میزان تعلق خاطر ما به محیطی که در آن زندگی می کنیم، متغیر مهم و تاثیرگذار در نحوه مواجهه ما با آن محیط و محل است.
اگر همان حس و حساسیتی که نسبت به خانه خود داریم در دایره و گستره وسیع تری امتداد پیدا کند، قطع یقین با دور شدن از خانه از شدت حساسیت و تعلق خاطر ما به پیرامونمان نیز کاسته نمی شود.
وقتی می بینیم برخی افراد در سطح جامعه بدون هیچ ملاحظه و توجهی، سطح شهر و طبیعت را با ریختن و رها کردن زباله آلوده می کنند، این رفتارها حاکی از آن است که آنان محیط خارج از خانه خود را به مثابه خانه نمی پندارند و تعلق خاطرشان محدود به همان منزل شخصی است.
اینکه چرا چنین افرادی به این سطح از آگاهی و تعلق خاطر نسبت به محیط پیرامون و جامعه نرسیده اند، خود بحث دیگری است ولی آنچه واقعیت دارد این است که پیام 'شهر ما، خانه ما' در حد شعار بر دیوارهای شهر باقی مانده و چنان که باید و شاید به سرانجام رضایت بخش و فراگیری نرسیده است.
در چنین شرایطی شهروندان فعال می توانند به واسطه دغدغه مندی هایی که به طور معمول نسبت به مسائل پیرامون خود دارند منشأ اثر شوند و از روی احساس مسئولیت شهروندی قدم هایی را برای بهبود وضعیت بردارند.
پویش # نه_به_ریختن_زباله که به ابتکار خبرگزاری جمهوری اسلامی راه اندازی شده، یکی از این حرکت هاست که می شود به واسطه آن با آگاهی بخشی و حساس سازی مخاطبان در سطح جامعه، زمینه ایجاد تغییرات رفتاری هر چند کوچک را فراهم کرد.
ارتقای شهرنشینان به 'شهروندان با مسئولیت'، نه با شعار نوشتن بر دیوارها که با حرکت ها و اقدام های عملی و مصداقی ولودر برش های جزئی و کوچک ممکن می شود.
در این راستا بدون وارد کردن بزرگسالان و خانواده ها به وادی مسئولیت پذیری های شهروندی، آموزش کودکان در نهادهای رسمی راه به جایی نمی برد و این زنجیره معیوب به مقصد مطلوبی نمی رسد تا شهر ما، واقعا خانه ما شود.
7312/6085
خبرنگار: حسن اکبری ** انتشار دهنده: رویا رفیعی
انتهای پیام اگر همان حس و حساسیتی که نسبت به خانه خود داریم در دایره و گستره وسیع تری امتداد پیدا کند، قطع یقین با دور شدن از خانه از شدت حساسیت و تعلق خاطر ما به پیرامونمان نیز کاسته نمی شود.
وقتی می بینیم برخی افراد در سطح جامعه بدون هیچ ملاحظه و توجهی، سطح شهر و طبیعت را با ریختن و رها کردن زباله آلوده می کنند، این رفتارها حاکی از آن است که آنان محیط خارج از خانه خود را به مثابه خانه نمی پندارند و تعلق خاطرشان محدود به همان منزل شخصی است.
اینکه چرا چنین افرادی به این سطح از آگاهی و تعلق خاطر نسبت به محیط پیرامون و جامعه نرسیده اند، خود بحث دیگری است ولی آنچه واقعیت دارد این است که پیام 'شهر ما، خانه ما' در حد شعار بر دیوارهای شهر باقی مانده و چنان که باید و شاید به سرانجام رضایت بخش و فراگیری نرسیده است.
در چنین شرایطی شهروندان فعال می توانند به واسطه دغدغه مندی هایی که به طور معمول نسبت به مسائل پیرامون خود دارند منشأ اثر شوند و از روی احساس مسئولیت شهروندی قدم هایی را برای بهبود وضعیت بردارند.
پویش # نه_به_ریختن_زباله که به ابتکار خبرگزاری جمهوری اسلامی راه اندازی شده، یکی از این حرکت هاست که می شود به واسطه آن با آگاهی بخشی و حساس سازی مخاطبان در سطح جامعه، زمینه ایجاد تغییرات رفتاری هر چند کوچک را فراهم کرد.
ارتقای شهرنشینان به 'شهروندان با مسئولیت'، نه با شعار نوشتن بر دیوارها که با حرکت ها و اقدام های عملی و مصداقی ولودر برش های جزئی و کوچک ممکن می شود.
در این راستا بدون وارد کردن بزرگسالان و خانواده ها به وادی مسئولیت پذیری های شهروندی، آموزش کودکان در نهادهای رسمی راه به جایی نمی برد و این زنجیره معیوب به مقصد مطلوبی نمی رسد تا شهر ما، واقعا خانه ما شود.
7312/6085
خبرنگار: حسن اکبری ** انتشار دهنده: رویا رفیعی
کپی شد
