به گزارش ایرنا، در روزهای پایانی ماه شعبان و آستانه حلول ماه رمضان از گذشته های دور تاکنون آیین هایی برگزار می شد که اگرچه بر روی بسیاری از این آیین ها غبار فراموشی نشسته است اما شماری از آنها نیز با قدرت خود را حفظ کرده اند و نسل به نسل منتقل می شوند.
زنجانی ها در روزهای منتهی به ماه مهمانی خدا، با استشمام عطر دل انگیز رمضان با شور و شوق به استقبال ضیافت رحمت و مغفرت الهی می روند تا با بهره گرفتن از برکات این سفره مقدس پهن شده به اصلاح نفس بپردارند و توشه ای برای آخرت خود فراهم کنند.
غبار روبی و عطر افشانی مساجد، تکایا، حسینیه ها و دیگر اماکن مذهبی نمود بیرونی استقبال از این ماه پربرکت است که به دست زن و مرد و پیر و جوان انجام می شود و منازل مومنین نیز در این روزها شاهد گردگیری و آراستگی و ذخیره برخی اقلام و مواد غذایی است که نوید بخش ایام متفاوت از دیگر ماه های سال است.
روزه گرفتن در روزهای پایانی ماه شعبان دیگر رسم زنجانی های مومن است که با این کار به 'پیشواز ' ماه مبارک رمضان می روند.
با ورود به ماه مبارک رمضان، مومنین روزه دار روزهای خود را با رفتن به مساجد و اماکن مذهبی و قرائت قرآن و دیگر ادعیه سپری می کنند و با نزدیک شدن به اذان مغرب در صفهای گاه بسیار طولانی خرید انواع نان، حلیم، زولبیا و بامیه، آش و سوپ قرار گرفته و هنگام غروب آفتاب با دستی پـُر بر سر سفره افطاری حاضر می شوند.
خواندن دعا، استغفار و طلب آمرزش برای درگذشتگان از جمله آداب زنجانی ها بر سر سفره افطاری است که بعد از اذان مغرب و قبل از افطار روزه داران انجام می شود.
تدارک میهمانی برای روزه داران، افطاری دادن به اقوام و آشنایان، رفتن به مراکز نگهداری از کودکان بی سرپرست و سالمندان و تهیه اقلام غذایی برای افراد محروم و بی بضاعت از دیگر رسوم زنجانی هاست که در این ماه مبارک بیش از پیش به آن توجه می شود.
بازار پخت زولبیا و بامیه و نون چایی ( چای چورگی) توسط قنادان در ماه رمضان داغ داغ است و به طور معمول در همه سفره های افطاری روزه داران سرو می شود.
نون چایی از شیرینی های مخصوص این ماه و زنجانی ها محسوب می شود و گردشگران و مسافرانی که در این ایام گذری به زنجان داشته اند، همواره مشتری این شیرینی خوشمزه هستند و هر سال در این روزها سفارشاتی به میزان زیاد به قنادان زنجانی برای پخت این نان و بردن آن به شهر و دیار خود می دهند. آرد، تخم مرغ، شکر، شیر، روغن و برخی طعم دهنده های دیگر از مواد اولیه تشکیل دهنده این شیرینی است.
سحر خوانی که امروزه تنها در برخی از روستاهای این استان رواج دارد آیینی است که در آن روستاییان برای اطلاع اهالی از زمان سحر و بیدار شدن و خوردن سحری برگزار می کنند به طوریکه یکی از معتمدان و بزرگان روستا دقایقی قبل از اذان صبح با خواندن اشعار در معابر و گاه با کوبیدن درب منازل، مردم را از خواب بیدار می کنند.
شرکت در مراسم شبهای قدر و خواندن دعاهای مخصوص این شب از جمله جوشن کبیر و قرآن به سرگرفتن از جمله آداب مشترک مومنان روزه دار در سراسر ایران است.
دوختن کیسه 'برات' نیز از آیین های ماه مبارک رمضان در زنجان است که این کار توسط زنان و برای هریک از اعضای خانواده در آخرین جمعه ماه رمضان و یا آخرین روز این ماه مبارک انجام می شود، در انتهای این کیسه با اعتقاد بر فزونی نعمت و برکت و برآورده شدن آرزوی افراد خانواده، سکه ای دوخته می شود.
یک پژوهشگر فرهنگ عامه در زنجان گفت: رمضان در گذشته ماه خمودگی، افسردگی نبود، بلکه ماهی بود پر از نشاط و تحرک و سرزندگی و اهالی با دل کندن از مادیات و فارغ شدن از پدیده های مادی که انسان همواره اسیر آن است، معنویات را سرلوحه خود قرار می دادند که این خود شور و شیدایی خاصی را ایجاد می کرد.
حسین عباسی نیا اظهار داشت: در گذشته های نه چندان دور از چند روز مانده به ماه صیام مناجاتی ها و چاووشی ها که نغمه سرایان خوش الحان و خوش قریحه ماه رمضان بودند با آواز دل انگیز خود روح معنویت را تقویت می کردند و سحری خوانان با آوای شوق انگیز خود نشاط را در روح انسان جاری می کردند.
از دیگر آیین های ماه رمضان در زنجان بردن افطار به خانه عروس بود، که البته امروزه بیشتر در قالب دعوت خانواده عروس و اطرافیان آنان به افطاری برگزار می شود.
خیلی از خانواده ها در زنجان عید فطر را موعد بردن خلعت و هدایا به خانواده عروس انتخاب می کنند و از این فرصت برای جشن و برگزاری مراسم های مربوط به عروسی ها بهره می جویند.
خانواده هایی که در ایام ماه رمضان و یا روزهای نزدیک به این ماه، عزیزی را از دست داده اند، روز عید فطر مراسم نوعید برگزار می کنند و اغلب اقوام، آشنایان و همسایگان در این روز به دیدار خانواده نوگذشته می روند و با بازماندگان متوفی دیدار می کنند.
6085/8068
انتهای پیام زنجانی ها در روزهای منتهی به ماه مهمانی خدا، با استشمام عطر دل انگیز رمضان با شور و شوق به استقبال ضیافت رحمت و مغفرت الهی می روند تا با بهره گرفتن از برکات این سفره مقدس پهن شده به اصلاح نفس بپردارند و توشه ای برای آخرت خود فراهم کنند.
غبار روبی و عطر افشانی مساجد، تکایا، حسینیه ها و دیگر اماکن مذهبی نمود بیرونی استقبال از این ماه پربرکت است که به دست زن و مرد و پیر و جوان انجام می شود و منازل مومنین نیز در این روزها شاهد گردگیری و آراستگی و ذخیره برخی اقلام و مواد غذایی است که نوید بخش ایام متفاوت از دیگر ماه های سال است.
روزه گرفتن در روزهای پایانی ماه شعبان دیگر رسم زنجانی های مومن است که با این کار به 'پیشواز ' ماه مبارک رمضان می روند.
با ورود به ماه مبارک رمضان، مومنین روزه دار روزهای خود را با رفتن به مساجد و اماکن مذهبی و قرائت قرآن و دیگر ادعیه سپری می کنند و با نزدیک شدن به اذان مغرب در صفهای گاه بسیار طولانی خرید انواع نان، حلیم، زولبیا و بامیه، آش و سوپ قرار گرفته و هنگام غروب آفتاب با دستی پـُر بر سر سفره افطاری حاضر می شوند.
خواندن دعا، استغفار و طلب آمرزش برای درگذشتگان از جمله آداب زنجانی ها بر سر سفره افطاری است که بعد از اذان مغرب و قبل از افطار روزه داران انجام می شود.
تدارک میهمانی برای روزه داران، افطاری دادن به اقوام و آشنایان، رفتن به مراکز نگهداری از کودکان بی سرپرست و سالمندان و تهیه اقلام غذایی برای افراد محروم و بی بضاعت از دیگر رسوم زنجانی هاست که در این ماه مبارک بیش از پیش به آن توجه می شود.
بازار پخت زولبیا و بامیه و نون چایی ( چای چورگی) توسط قنادان در ماه رمضان داغ داغ است و به طور معمول در همه سفره های افطاری روزه داران سرو می شود.
نون چایی از شیرینی های مخصوص این ماه و زنجانی ها محسوب می شود و گردشگران و مسافرانی که در این ایام گذری به زنجان داشته اند، همواره مشتری این شیرینی خوشمزه هستند و هر سال در این روزها سفارشاتی به میزان زیاد به قنادان زنجانی برای پخت این نان و بردن آن به شهر و دیار خود می دهند. آرد، تخم مرغ، شکر، شیر، روغن و برخی طعم دهنده های دیگر از مواد اولیه تشکیل دهنده این شیرینی است.
سحر خوانی که امروزه تنها در برخی از روستاهای این استان رواج دارد آیینی است که در آن روستاییان برای اطلاع اهالی از زمان سحر و بیدار شدن و خوردن سحری برگزار می کنند به طوریکه یکی از معتمدان و بزرگان روستا دقایقی قبل از اذان صبح با خواندن اشعار در معابر و گاه با کوبیدن درب منازل، مردم را از خواب بیدار می کنند.
شرکت در مراسم شبهای قدر و خواندن دعاهای مخصوص این شب از جمله جوشن کبیر و قرآن به سرگرفتن از جمله آداب مشترک مومنان روزه دار در سراسر ایران است.
دوختن کیسه 'برات' نیز از آیین های ماه مبارک رمضان در زنجان است که این کار توسط زنان و برای هریک از اعضای خانواده در آخرین جمعه ماه رمضان و یا آخرین روز این ماه مبارک انجام می شود، در انتهای این کیسه با اعتقاد بر فزونی نعمت و برکت و برآورده شدن آرزوی افراد خانواده، سکه ای دوخته می شود.
یک پژوهشگر فرهنگ عامه در زنجان گفت: رمضان در گذشته ماه خمودگی، افسردگی نبود، بلکه ماهی بود پر از نشاط و تحرک و سرزندگی و اهالی با دل کندن از مادیات و فارغ شدن از پدیده های مادی که انسان همواره اسیر آن است، معنویات را سرلوحه خود قرار می دادند که این خود شور و شیدایی خاصی را ایجاد می کرد.
حسین عباسی نیا اظهار داشت: در گذشته های نه چندان دور از چند روز مانده به ماه صیام مناجاتی ها و چاووشی ها که نغمه سرایان خوش الحان و خوش قریحه ماه رمضان بودند با آواز دل انگیز خود روح معنویت را تقویت می کردند و سحری خوانان با آوای شوق انگیز خود نشاط را در روح انسان جاری می کردند.
از دیگر آیین های ماه رمضان در زنجان بردن افطار به خانه عروس بود، که البته امروزه بیشتر در قالب دعوت خانواده عروس و اطرافیان آنان به افطاری برگزار می شود.
خیلی از خانواده ها در زنجان عید فطر را موعد بردن خلعت و هدایا به خانواده عروس انتخاب می کنند و از این فرصت برای جشن و برگزاری مراسم های مربوط به عروسی ها بهره می جویند.
خانواده هایی که در ایام ماه رمضان و یا روزهای نزدیک به این ماه، عزیزی را از دست داده اند، روز عید فطر مراسم نوعید برگزار می کنند و اغلب اقوام، آشنایان و همسایگان در این روز به دیدار خانواده نوگذشته می روند و با بازماندگان متوفی دیدار می کنند.
6085/8068
کپی شد
