خیابان ها و کوچه های شهر هنوز از برف شب گذشته، سفید پوش است. آسمان ابری است و سرما در غیاب آفتاب حکمرانی می کند. با این حال دیدن مردمانی که در مسیرهای منتهی به راهپیمایی جمعیتشان مدام بیشتر و بیشتر می شود، چهره های خندان نوجوانان و جوانانی که در دسته ها و گروه های چند نفره قدم برمی دارند، حضور زنان و مردان پا به سن گذاشته ای که برخی شان با خانواده طی مسیر می کنند، کودکانی که درآغوش پدر و مادرهایشان پرچم ایران را تکان می دهند، حس گرمی و نشاط را در سرمای پر سوز زمستان ایجاد می کند.
امیر ۲۲ ساله و دانشجوست، از او درباره دلیل شرکتش در راهپیمایی می پرسم، با چند نفر از دوستانش کنارم می ایستند، تصویر حاج قاسم سلیمانی را در دست دارد، با لحن مصممی می گوید: رهبر عزیزمان گفته باید قوی شویم، یک راه مهم قوی شدن همین است و اشاره به جمعیت پیرامونمان می کند.
رضا محمدی ۵۲ ساله می گوید: من برای ممکلتم آمده ام، همه می دانیم مشکلات هست. بیکاری هست، الان پسر خود من کار ندارد، ولی باید بدانیم آمدن ما به راهپیمایی بخاطر دفاع از کشور در برابر دشمنان اصلی که همان آمریکا و اسراییل هستند، است.
" پیام سردار سلیمانی این است که راه انقلاب و مقاومت همچنان دارد و این آمریکاست که باید منطقه ما را ترک کند" این سخن زهرا عزیزی دانش آموز سال آخر دبیرستان است که با همکلاسی های خود به صف راهپیمانان پیوسته اند.
" زنجانیلار اویاقدی، انقلابدا دایاخدی"، " مرگ بر آمریکا"، " مرگ بر اسراییل"، " هیهات من الذله"، " این همه لشگر آمده،به عشق رهبر آمده"، " آمریکا حیا کن،منطقه را رها کن". " ما پیرو حسینیم، ذلت نمی پذیریم" از جمله شعار هایی است که راهپیمانان زنجانی با مشت گره کرده، آن ها را سر می دهند.
