به گزارش ایرنا، 1400 سال از واقعه عظیم عاشورا و کربلا سپری شد، نه برادری ماند و نه دلی برای خواهری، زخم دل زینب هنور تازه است.
داغ زینب همچنان تازه است و تا زمانی که خون حسین در رگ های تاریخ جاری باشد، تازه خواهد بود.
این تازگی را می توان از اشک ها و فریاد های وا مصیبتای عزاداران حسینی در سراسر جهان مشاهده کرد، حسینی که برای عدالت به پا خواست و خون خود را در این راه ریخت و از آن پس، عدالت شد گمشده همه دنیا در سراسر تاریخ.
می گویند امام علی(ع) باغی داشت از گل های بهشتی، هر کدام دنیایی از شگفتی، حسن از سویی، حسین از سویی، عباس از سویی و زینب هم از سویی.
گل های باغ علی(ع) هر یک فدای راهی شدند که پدر آغاز کرده بود اما زینب شد پیامبر این راه، زینب میراث داری شواهد ظلم بر آل هاشم را به دوش کشید و شد یاور برادرش حسین(ع).
حسین را دیروز ظهر عاشورا به شهادت رساندند به خیال آنکه راه علی به اتمام رسید، بی خبر از آنکه شیر دخت شیر خدا پرچم به دست و علم بر دوش، حماسه سازی خواهد کرد.
1400 سال از آن روز سپری می شود و 1400 سال است که مردم عالم در غم شهادت حسین(ع) سوگوارند، غم زینب در این سال ها شریکی پیدا کرده به گسترده تمام تاریخ اسلام و به بزرگی سینه همه مسلمانان جهان.
دسته زینبیه اعظم که هر سال 11 محرم از این مسجد به مقصد حرم امامزاده سید ابراهیم (ع) حرکت می کند، امسال هم غم شهادت حسین بر سینه و شریک مصیبت زینب، به راه افتاد تا هزاران زنجانی عزادار را بار دیگر به حماسه سازی دیگری برای کربلا همراه سازد.
در همین موکب هم حاج غلامرضا عینی فرد پیرغلام اهل بیت (ع) نوای 'ای گل سر سبد باغ شهادت یارالی، باشسیز اولساندا وارین خلقه امامت یارالی' می خواند و مردم عزادار هم فریاد می زدند 'حسین من، حسین من، حسین من، علی'.
خشت و گل این مردم را گویا که از محبت به اهل بیت (ع) سرشته اند، ساکنان سرزمینی که معروف است به شهر شور و شعور حسینی که هشتم محرم در یوم العباس گرد هم آمده بودند، در یازدهم محرم بار دیگر جمع شدند و مسیر نزدیک 2 کیلومتری را طی کردند تا خود را شریک غم های شیر زن کربلا، عقیله بنی هاشم و دخت شیر خدا بدانند.
3001/8068
انتهای پیام داغ زینب همچنان تازه است و تا زمانی که خون حسین در رگ های تاریخ جاری باشد، تازه خواهد بود.
این تازگی را می توان از اشک ها و فریاد های وا مصیبتای عزاداران حسینی در سراسر جهان مشاهده کرد، حسینی که برای عدالت به پا خواست و خون خود را در این راه ریخت و از آن پس، عدالت شد گمشده همه دنیا در سراسر تاریخ.
می گویند امام علی(ع) باغی داشت از گل های بهشتی، هر کدام دنیایی از شگفتی، حسن از سویی، حسین از سویی، عباس از سویی و زینب هم از سویی.
گل های باغ علی(ع) هر یک فدای راهی شدند که پدر آغاز کرده بود اما زینب شد پیامبر این راه، زینب میراث داری شواهد ظلم بر آل هاشم را به دوش کشید و شد یاور برادرش حسین(ع).
حسین را دیروز ظهر عاشورا به شهادت رساندند به خیال آنکه راه علی به اتمام رسید، بی خبر از آنکه شیر دخت شیر خدا پرچم به دست و علم بر دوش، حماسه سازی خواهد کرد.
1400 سال از آن روز سپری می شود و 1400 سال است که مردم عالم در غم شهادت حسین(ع) سوگوارند، غم زینب در این سال ها شریکی پیدا کرده به گسترده تمام تاریخ اسلام و به بزرگی سینه همه مسلمانان جهان.
دسته زینبیه اعظم که هر سال 11 محرم از این مسجد به مقصد حرم امامزاده سید ابراهیم (ع) حرکت می کند، امسال هم غم شهادت حسین بر سینه و شریک مصیبت زینب، به راه افتاد تا هزاران زنجانی عزادار را بار دیگر به حماسه سازی دیگری برای کربلا همراه سازد.
در همین موکب هم حاج غلامرضا عینی فرد پیرغلام اهل بیت (ع) نوای 'ای گل سر سبد باغ شهادت یارالی، باشسیز اولساندا وارین خلقه امامت یارالی' می خواند و مردم عزادار هم فریاد می زدند 'حسین من، حسین من، حسین من، علی'.
خشت و گل این مردم را گویا که از محبت به اهل بیت (ع) سرشته اند، ساکنان سرزمینی که معروف است به شهر شور و شعور حسینی که هشتم محرم در یوم العباس گرد هم آمده بودند، در یازدهم محرم بار دیگر جمع شدند و مسیر نزدیک 2 کیلومتری را طی کردند تا خود را شریک غم های شیر زن کربلا، عقیله بنی هاشم و دخت شیر خدا بدانند.
3001/8068
کپی شد
