پیست دوومیدانی چمن مجموعه ورزشی انقلاب که در دوره قبلی ریاست هیات دوومیدانی80 درصد پیشرفت داشت و قرار بود در کمترین زمان ممکن خاتمه یابد، این روزها نه تنها تکمیل نشده؛ بلکه به دلیل کیفیت پایین تارتان از حال و روز گذشته نیز بدتر شده است. البته این پیگیری ها در دوره قبلی بی نتیجه نبود و اصرار رئیس وقت هیات دوومیدانی برای خاتمه پروژه موجب شده بود تا به آن میزان پیشرفت برسد.
نکته جالب سکوهای این ورزشگاه بود که روزگاری پذیرای خیل بی شمار تماشاگرانی بود که برای تشویق تیم های فوتبال زنجان در لیگ های دسته یک و دو رهسپار این استادیوم می شدند. امروز همان صندلی ها در گوشه ای از آن محیط ورزشی پوسیده و جلوه ای زشت خلق کرده است.
جدای از این نبود سطل های زباله از دیگر نکاتی بود که چشم هر بیننده ای را مجذوب بطری های آّب می کرد که در گوشه گوشه این محیط هر دونده ای را به فکر بی تفاوتی ها فرو می برد. واقعا خرید چند سطل زباله چه میزان اعتبار نیاز دارد؟
از هر گوشه این محیط رنگ بی تفاوتی ها به چشم می آید و تمرین دوومیدانی کارها و فوتبالیست ها و ... نکات ریز و درشتی از بی برنامگی نمایان است؛ چرا که گرمای تابستان دوومیدانی کاران را از سالن دوومیدانی استاد ایپکچی به این محیط کشانده و هوای عصرگاهی مطلوب فوتبالیست ها را در دام تمرین سخت انداخته است!.
حال و روز این روزهای ورزش زنجان نیز از این محیط خاص ورزشی جدا نیست. دقیقا سیمای بی تفاوتی بر چهره آن نقش بسته است. نه از حضور تیم ها در لیگ های برتر رشته های نام آشنا همچون کشتی و بسکتبال خبری است و نه از کسب مدال های رنگارنگ در برخی رشته های طرفدار.
حتی چند سالی است که فوتبال شهرداری زنجان که در دسته دوم حضور داشت به دلیل بی تفاوتی های و هزینه کردهای بی نتیجه مدیریت شهری عطای حضور را به لقایش بخشید و از قبل فروش این تیم معلوم نشد، هزینه های آن کجای فوتبال استان یا جای دیگری خرج شود. این در شرایطی است که تیم های شهرهای کوچک در لیگ استانی گوی سبقت را از زنجان ربودند و تیم خهای زنجانی روز به روز از دایره رقابت جدا شدند.
از این گذشته پروژه های نیمه کاره و ناتمام ورزشی در مرکز استان و سایر شهرستان ها هنوز تعیین تکلیف نشده اند و اگر قرار است بخش خصوصی پای کار بیاید، اداره کل باید در این مورد روشنگری و اطلاع رسانی کند. نمونه بارز آن ورزشگاه 15 هزار نفری شمال شهر زنجان است که از مدت ها قبل در شهری که فوتبال در آن تنها نام دارد، خاک می خورد و حتی مقام عالی استان درباره آن حرفی به میان نمی آورد. چند قدم آن طرف همین پروژه، پیست سرپوشیده دوچرخه سواری نام دارد که هنوز پیشرفت آن چنانی نداشته است. جالب اینکه قرار بود این پیست یکی از پیست های مجهز در سطح کشور باشد که سال هاست در کنار ورزشگاه 15 هزار نفری باقی مانده اند.
این نوشته ها حرف و حدیثی بود که به این نتیجه برسیم که مدیریت جدید در مدت فعالیت خود چه تدبیر و برنامه ای برای پیشبرد اهداف و برنامه هایش دارد. آیا با تغییر ساختار و چارت سازمانی اداره کل می توان راه به جایی برد؟ آیا تعامل با بخش صنعت برای تحقق اهداف و چشم انداز داشته است؟ برای حضور تیم های ورزشی پرطرفدار در لیگ های کشوری برنامه دارد و در این راه می تواند نظر بخش خصوصی و استان را جلب کند؟ آیا از حمایت های پیشکسوتان، مربیان و اساتید دانشگاه حوزه ورزشی برای پیشبرد اهداف بهره می برد؟ آیا در این دوره حمایت از بخش پژوهش رنگ واقعیت گرفته است؟ این ها تنها بخشی از سوالاتی است که باید مدیر کل ورزش و جوانان استان در قبال جامعه ورزش پاسخگو باشد.
*روزنامه نگار
48
