بارها گفته شد که حداقل 60 هزار نفر در زمینه فرش زنجان فعالیت می کنند، 900 نفر تولیدکننده فرش دستبافت در این استان حضور دارند و تولید فرش دستبافت هیچ نوع آلایندگی به دنبال ندارد.
حال سوال اینجاست که این همه توانمندی چه تاثیر و نقشی در اقتصاد استان دارد؟ جای این تعداد بافنده در میان صنعتگران استان کجاست؟ آیا باید این هنر صنعت، شکل صنعتی و کارخانه ای به خود بگیرد تا مورد توجه مسئولان دولتی قرار گیرد؟
اینکه فقط یک تولیدکننده زنجان اعلام می کند که حاضر است تمام اقدامات لازم برای تولید فرش دستبافت زنجانی را در این استان مستقر سازد اما فقط به مکان نیاز دارد، یا تولید هر فرش برای 15 نفر اشتغالزایی دارد، حرف کم و بی ارزشی نیست.
یا یک تولیدکننده دیگری اعلام می کند که 3 هزار تخته فرش ابریشمی سفارش گرفته دارد، اما تولید کننده و نیروی کافی ندارد، جای سوالی برای مسئولان ایجاد نمی کند.
حقیقت این است که فرش زنجان با تمام کاستی ها و ضعف هایی که دارد، توانمندهای شکوفا نشده بسیاری را در خود جای داده که پشت دیوار بی توجهی پنهان مانده اند.
شاید حل مشکل بیمه فرشبافان هم در گروی همین توجه مسئولانی است که چشم و گوش خود را به رنگ و موسیقی فرش زنجان بسته اند و آوای آن را نمی شنوند.
شاید بخشی از اشتغال این استان در قالب همین حرکت فرش دستبافت به سمت صنعتی شدن و گرد هم آوردن بافندگان حل شود.
شاید اگر همین مسیر گرد هم آوردن فرشبافان و تولیدکنندگان فرش دستبافت حل شود، بتوان راهکاری هم برای صادر کردن این بافته هزار رنگ از گمرک زنجان پیدا کرد.
تمامی این شاید ها زمانی می توانند چهره عمل به خود بگیرند که مسئولانی از جنس همان هایی که کارگروه تسهیل و رونق تولید را به راه انداخته اند یا آنانی که به دنبال ایجاد اشتغال هستند، یا همان هایی که راهکار رشد اقتصادی را جذب سرمایه گذار می دانند، وارد میدان شوند و چشم و گوش خود را باز کنند.
حقیقت آن است که فرش زنجان که زمانی آوازه جهانی داشت و هنوز هم نمونه های کم نظیر فرش بیدگینه را باید در موزه ها جستجو کرد، یا فرش های ابریشمی که کسی منکر کیفیت بالای بافت آن نیست، فقط به یک توجه نیاز دارد، به توجهی از جنس عمل نه از جنس شعار یا حرف یا از جنس سمینار و همایش های بی ثمر.
نکته جالب توجه آنکه علیرغم حاشیه هر نوع صنعتی در این استان، همچون سرب و روی و آلایندگی های زیست محیطی، برق و مطالبات دولتی، نساجی و قاچاق، فرش زنجان با هیچ حاشیه ای مواجه نیست، مگر نبود توجه مسئولان.
برخی مسئولان می گویند 'فرش زنجان طرح نو ندارد'، اما این مشکل را هم تولیدکنندگان با فعال شدن خوشه فرش حل کرده اند، طراحانی در اختیار گرفته اند و سفارش می دهند و طرح جدید می گیرند.
برخی هم شاید بگویند 'فرش زنجان برند نیست' اما تولیدکنندگان توانمند همین فرش ها اعلام کرده اند که همانگونه که فرش زنجان به نام قم به فروش می رسد، حاضر هستند در کمترین زمان اسم و رسمی برای زنجان به هم بزنند و برند آن را جهانی سازند.
اینکه گره کار کجاست و کجای مساله قابل فهم نیست، موضوعی است که تاکنون کسی حاضر به پاسخگویی در این زمینه نشده است.
خبرنگار ایرنا مرکز زنجان
انتهای پیام حال سوال اینجاست که این همه توانمندی چه تاثیر و نقشی در اقتصاد استان دارد؟ جای این تعداد بافنده در میان صنعتگران استان کجاست؟ آیا باید این هنر صنعت، شکل صنعتی و کارخانه ای به خود بگیرد تا مورد توجه مسئولان دولتی قرار گیرد؟
اینکه فقط یک تولیدکننده زنجان اعلام می کند که حاضر است تمام اقدامات لازم برای تولید فرش دستبافت زنجانی را در این استان مستقر سازد اما فقط به مکان نیاز دارد، یا تولید هر فرش برای 15 نفر اشتغالزایی دارد، حرف کم و بی ارزشی نیست.
یا یک تولیدکننده دیگری اعلام می کند که 3 هزار تخته فرش ابریشمی سفارش گرفته دارد، اما تولید کننده و نیروی کافی ندارد، جای سوالی برای مسئولان ایجاد نمی کند.
حقیقت این است که فرش زنجان با تمام کاستی ها و ضعف هایی که دارد، توانمندهای شکوفا نشده بسیاری را در خود جای داده که پشت دیوار بی توجهی پنهان مانده اند.
شاید حل مشکل بیمه فرشبافان هم در گروی همین توجه مسئولانی است که چشم و گوش خود را به رنگ و موسیقی فرش زنجان بسته اند و آوای آن را نمی شنوند.
شاید بخشی از اشتغال این استان در قالب همین حرکت فرش دستبافت به سمت صنعتی شدن و گرد هم آوردن بافندگان حل شود.
شاید اگر همین مسیر گرد هم آوردن فرشبافان و تولیدکنندگان فرش دستبافت حل شود، بتوان راهکاری هم برای صادر کردن این بافته هزار رنگ از گمرک زنجان پیدا کرد.
تمامی این شاید ها زمانی می توانند چهره عمل به خود بگیرند که مسئولانی از جنس همان هایی که کارگروه تسهیل و رونق تولید را به راه انداخته اند یا آنانی که به دنبال ایجاد اشتغال هستند، یا همان هایی که راهکار رشد اقتصادی را جذب سرمایه گذار می دانند، وارد میدان شوند و چشم و گوش خود را باز کنند.
حقیقت آن است که فرش زنجان که زمانی آوازه جهانی داشت و هنوز هم نمونه های کم نظیر فرش بیدگینه را باید در موزه ها جستجو کرد، یا فرش های ابریشمی که کسی منکر کیفیت بالای بافت آن نیست، فقط به یک توجه نیاز دارد، به توجهی از جنس عمل نه از جنس شعار یا حرف یا از جنس سمینار و همایش های بی ثمر.
نکته جالب توجه آنکه علیرغم حاشیه هر نوع صنعتی در این استان، همچون سرب و روی و آلایندگی های زیست محیطی، برق و مطالبات دولتی، نساجی و قاچاق، فرش زنجان با هیچ حاشیه ای مواجه نیست، مگر نبود توجه مسئولان.
برخی مسئولان می گویند 'فرش زنجان طرح نو ندارد'، اما این مشکل را هم تولیدکنندگان با فعال شدن خوشه فرش حل کرده اند، طراحانی در اختیار گرفته اند و سفارش می دهند و طرح جدید می گیرند.
برخی هم شاید بگویند 'فرش زنجان برند نیست' اما تولیدکنندگان توانمند همین فرش ها اعلام کرده اند که همانگونه که فرش زنجان به نام قم به فروش می رسد، حاضر هستند در کمترین زمان اسم و رسمی برای زنجان به هم بزنند و برند آن را جهانی سازند.
اینکه گره کار کجاست و کجای مساله قابل فهم نیست، موضوعی است که تاکنون کسی حاضر به پاسخگویی در این زمینه نشده است.
خبرنگار ایرنا مرکز زنجان
کپی شد
