شد.
به هر صورت ثبت میزان بارندگی 120 میلی متری در سال آبی 96-97، نباید کسی را نسبت به نبود خشکسالی و کم آبی خوشبین و به ادامه روند فعلی مصرف منابع آبی امیدوار سازد.
به نظر می رسد اصلاح بهره برداری از منابع آبی، نیازمند طرح نوعی است تا به معنای واقعی خطر بی آبی و بحران خشکسالی را از پیش روی کشور و استان زنجان دور سازد.
3001/
مینا افشاری خبرنگار مرکز زنجان
کپی شد
